Gerçek sevgi ağlatır aşk yalan olunca
Sevilen gidince sevenin yüreği kanar
Bir boşluktadır geride kalan
Ne sevebilirsin onu sevdiğin gibi
Ne de başka birini koyamazsın yerine
Yürekten sevmişsen gerçek aşkı yaşamışsan
Hiçbir şey tutmaz artık onun yerini
Gözlerin nereye baksa o vardır
Onun ismini söylersin kalbinden sessiz sessiz
Buruktur için yokluğunda
Acılar denizinde yelkensiz bir gemi gibisindir
Rotasız pusulasız boğuşursun
Gözyaşlarının okyanus olmuş dev dalgalarında
Fırtınalar sürükler seni sağa sola
Kıyametler kopar yaralı kalbinde
Tesellisi yoktur giden gitmiş biten bitmiştir
Ağlamak feryat etmek kendine eziyettir
Artık yürümeyen bir beraberlik çıkmaz bir sokaktır
Şimdi nerden başlarsa başlasın
Yolun sonu koskoca bir duvardır
Geçit vermez duvarın arkası görünmez artık
İşte o zaman kollarını birbirine sıkıca bağlar
Gözlerini kapatıp başını duvara dayarsın
Buz gibi taşlar sana anlatır bu aşkın çoktan tükendiğini
Aslında sen bilincindesindir de
Kabullenmek zordur bunca yaşanmışlardan sonra gidişini
Ve dizlerin çözülür ellerin iki yana düşer
Gözyaşların akar yanaklarından
Ayaklarının seni taşımadığı o an yığılır kalırsın
Aşk bitmiştir sen ve kocaman bir sessizlik
Ağlayan kırık bir kalbin vardır şimdi
Aşk yaşananlar kaderin bir oyunudur sana
Ama yinede aşk bir hazinedir bırakıp gitselerde
Kalanlar saklıdır küçücük bir yürekte
Aşk acısı sızlatsada yüreğimizi derinden
Ne onunla yapabiliriz ne de onsuz
Aşk bu işte aşk adı da sonsuzluk...
Yazar = _-_-Mehmet Durmuş_-_-
