Memories Never Die

498 15 12
                                    

Dedicated ang story na 'to kay Mom Bianca! HAHAHA! Love ya mom! :*

-------------------------------------------

"Gusto mong mag-mall ngayon?" tanong sa akin ng aking pinsan, si Kuya Drian..

Kasalukuyang bakasyon ngayon. Nandito lang ako sa kwarto.

"Ayoko Kuya" tipid kong sagot sa kanya at tumayo sa kama at binuksan ang TV at saka umupo..

Palipat-lipat lang ako ng channel, hanggang sa nagsalita ulit si Kuya..

"Hanggang kelan ka ba magmumukmok at magkukulong dito, Reign?" tanong sakin ni Kuya at umupo na siya sa side ng bed ko..

Two weeks na ang nakalilipas.. Two weeks na simula ng nagmumukmok at nagkukulong ako sa kwarto..

"Kuya hindi mo alam ang nararamdaman ko.. Masakit masaktan kuya.." sagot ko kay kuya at nararamdaman ko na konti na lang, tutulo na ang mga luha ko..

"Pero Reign, two weeks na simula ng iwan ka niya.. Huwag mong sayangin ang oras.. Huwag mo siyang pag-aksayahan ng panahon.." sabi ni kuya na may halong pag-aalala..

Iniwan niya ako...Iniwan ako ni Nico.. Si Nico, ang ex-boyfriend ko.. Akala ko siya na ang first and last ko, pero sinaktan niya ako...pinagpustahan nila ako... Si Nico at ang bestfriend ko.. 

"Kuya, hindi mo naiintindihan..Gustong-gusto ko na siyang kalimutan.. Gusto ko ng mawala si Nico sa puso at isipan ko.." sabi ko sa kanya at tuluyan ng tumulo ang luha ko..

"Life must go on Reign.. In time, makakalimutan mo rin siya.. Si Nico? Siya lang ang first love mo..Makakahanap ka din ng mas hihigit kay Nico sa puso mo.." pag-cocomfort sakin ni kuya..

Pagkatapos sabihin ni Kuya yun sakin, lumabas na siya ng kwarto..Naiwan akong mag-isa.. At nagsimula akong alalahanin ang mga nangyari noong araw na yon... Malinaw na malinaw na niloko nila ako..

~Flashback~

Papunta ako ng library noong araw na yun.. Ngunit napatigil ako dahil may narinig akong nag-uusap, sa locker room ng mga varsity..

"Nico, ang galing mo! Napasagot mo si Reign.." sabi ng isang pamilyar na boses..

 Na-curious ako bigla, at tiningnan ko kung sino iyon.. Si Aliyah, ang bestfriend ko. Bakit sila nag-uusap ni Nico? Hindi muna ako nagtuloy ng library at nakasilip pa rin ako sa pintuan..

"Syempre naman, so ano "tayo na?" sabi ni Nico habang nakangiti..

Anong "tayo na?" aalis na ba sila? Nako, kelangan ko ng magtago.. Magtatago na sana ako sa CR malapit sa locker room, ngunit napatigil ako..

"Oo Nico, tayo na! I love you" sabi ni Aliyah at hinalikan na siya ni Nico..

Ang sakit sakit! All this time, niloloko lang pala ako ng bestfriend at boyfriend ko.. Di ko na napigilan at sinugod sila..

"Mang-aagaw ka Aliyah.." bulaslas ko habang sinasabunutan ko siya..

Pumagitna sa amin si Nico at pinipigilan akong sabunutan si Aliyah..

"Tama na Reign.." pagpapakalma sa akin ni Nico..

"Bakit niyo sakin ito nagawa? Bakit?" tanong ko sa kanila habang umiiyak..

"Sorry Reign.. Mahal na mahal namin ang isa't isa.. Pinagpustahan ka lang namin" pagpapaliwanag ni Nico sa akin..

Pucha lang! So all this time, pinaglalaruan lang pala nila ako..

"All this time pagpapanggap lang pala ang lahat.. Nico, minahal kita ng sobra sobra tapos lolokohin mo lang ako.. Aliyah, parang kapatid na ang turing ko sa'yo tapos ito ang isusukli mo sakin.. Ang sakit Aliyah, ikaw pa na bestfriend ko ang nang-gago sakin.." pagkatapos kong sabihin ang mga salita na yon, tuluyan na akong humagulhol..

"Sorry Reign kung pinagpustahan ka namin. I only wanna test kung talagang mahal ako ni Nico.." pagpapaliwanag ni Aliyah kung bakit nila ako pinagpustahan..

"Do you think na sapat na ang dahilan mo para pagpustahan niyo ako?" tanong ko kay Aliyah..

"I don't know.. Pero know what? I'm happy, kasi alam kong ako lang talaga ang mahal ni Nico. ^___^" pagsagot ni Aliyah sa tanong ko.."

"Traydor ka Aliyah. Nababaliw ka na!" sabi ko kay Aliyah..

Di ko na napigilan at sinampal ko silang dalawa ni Nico..

"Para 'to sa panlolokong ginawa niyo sakin *sampal*" pagkatapos ko silang sampalin, tumakbo na ako palabas at doon na ako umiyak..

Mga ilang sandali may nag-cocomfort na sakin.. Si Kuya Drian.. Siya ang naging lakas ko noong mga oras na yun..

~end of Flashback~

Hanggang ngayon hindi ko pa rin nakakalimutan ang mga salitang binitiwan niya bago siya mawala..

"Life must go on Reign.. Grab the opportunity, mahal ka ni Kiel.. Huwag mo siyang pakawalan"

Noong time na yun, hindi ko akalain na mahal pala ako ni Kiel, all this time akala ko friendship lang ang meron kami.. Kuya kung alam mo lang, mahal ko na din si Kiel that time.. Natatakot lang akong masira ang friendship namin.. 

Bago matapos ang araw na yun, nagkaaminan na kami ni Kiel sa tunay naming nararamdaman para sa isa't isa.. At doon na nagsimula ang aming relasyon.. Sa ngayon masaya na kami ni Kiel.. 6 years na ang nakalilipas at matatag pa rin ang relasyon namin.. Kung hindi dahil kay Kuya, hindi ko makikilala si Kiel..

Salamat Kuya..

Salamat sa pagmamahal at alaalang iniwan mo...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ito na ang pambawi ko sa inyo my dear readers! ;))))

Naiyak ako habang tinatype ko yan.. Hihihi

Sana nagustuhan niyo! :)))))

VOTE.COMMENT.RECOMMEND. 

-danirie-

Memories Never DieTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon