one direction imagines(english and dutch)

persoonlijke imagine

Boos en gekwetst loop ik het restaurant en stap in de taxi die ik hen gebeld. Tranen van frustratie staan in mijn ogen en mijn handen trillen als ik probeer de tranen binnen te houden. Vandaag is de dag dat Harry en ik een jaar samen zijn en we zouden samen uit eten gaan. Ik heb twee uur zitten wachten tot hij binnen zou komen maar hij is gewoon niet gekomen! Ik betaal de taxi bestuurder voordat ik naar binnen loop. Ik gooi de deur achter me dicht en laat mezelf op de bank vallen. "Femke? ben jij dat?" hoor ik Harry van boven roepen en niet veel later staat hij naast me. "Waar was je eigenlijk?" zegt hij voordat hij een poging doet me een kus te geven. Ik draai mijn hoofd weg voordat zijn lippen de mijne raken en hij kijkt me verward aan. "Babe, wat is er?" vraagt hij terwijl hij naast me komt zitten en me bezorgt aankijkt. Ik haal diep adem voordat ik.harry met tranen in mijn ogen aankijk. "Kan je mij vertellen welke dag vandaag is?" vraag ik zo kalm mogelijk. "Woensdag" "En welke datum is het?" vraag ik terwijl mijn stem breekt. "15 nov- shit" zegt hij als hij zich realiseerd wat er aan de hand is. "Femke het spijt me zo erg, ik be-" "save the shit Harry, ik hoef je de komende dagen even nietmeer te zien" "oh komop, ik vergeet een keer een date en meteen wil je me een week niet zien?" zegt hij en ik trek mijn wenkbrauwen op. "Het is ons eerste jubileum! Een van de belangrijkste datums van onze relatie! en ik zei niet dat ik je geen week hoef te zzien maar een paar dagen!" kaats ik terug naar hem "Stel je niet zo aan! Je had me gewoon moeten bellen en dan was dit probleem er niet geweest!" "Dus nu is het ineens mijn fout?" zeg ik terug terwijl ik alle woede binnen probeer te houden. "IK BEN NIET DEGENE IN DEZE RELATIE DIE DE HELE TIJD WEG IS EN HAAST GEEN TIJD AAN DE ANDER BESTEED EN DAN DE BELANGRIJKSTE DATUM EN DE EERSTE DATE IN MAANDEN VERGEET" Schreeuw ik terug en ik zie de woede in Harry's ogen groeien. "JE WIST VOOR DE TIJD DAT IK DRUK ZOU ZIJN! JE MOET NIET ZO ZEIKEN EN HET GEWOON ACCEPTEREN!" Schreeuwt hij terug. "Als jij je cariere belangrijker vind dan je vriendin, dan ben ik klaar met je" zeg ik en loop naar boven de kamer in die tot een minuut geleden van ons beide was. "Nee femke, alsjeblieft ik meende het niet!" Hoor ik Harry wanhopig roepen maar ik negeer hem en pak een weekend tas en begin er kleding in te gooien. Harry komt de kamer binnen en kijkt wanhopig hoe ik mijn kleding en andere spullen in de tas gooi. "Nee. Nee, nee!" zegt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij en loopt naar me toe. Elke keer als ik iets in de tas leg gooit hij het eruit. Ik geef het op en wil de kamer uit lopen maar twee armen om me heen die me geen kant op laten gaan houden me tegen. "Harry, alsjeblieft laat me los" zeg ik zacht, bijna fluisterend. "Ik laat je niet zomaar weglopen omdat ik een stomme fout heb gemaakt, I ik kan je niet kwijt raken" snikt harry terwijl hij zijn gezicht in de achterkant van mijn nek begraaft. "Het spijt me, het spijt me voor al die keren dat ik er niet was en voor alle keren dat we wel samen waren maar dat op een of andere manier de band er toch weer tussen kwam. Ik beloof je dat jij mijn nummer een prioriteit bent vanaf dit moment en dat je het altijd zal blijven. Je betekent teveel voor me om je te laten gaan, ik hou van je. Zo verdomt veel" zegt hij terwijl hij me om draait in zijn armen. Als ik hem aankijk zie ik zijn wangen doorweekt met tranen en z'n ogen rood en opgezwollen. Ik leg voorzichtig mijn hand op zijn wang en veeg met mijn duim nieuwe tranen weg. "Ik ook van jou" is het enige wat ik kan zeggen voordat ik Harry's volle en zachtelippen op die van mij voel.