Hunter Pov.
Sinds dat we weer thuis zijn heeft ze niks meer tegen me gezegd ze is alleen stil en kijkt voor zich uit, zoals nu.
"waar denk je aan?" vraag ik. "Ik.... Oh niks" zegt ze afzonderlijk. "Ik weet dat er iets is" zeg ik hopend op een antwoord. "kan je me marken?" vraagt ze na een lange stilte.
Ik keek haar verbaast aan. "hoe zo nu?" vraag ik haar. "als je me markt ben ik alleen van jou en kunnen ze me niet dwingen jou af te wijzen" zegt ze aarzelend.
Ze kijkt me nu recht in mijn ogen aan. Ik zie dat ze vol lust staan maar ook vol met verdriet. Ze loopt op me af en kust me op mijn lippen.
Ik kust haar gelijk terug, ze legt haar armen om mijn nek en likt over mijn onderlip voor toestemming die ik haar natuurlijk geef.
Ik draai haar om en leg haar op bed neer. Ik geef haar zachte kusjes tot op haar gevoelig plekje wanneer ik haar zacht hoor kreunen wist ik dat ik het plekje had gevonden.
"weet je dit zeker?" vraag ik aarzelend. "ja" zegt ze. Ik laat mijn tanden groeien om ze vervolgens langzaam in haar nek te laten glijden.
Ik hoor haar eerst kreunen van pijn maar dat werd later genot. Ik haalde mijn tanden uit haar nek en likte de bloedresten schoon.
Ik ging terug naar haar mond en zoende haar. Ik ging naast haar liggen en we gingen in lepel positie liggen. Ik legde mijn hoofd in haar nek en viel gouw in slaap.
2 uur later
'Alpha rouges hebben de grens overtreden' hoor ik mijn zeta zeggen in mindlink.
'met hoeveel?' vraag ik.
'hele grote groep, te veel om te tellen' zegt hij.
Ik zuchte en stond voorzichtig op. 'wacht daar ik kom er aan'
Ik deed mijn kleren aan en liep naar buiten, veranderde in mijn wolf en rende naar de grens lijn.
Daar was het een bloedbad. Overal lagen lijken en waren krijgers aan het vechten. Ik veranderde terug en liep richting de zeta.
"hoelang is dit al gaande?" vraag ik hem. "ongeveer een uur" zegt hij. "en waarschuwt me nu pas?" vraag ik hem gromend.
"sorry alpha het zal niet meer gebeuren" zegt hij terwel hij oogcontact vermijdt. "nee, dat weet ik. Weet je hoeveel mensen nu dood zijn gegaan door jou fout?" vraag ik gromend aan. hem.
Hij kijkt me voorzichtig aan. "alstublieft toon genade" smeekt hij.
