You Don't Scare Me (Laughing Jack X Reader)

deel 4

Je barstte door de deur. Je wist niet hoe je moest reageren. Je was geschokt, geschrokken en bang. Geen 5 meter van jou verwijderd stond de clown die Sven had getekend. En hij was groot maar dan ook echt groot minstens 2 meter. Hij hield Sven vast bij zijn keel. Hij keek je recht aan met een krankzinnige glimlach. '' Oh kijk Sven!!! Ik denk dat (Y/N) uiteindelijk toch bij ons is gekomen!!! '' Hij was zo opgewekt en toch donker. ''Ik ben zo bij je lieverd.'' Zei hij en richtte toen zijn aandacht weer op Sven. ''Ga weg van hem, jij overmaat mime!!!!!'' schreeuwde je terwijl je het mes vasthield dat je uit de keuken had gepakt. Toen liet hij Sven vallen en keerde zich naar jou. ''wat ga je daarmee doen?'' zei hij terwijl hij langzaam naar je toe liep. Waardoor jij langzaam achteruit liep. Tot dat je tegen de muur aan kwam te staan sloeg hij het mes uit je handen. Zijn gezicht is een centimeter van de jouwe verwijderd

''kijk prinses, laten we een paar dingen rechtzetten.

Een, ik ben geen mime, maar een clown

twee, ik heb nog wat onafgemaakte zaken te doen dus als je het niet erg vind ik moet mijn speelmaatje vermoorden, dus waarom ben je geen meisje en geniet je van je laatste minuten van het leven?

Hij keek weer even rond en loopt dan weer naar Sven. Je kan de angst zien in Sven's gezicht.  Je ging dit niet laten gebeuren. Ohh Hell No!!!!!! ''Waar waren we?'' Toen stak hij zijn klauwenhand op klaar om Svens buik open te snijden 

'' oh ja '' Hij werd afgesneden door jou door op zijn rug te springen, je doet jou armen om zijn nek slaan, in een om poging te wurgen.

''SVEN REN!!!!!!!!!!'' De jongen knikte snel en rende zijn kamer uit. ''WAT DE FUCK DOE JE!!!!!!!! GA ONMIDDELLIJK VAN MIJ AF!!!!!!!!'' Je bleef hem vast houden als of je leven er van af hing, Om Sven genoeg tijd te geven om te kunnen ontsnappen. En je zelf in leven te houden. 

Je wist als je hem los zou laten. dat het afgelopen was met mijn leven.  ''SHIT! SHIT! SHIT!'' Dacht je toen hij met zijn rug tegen een muur sloeg, om je los te krijgen. En na een paar keer werkte het ook nog. Je ging stijf tegen de muur staan. Je viel op de grond met een wazig zicht. Je kan de sirenes op de achtergrond horen. Je glimlachte, maar hij ook. ''Ik heb nu niet genoeg tijd om je te vermoorden. dus ik neem aan dat ik je mee naar huis mag nemen.'' Hij grijnsde toen jouw glimlach onmiddellijk verdween. Omdat je te moe en te zwak was kon je niet voor je zelf op komen. Hij pakte je op en gooide je over zijn schouder toen je het bewustzijn verloor. ''Dit gaat zoveel leuker zijn dat ik oorspronkelijk had gedacht.'' Hij grijnsde en verdween toen in een wolk van zwarte rook met jou op zijn schouder. 

------------------------

Een dag te laat ik weet het maar ja. Hier is die!