ผมนี่แหละ เจ้านายของคุณ

บทนำ

ทุกคนคงจะเคยดูหนังกันมาใช่ไหม
เรื่องที่บ้านสองบ้านตระกูลใหญ่โต เคยสัญญากันไว้นั้นหน่ะ ว่าหากลูกสาวลูกชายขอทั้งสองฝ่ายโตขึ้น  แล้วจะให้สองคนนั้นมาแต่งงานกัน  ฟังดูน้ำเน่าพอตัวใช่ไหมล่ะ    ชีวิตจริงจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงใช่ไหม
นั่นสิ...  นั่นสินะ5555 นั้นแหละ ชีวิตฉันล่ะ
.
.
.
.
.
"ไพลิน ลงมาได้แล้วลูก คุณลุงสมศักดิ์กับป้าสมรมารอนานแล้วนะลูก"
"คุณแม่ก็..... เห้อ รอไปก่อนสิคะ ถ้ามันนานนักก็คุยกันก่อนแล้วกลับก่อนเลยค่ะ ไม่ต้องรอไพลินหรอก" เสียงของหญิงสาวตะโกนมาจากชั้นสองของบ้าน ทำเอาคนเป็นแม่ที่นั่งที่ห้องรับแขกตกใจ
"ไพลิน! ...มีมารยาทหน่อยสิยัยลูกสาวคนนี้นี่" ผู้เป็นแม่ตะโกนเรียกชื่อลูกสาว ก่อนจะเรียกคนใช้ให้ไปตาม
" แวว  ไปตามตัวยัยลินลงมา  เร็วๆด้วย "
"ค่ะคุณนาย"
.
.
.
.
.
"แววววว ฉันไม่ไป ปล่อยนะ"
เสียงเล็กต่อว่าด้วยความโมโห ในขณะที่อีกฝ่ายพยายามจะดึงตัวให้ออกมาจากห้อง
"รักษาหน้าคุณนายหน่อยนะคะคุณหนู ญาติผู้ใหญ่เขารอนานนะคะ แค่แป๊ปเดียวเองค่ะ นะคะ ถือว่าแววขอ"
หญิงคนใช้วัยสี่สิบปลายๆทำหน้าตาน่าสงสารให้คนตรงหน้าเห็นใจ
"คุณหนูลงไปเถอะนะคะ"
.
.
.
"ก็ได้ ... ถือว่าป้าแววขอนะ  ไม่งั้นหนูไม่ลงไปหรอก หึ! "

"ดีค่ะ" แววยิ้มหวาน
"เราลงไปพร้อมกันนะคะ"
.
.
.
.
.
.
.
"สวัสดีค่ะคุณลุงสมศักดิ์ คุณป้าสมร ไม่ทราบว่า มาวันนี้ มีธุระอะไรหรอคะ"

"แหมก็....เรื่องที่ทางบ้านป้ากับครอบครัวหนู เคยสัญญากันไว้นั่นแหละจ้ะ"

"อะไรกันคะคุณแม่ อย่าบอกนะคะว่า .... "
ไพลินหันไปถามผู้เป็นแม่ พร้อมสีหน้าที่ภาวนาว่าอย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย

"แหมก็ คุณพิมพลอยยังไม่บอกหนูไพลินหรอคะ " คุณนายสมรพูดพลางหัวเราะเบาๆ

"เอ่อออ ไพลิน ...ฟังแม่นะลูก คือว่าาาา...."
"คือว่าอะไรคะ"ไพลินเร่งถาม
"คือว่าลูกต้องแต่งงานกับลูกป้าสมรจ้ะ เราตกลงกัน ตั้งแต่หนูสองคนยังเล็ก  ไพลินลูก พีพีทเค้าเป็นคนดีนะ เชื่อแม่สิลูก ขีวิตคู่เราจะไปได้สวย"

"อะ...อะไรกัน"
ไพลินมีสีหน้าตกใจขีดสุด 
"แต่คุณแม่ก็รู้นี่คะว่าไพลินมีแฟ....โอ้ยยยย คุณแม่!"
พิมพลอยหยิกแขนลูกสาวไว้ เพราะรู้ดีว่าไพลินจะพูดว่าอะไร
"ยัยลินไม่มีปัญหาหรอกค่ะ" พิมพลอยพูดพลางยิ้มกับอีกฝ่าย แต่อีกทางก็กระซิบคนใช้คนสนิทให้พาลูกสาวกลับไปที่ห้อง
"แวว พายัยลินไปห้องด่วน เร็วเข้า"

แววได้รับคำสั่งดังนั้น ก็รีบทำตามทันที
"ไปห้องกันก่อนนะคะคุณหนู"

"เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้คำอธิบายจากคุณแม่เลยนะ คุณแม่ มันยังไงกันแน่คะ!"

"เงียบๆก่อนนะคะคุณหนู ไปที่ห้องก่อนค่ะ เดี๋ยวคุณนายตามไปนะคะ"

"ไปก่อนไพลิน" พิมพลอยทำเสียงกระซิบบอกลูกสาวอันเป็นที่รัก

"อ้าว หนูไพลินจะไปไหนหรอคะ" สายสมรพูด

"ยัยลินปวดหัวนิดหน่อยค่ะ"พิมพลอยรีบตัดบท
"สงสัยยัยหนูจะมีไข้ เลยให้แววพาไปพักค่ะ"

"อ๋อค่ะ ว่าแต่ เรื่องนี้ตกลงตามนี้นะคะ ทางหนูไพลิน...."

"แหม ไม่ต้องห่วงค่ะคุณนาย ยัยไพลินก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ อาจจะดูซน แต่ก็เชื่อฟังดีนะคะ คุณนายไม่ต้องห่วงค่ะ ยัยหนูเราโอเคแน่"

"งั้นฝากด้วยนะคะ อ้อ ส่วนนายพีท             ลูกชายดิชั้นน่าจะกลับมาอาทิตย์หน้า รายนั้ยเพิ่งเรียนจบจากเมืองนอก ไว้มารอบหน้า จะพามาด้วยนะคะ "

"ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่าา ไว้เจอกันอีกนะคะ คุณสายสมร"

.....
.
.
.
.
..

......................................................................
ไรต์เตอร์ : รอบต่อไปมาต่อกันนะคะ วันนี้ขอเป็นน้ำจิ้มปูทางก่อน แล้วเจอกันค่าาาา