~ÇEKİRGE~

BİR

Son kez eve baktıktan sonra kapıyı çekip çıktı genç kız. Durağa doğru haraket ederken telefona gelen bildirim ile olduğu yerde kaldı. Kafasını kaldırıp etrafa baktığında gördü. Sırıttı.

"İsmini davetiye ile mi bahşedeceksin?"

"Seni ne ilgilendirir?" genç sinirlendi. Kızın keyfin işte şimdi yerine geliyordu. Sırıttı tekrar.

"Ortağınım. Sana 'şş sarılı' dememi istemiyorsan ismini söyle sarılı."

"Çok boş yapıyorsun be Burç." genç sinirle soluyarak önüne döndü. Ne diye akıllısı bulmaz ki hiç, diye geçirdi içinden.

"Çekirge!"

"Buyur?" dedi sorar tavırla genç kız.
"Bu kaçıncı şikayet! Her seferinde ortaklarını canlarından bezdirmek zorunda mısın!?" kız bıyık altından güldü.

"O halde izin verin tek çalışayım." gülme sırası kel adama geçti.

"Asla pes etmeyeceğim. Yeni ortağında bizzat sen gibi bir bela. İkinizde illallah çektirdiniz. Merak ediyorum acaba hanginiz hayatta kalacak?" haddini aşıyor, diye düşündü genç kız.

"Adı, rütbesi, olayları hepsini istiyorum Selin. Sadece 1 saatin var."

"Hemen Çekirge Hanım." bakalım kimmiş bu bela, dedi kendi kendine Çekirge.

Çekirge'nin ağzından

Bendeniz Çekirge. İsmimi patronum dahil kimse bilmiyor. Bu işi almamda ki en büyük etkenlerden biri de buydu zaten. Adımı en son annemin ağzından duymuştum. Parçalanmadan önce bana seslenirken.

"Burçin... Güzel kızım affet beni. Seni bırakmam gerekli minik meleğim."

Adımı seviyorum, fakat hayatımda yer etmeyen kişilerden duymak istemiyorum. İlk olayımda bir çekirge ile kazanmıştım çatışmamı. O günden itibaren bana seslenişleri bu oldu. Namı diğer çekirge, ülkenin baş belası katili.

Dosyaları incelediğimde gülmek istedim. Alayla değil, sinirden. Hangi aptal iki keçiyi bir araya getirirdi ki?

Bölümün kısa olmasından dolayı üzgünüm, ileriki bölümlerde bunu telafi etmeye çalışacağım. Okuduğunuz için teşekkür ederim canolar🎈