To trust or not to trust?

Εμπιστοσύνη, μία λέξη με πολύ μεγάλο βάρος, που σίγουρα αν ήταν ένα κομμάτι puzzle, δεν θα κούμπωνε σε όλους τους ανθρώπους.

Θυμήσου όταν ήσουν μικρός και έκανες ένα λάθος, γοητευόσουν από αυτό, σε εξίταρε το μυστήριο που εξέπεμπε το όλο σκηνικό. Το έκανες ξανά και ξανά, ενώ ήξερες ότι δεν είναι σωστό, μόνο και μόνο για να δεις αν θα αλλάξει κάτι. Αλλά μάντεψε, ναι, τίποτα δεν άλλαζε, παρόλα αυτά, εσύ συνέχιζες με ακριβώς τον ίδιο ενθουσιασμό.

Τώρα, ας επανέλθουμε στην εμμέσως πλην σαφώς λιγότερο "ρομαντική" πραγματικότητά.

Αν κάνεις τώρα κάτι το οποίο δεν συνάδει με τη λογική, κάτι λάθος, ξαφνικά πλέον δεν είναι όπως παλιά, πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει, αρχίζεις να το αναλύεις και σκέφτεσαι γιατί το έκανες στη τελική, ενώ τις περισσότερες φορές ξέρεις ότι δεν πρέπει.

Κάπου εδώ έρχεται και "συνδέεται" η λέξη κλειδί του άρθρου που διαβάζεις, η λέξη εμπιστοσύνη.

Όλοι μας, τρέφουμε μία ακατανίκητη επιθυμία σε αυτή τη ζωή, κάποια στιγμή να βρούμε ένα "μυθικό" πλάσμα που θα έλεγα εγώ, δηλαδή έναν άνθρωπο ο οποίος ότι προσωπικό του λέμε , θα το κρατάει για τον εαυτό του και μόνο, χωρίς να το κουτσομπολέψει.

Κατά πόσο όμως είναι εφικτό αυτό στη πραγματικότητα;

Αν θέλουμε να πατάμε τα πόδια μας στη γη, τότε μάλλον αυτό το "είδος" ανθρώπου είναι κάτι παραπάνω από μυθικό. Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι ένα ον το οποίο μάχεται συνεχώς με "δαίμονες" οι οποίοι του ψιθυρίζουν στο αυτί να κάνει τα πράγματα που δεν πρέπει. Και δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, δεν έχει και τη μεγαλύτερη αντοχή απέναντι τους.

Θα αναρωτιέστε γιατί τα λέω όλα αυτά, γιατί κάνω τόσο πρόλογο. Μήπως θέλω να δικαιολογήσω αυτούς που δεν χρήζουν άξιοι εμπιστοσύνης; Μήπως είμαι και εγώ ενας από αυτούς τους "κακούς";.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Όλοι μας, λίγο ή πολύ, είμαστε ένας από αυτούς. Και όχι ,σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ κάτι τέτοιο. Ούτε προφανώς μας βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι.

Δεν λέω ούτε ότι ολοι πρέπει να κουτσομπολεύουμε το κάθε τι γύρω μας, ούτε να πάμε να τη "πέσουμε" στη γκόμενα του κολλητού.

Απλώς, έχοντας λάβει πολλές τέτοιες συμπεριφορές και εγώ σαν άνθρωπος, προσπαθώ να βλέπω το νόμισμα και από τις δύο πλευρές. Κάτι το οποίο, οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να καταλάβουν ή ακόμα καλύτερα, να δεχτούν.

Ποτέ, μα ποτέ, δεν πρόκειται κανείς άνθρωπος στη γη να πάρει όλα τα μυστικά μαζί του στη "άλλη" ζωή. Όπως ποτέ δεν θα καταλάβω όσες γκόμενες πίνουν νερό με καλαμάκι(ας μην το πιάσω αυτό το θέμα τώρα,γελάω).

Οπότε, το πόρισμα είναι το εξής, αν θέλετε να είστε αντικειμενικοί, πρέπει να έχετε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας, ότι ο κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως αγάπης που του έχετε, κάποια στιγμή μπορεί να σας τη "κάνει". Όπως και εσείς, μπορεί σε κάποια φάση της ζωής σας, να έχετε κάνει τη μαλακία σας, θέλοντας ή όχι, μη γελάτε σας βλέπω.

Όμως, πρέπει να μάθετε να μην είστε απόλυτοι με όλα , λες και εσείς δεν έχετε κάνει ποτέ τίποτα. Ναι, δύσκολα θα "κάνεις πίσω" σε κάτι πολύ βαρύ, ναι, κάποιες φορές φαντάζει απίθανο να βρεις τη δύναμη και την υπομονή να συγχωρέσεις ορισμένες συμπεριφορές και πράξεις, ειδικά όταν είναι και εντελώς αδικαιολόγητες, συμφωνώ απόλυτα. Όμως, στη τελική, δεν θα είσαι εσύ αυτός που θα κρίνει αν θα πάμε τον άλλον για "δημόσιο λιθοβολισμό" έξω από τα public.

Τέλος, δεν σου είπα σε καμία περίπτωση να είσαι ο μαλάκας της υπόθεσης, ούτε το εύκολο θύμα που θα τα ανέχεται όλα. Απλώς, όσο πιο συνειδητοποιημένος είσαι με τον εαυτό σου, τόσο λιγότερο θα σε επηρεάσει μέσα σου, την επόμενη φορά που θα την "πατήσεις", με αποτέλεσμα να αντιδράσεις ή να ξεσπάσεις λιγότερο άσχημα. Οπότε, σκέψου όλα αυτά την επόμενη φορά που θα έρθεις αντιμέτωπος με το δίλλημα: "to trust or not to trust?"

Α ναι, μη ξεχάσω,

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.

Μαντώς Παναγιώτης