The concert. (dutch Niall Horan/One direction fanfic)

Part.. 1.

-Alissa-

We zijn op een concert van One Direction. ik ben geen fan of Directioner ofzo. Maar mijn kleine zusje van dertien wel. Mam wou haar niet in haar eentje naar het concert laten gaan dus tja.... toen moest ik mee. Hoe het haar is gelukt weet ik niet, maar ze heeft ons helemaal vooraan het podium gekregen. Of eigenlijk, dat weet ik wel. Ze schaamt zich nergens voor en duwt mensen gewoon weg. Als ze er iets over zeggen, zet ze grote ogen op en krijgt tranen in haar ogen. Het is dan ook haar droom om actrice te worden. En het is haar op het lijf geschreven. Het concert begint en alle meisjes om me heen (inclusief mijn zusje) beginnen te gillen en te springen. Om er niet te erg als een hater uit te zien begin ik maar een beetje te lachen en te klappen. De jongens komen op en de meisjes gillen nog harder. Mijn zusje kijkt naar me om te kijken hoe ik het vind. Om duidelijk te maken dat de meisjes hard schreeuwen, maak ik een gebaar dat ik doof ben. Ze lacht en kijkt naar de jongens. Een meisje naast mij zucht diep en ik kijk naar haar. Ze roept in mijn oor: 'Zayn en Liam zijn zo leuk!' Ik weet niet eens wie het zijn dus glimlach ik waterig. Ik kijk naar de jongens. Eentje heeft krullend bruin haar. Na een tijdje merk ik dat hij veel knipoogt naar meisjes. Waarschijnlijk is dat ......... ik ben de naam vergeten maar ik weet dat hij een ladykiller is. Daarom vraag ik aan het meisje naast me: 'Wie is diegene met het krullende haar?' ze kijkt me verbaast aan. Die denkt dat ik gek bent. Wie gaat er nou naar een concert als je niet weet wie wie is. 'Harry Styles!' is haar antwoord. Ik knik en ikijk weer naar de jongens. Ik leun op het hek voor me. Een van de jongens heeft blond haar. De rest heeft een donkere haarkleur. De blonde gast is dus eigenlijk anders. Ik zie dat hij blauwe ogen heeft. Hij draagt een rood shirt, een beige broek en witte gympen. Hij valt op. Al is dat best een rare conclusie, ze staan met zn vijven op een podium. Dan val je wel op ja.

Het is pauze. Gelukkig, mijn armen werden moe van het klappen en ik heb kramp in mijn kaken van het fake lachen. En dan komt er ook nog bij dat mijn blaas op knappen staat. Half lopend, half joggend ga ik naar de wc's. Er is he le maal niemand. Als ik naar het toilet ben geweest en wat te drinken heb gehaald, snap ik waarom niemand bij de toiletten was. Die jongens staan blijkbaar handtekeningen uit te delen. Mooizo, kan ik rustig zonder mijn cola te knoeien, op zoek naar waar ik stond. Ik kijk strak naar mijn voeten. Ik wil niet opvallen. Ik haat attentie. Publiciteit is voor mooie meisjes met talent en veeeeeel make-up. En aangezien ik niet mooi ben, geen talent heb en ongeveer geen make-up draag (alleen mascara) ben ik niet populair en weet niemand dat ik besta. En dat vind ik best. Perfect leven en ik zou niks willen veranderen. Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat ik mensenschuw ben. Sort of.

Op mijn weg naar mijn plek bots ik nog tegen een gast met witte gympen op. Ik mompel een sorry en loop weg. Nog steeds kijkend naar mijn zwarte ballerina's. Bijna bots ik tegen het hek op. Ik zucht. Ik ben aangekomen en ik leef nog. Ik grinnik om mijn eigen sarcasme. Snel ben ik stil. Wat valt er nou nog meer op dan een meisje dat grinnikend, zonder dat er iemand anders is, naar haar schoenen staart? Niks.

