Pardon! Benimle çıkar mısınız?
Bu aralar kafam çok dağınık olduğu için sahilde yürüyüş yapmaya karar verdim. İki gündür çıkmadığım yatağımdan çıkıp giysi dolabıma yoneldim. Üst raftan siyah dizleri yırtık pantolonumu alıp yatağımın üzerine attım. Askılıktan boğazlı kırmızı kazağımı alıp yatakta duran pantolonumun üzerine koyduktan sonra çalışma masamın üzerinde duran takı standından yeşil saç tokamı alıp bileğime taktım. Daha sonra hazırlanıp mutfağa indim.
Annem beni görünce elindekileri bırakıp beni baştan aşağı süzdü. Daha sonra saate baktı.
"Miray , bu saate dışarı çıkmayacaksın değil mi? "
" Çıkacağım anne. Lütfen kalmam için ısrar etme. Hava almam gerek. Kendime gelmem gerek. "
Annem başını sallayıp mutfaktan çıktığında ne yapacağımı bilemedim . Arkasından koşup salona girdim. Önüne geçip ellerini tuttum.
"Anne lütfen."
" Miray, sen bugüne kadar bizim için hiçbir şey yapmadın. Yapmanı da istemedim. Baban öldüğünden beri odandasin , çıkmıyorsun. Asıl bu zamanda beraber olmamız lazım. Birbirimizi avutmamiz lazım. Miray , kızım iyiliğini bize değil kendine yap. Kendine gel. İzin veriyorum çık dışarıya gez. "
Gözlerimden akan yaşlar annemi gormemi engelliyordu. Gözyaşlarimi itip anneme el salladım ve evden çıktım.
Sahilde yürürken birden arkamdan bir ses duydum
" Hey! Bakar mısınız? "
Durdum ve arkamı döndüm. Mavi gözlü , siyah saçlı , oldukça zayıf bir plaza erkeği gördüm.
Durduğumu görünce yanıma geldi. Nefes nefese kalmıştı. Kollarmı göğsümde birleştirdim. Kafasını kaldırıp gözlerime baktı.
" Pardon! Benimle çıkar mısınız?"
Duyduğum şey karşısında şoka girdim. Ne çıkması !? Sapık sanırım! Sakın ol Miray. Sakin!
Derin bir nefes alıp yüzüne baktım
" Sanırım sapıksınız. Lütfen gidin. Yoksa polisi cagiricam. "
Yuh Miray! Birde şey deseydin; taciz ettiğiniz için teşekkür ederim. Ama şuan müsait değilim. daha sonra taciz ediniz.
Elindeki siyah posetten bir şey çıkardı ve bana uzattı
" Bakın bu benim beynim. "
Köşedeki beyazlığı gosterip devam etti .
" Bunun burda olmaması gerek. Yani bir tümör. Sapık değilim. Geldiğinizde beri sizi izliyorum. "
Derin bir nefes alıp devam etti.
" Bana bakabilecek kimse yok. Sizde ağlıyordunuz. Belki bana yardımcı olursunuz . Bende size ? "
Sinir bozukluğuyla gülüp cevap verdim.
" Haha! Saçmalıyorsunuz! Kabul etmiyorum." Ellerimi goguslerimde birleştirip yürümeye devam ettim.
Aklıma annemin dediği şeyler geldi ; "Bugune kadar kimseye iyiliğin dokunmadı. Birkez olsun dene. "
Duraksadim ve arkamı dönüp adamın orda olup olmadığına baktım. Banka oturmuştu. Sanırım ağlıyordu. hızlıca yanına gittim ve oturdum . Benim geldiğimi gorunce başını bana çevirdi.
"Ee... Kabul ediyorum. Sizinle sevgili olucam. Adım Miray.sizin Adınız nedir? "
Gülümseyerek cevap verdi
" Berk. Çok mutlu oldum! Saolun. "
" Ne demek. Şimdi telefon numaramı yaz."
Telefonyny çıkarıp yazmaya başladı
"0553 690 **** "
