Süveyda

"Kalbimdeki İlk Siyah Nokta"

İstanbul'da yaşayan ve itibarları oldukça geniş olan bir çok aile vardır. Bu ailelerden biride biziz. Yani Aydıner ailesi.

Bizim ailenin başında babam Ayaz Aydıner ve annem Süveyda Aydıner vardır. Bizim ailemiz diğer ailelerden biraz farklı. Bizim ailemizin bütün ferdlerinin kalbinde mutlaka bir siyah nokta bulunmaktadır. Bu gün diğer günlere nazaran daha güzel bir gün olacakmış gibi bir his vardı içimde. Çünkü güneş bir başka parlıyordu, bu gün her şey daha güzel gözüküyordu gözüme. Ama düşündüğüm ve hissettiğim gibi bir gün değildi.

O gün şirkete bir proje için toplantı yapmaya gittiğimde, yanıma bizim inşaata çalışan bir işçi gelmişti. Bana inşaataki asansörün bozuk olduğunu eğer hemen tamir edilmez ise bir facia olacağın söylemişti ve elinde bu konu ile ilgili bir dilekçe vardı. Ama benim acilen toplantıya yetişmem gerekiyordu. Ve kağıdı alıp yukarı çıktım. Kağıdı masama bıraktım ve koşarak toplantıya gittim. Toplantı 4 saat sürdü. Ve ben toplantıdan sonra biraz halsizleştim. Biraz dinlenmek için eve gitmiştim.

Ve akşama kadar uyumuştum. Ben akşam yemeğimi yiyecekken inşaata çalışan işçilerinde mesai saatleri bitmişti. Evelerine dağılmak için hazırlanıyorlardı. 10. katta çalışan inşaat işçileride aşağıya inmek için asansöre binmişlerdi. Yaklaşık 10 işçi asansöre binmişti. Ve olanlar oldu asansörün ipleri koptu. Asansör büyük bir hızla aşağıya düşüyordu. Aşağıya düştüğü an bir patlama olmuştu. Ve asansörün içindeki bütün işçiler hayatını kaybetmişti. Bana dilekçeyi veren işçi yoğun bakımda tedavi altındaydı. Polise verdiği ifade de bana verdiği dilekçede asansör ile ilgili sıkıntıdan bahsettiğini söylemişti. Ben büyük bir panik ile şirkete gitmiştim ve odama girip dilekçeyi koyduğum masaya bakmıştım ama dilekçe masada yoktu. Her yeri aradım ama dilekçe sırra kadem basmıştı.

Bende kendimi korumak için ve ailemizin itibarını korumak için yalancı şahitler bulup belli bir ücret karşılığında mahkemede aleyhime ifade vermelerini söylemiştim. Ve beklediğimiz o gün gelmişti. Mahkemeyi ben kazanmıştım. Bana dilekçeyi veren işçide ceza evine girmişti.

O gün kalbimdeki ilk siyah noktanın oluştuğu gündü. Bu siyah noktayı yok mu edecektim yapacaklarımla, yoksa dahada büyümesine yardım mı edecektim...

DEVAMI GELECEK...