The feeling that I didn't notice

The feeling that I didn’t notice

By : ankrita_six

Reproduction or usage of this work in whole or in part in anyform by any electronic, mechanical or other means, now known or here in after invented, including xerography, photocopying or postin in other sides is forbidden with the permission of the authorl

Magpublish nito may sapak saulo ah! xDD

@ 1 @

        The moment we fall in love…

                                                                                                          We become liars…

Paulit-ulit kong binasa ang lying to ourselves ni ate shirlengtearjerky. Especially ang page nay un.

Patama.

Yaan ang lagging pumapasok sa isip ko kada babasahin ko yang line na yan sa story.

Nakakatawa at the same time nakakalungkot.

Well, this is life. Rinig ko nga sa mga usapan ng mga kaklase ko, karaniwan, ang mga taong gusti natin, ay ang taong imposiblang magkagusto satin.

Life? Hindi yan parang teleserye. Hindi natin pwedeng i-cut ang pangyayari  kung ayaw natin nga ginagawa mo. Hindi narin pwedeng diktahan ang mangyayari. Kasi sa bawat pangyayari sa buhay natin, tayo ang gumagawa nyan. Hindi yan script. Kasi ang buhay hindi natin alam kung anong mangyayari. Hindi yan nadidiktahan ng isang magaling na manunulat. Tayo ang gumagawa ng sarili nating daan sa buhay natin,

****

Unang araw pasukan. Pumasok ang isang transferee at ako yon. Lahat nakatingin sakin pagpasok ko ng room. Nagtataka kung sino ako.

Ako ang bagong salte fito, yan ang gusto kong sabihin. Hinti ito kulungan pero parang ganoon na nga ang itsura.

Maalikabo, sira  ang mga upuan, walang takip ang electrice fan, maliita ang classroom, hindi air-conditioned and classroom.  At magulo ang mga tao o ang klase(na tumigil pagpasok ko).

Ganto ba talaga sa isang spublic school?

Isa lang ata ang sagot dyan. Oo.

Diring-diri ako sa lugar na to. Hindi ako sanay sa lugar na ganto, mas sanay ako sa air-conditioned classroom.

“G^go! Ang b0bo mo talaga!” nagulantang ako ng may nagsalitang ganon.  Awtomatiko na napalingon ako sa nagsalita. Dalawang lalaki na parehas tumatawa. Ngawa pa nilang tumawa?

Anong klaseng lugar to? Anong klaseng mundo to?

Tinignan ko ang relo ko, 6:15 am. Ang aga pa pala. 7:00 am pa raw ang simula ng klase sabi ng principal pero pinapapasok ako ng 6:00 am.

Biglang may tumunog. Bell. Ibig sabihin ba nun, umpisa na ng klase? Napaka-ignorante ko naman ngayon. Kainis.

Nakita ko na lang silang lumalabas ng klassrum at may pinuntahan. Saan naman sila pupunta kung ganoon?

Ako, nananatiling nakaupo sa sira/umuuga kong upuan. Hassle. Parang hirap ang mag-aral dito.

Naramdaman ko na lang na may kumalabit sa akin. Pagtingin ko, isa sa dalawang lalaki kanina. “baba ka. Flag ceremony na. bala ka. Mapapagalitan ka nyan. “ saka sila  umalis.

Bumaba ako at nakita ko silang nakapili. May isa pang lalaking may hawak na placard. Ang nakalagay, ‘IV-1 tulips’.

Doon ang pila namin.