Over een halfuurtje is het concert afgelopen. Yay. Mijn voeten doen pijn en ik wil zo graag even zitten. Er begint een nieuw liedje. Op ongeveer de helft van het liedje dat volgens mij One thing heet. (tja dat denk ik ook alleen maar omdat die twee woordjes er vaak in voorkomen) loopt die blonde jongen naar mijn kant. Die meisjes rondom mij beginnen te gillen en te springen. Hij komt steeds dichter bij. Ohneeeeee! Gil in mezelf. Als hij naar ons toe komt, en dit word gefilmt en er kijken mensen naar hem, dan zien ze mij ook! Oke calm down Alissa, chill. Als je nu gaat hyperventileren, dan val je pas echt op. Hij komt dichter bij en ik voel het steeds benauwder worden. Hij stopt precies voor mij en lacht. Ik weet niet waar ik moet kijken dus kijk ik maar naar mijn zusje, die met grote ogen en mond open naar de jongen kijkt. Langzaam glijden mijn ogen naar hem. Hij gaat door zijn hurken en steekt zijn hand uit. Ik kijk weer naar mijn zusje en aan haar blik te zien, snap ik dat dit nooit of bijna nooit gebeurt. Aarzelend leg ik mijn hand in zijn hand. En hij deed wat ik al verwacht had. Hij trekt me op het podium. Ik voel mezelf duizelig worden. Ik weet dat het concert uitverkocht was en hoe groot het hier is. En al die mensen kijken nu naar mij. De jongen trekt mij verder het podium op, tot ongeveer in het midden, en gaat weer verder met zingen. Ik sta zenuwachtig naast hem. Kijkend naar de grond. Opeens stopt hij met zingen en houd de microfoon voor mijn mond. Ik kijk voor het eerst om me heen. De andere vier jongens staan ook naast me en iedereen in de zaal kijkt mijn kant op.En ik ken het hele liedje niet... Ik draai me naar de blonde jongen en fluister dat ik het liedje niet ken. Maar hij verstaat het niet en maakt het alleen maar erger door iedereen in de zaal te vertellen dat ik graag solo en acapella wil zingen. Hoe komt hij daar nou weer bij? Dat lijkt niet eens op wat ik zei! Ik krijg tranen in mijn ogen. Al die schaamte. Ik ren het podium af, de coulissen in. Ik schiet de eerste kleedkamer in die ik zie. Ik ga zitten op de bank die er staat, en huil. Ik rol mezelf op tot een bolletje in de hoek van de bank en huil tot ik in slaap val.

Stemmen om me heen. 'Is she asleep?' hoor ik een jongen met een duidelijk Brits accent zeggen. 'Well i guess she is. Niall, what happened?' zegt een andere jongen. Ook met een Brits accent. 'I really dont know.' reageert de jongen, die dus Niall heet. Hij heeft geen Brits accent. Ik denk aan mijn zusje. Aan alles wat ze vertelt heeft over One direction. Niall is dan dus die uit Ierland geloof ik. Ik weet het niet zeker. Om de jongens duidelijk te maken dat ik niet (meer) slaap, maak ik zo'n kreun -ik-word-net-wakker- geluidje en leun ik op mijn elleboog om half overeind te komen. Het is meteen stil. Als ik geschuifel hoor, doe ik mijn ogen een kwart open. Door mijn wimpers zie ik niemand voor mij staan. Ze zijn vast achter de bank gaan staan. Ik kom helemaal overeind. Ik buig mijn rug en leun met mijn ellebogen op mijn benen. Mijn gezicht in mijn handen. Ik haal mijn neus op. Ik wil niet nog meer huilen. Huilen... Ohhhh shit. Door dat gehuil zie ik er vast niet uit! Mascara uitgelopen, rode opgezwollen ogen enz. Great. De dag word beter en beter. Nog meer geschuifel. Aan mijn linkerkant zakt de bank een beetje in. Iemand is naast mij komen zitten. Aarzelend ga ik rechtop zitten. Mijn ogen houd ik nog dicht. Heel langzaam doe ik ze open. Zoals die prinsessen doen als ze wakker worden. Een verdwaalde traan glijdt over mijn wang.Langzaam kijk ik links. Daar zit het blondje. En als ik het goed begrijp is dat Niall. Hij kijkt me aan met zijn blauwe ogen. Blauwe ogen die gevuldt zijn met spijt en schuldgevoel. Hij komt langzaam dichterbij. Eenmaal op 5cm van mij af, steekt hij een hand uit. Maar hij trekt hem weer terug. Ik draai me nog wat meer om. Vier jongens kijken naar mij. Als ik ze in de ogen kijk, kijken ze weg. De stilte is ondragelijk. Ik sta op en meteen staat Niall ook op. Ik kijk naar de vloer. Ik kuch even en zoek naar een wc-bordje. Ik wil weten hoe ik eruit zie. Nergens een bordje. 'Eh, w-where is the bathroom?' vraag ik stotterend. Ik voel mijn wangen rood kleuren. 'Down the hall, first door on the right.' antwoord de jongen met de licht getinte huid. Als ik de deur uit wil snelwandelen pakt iemand me bij mijn arm. Niall. 'Come back after you eh, did your .... thing, please.' zegt hij met rode wangen.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heeyyy peopletjes! Dit was het eerste deel van mijn fanfic, hope you liked it! Ik ben geen directioner maar ik had gewoon een idee voor een verhaal met hun erin. Ik weet dus ook niks over de jongens dus sorry als ik iets heb opgeschreven wat niet waar is. Please vertel het me dan en als iemand me alles wat diegene weet over hun wil vertellen, stuur me een mailtje dan! Vote, Comment en Fan! :D XXXXXXXXbritney

(je kan me altijd volgen op twitter! @BritneyYvanne)