VANESSA

1.BÖLÜM

Sıcak kahvesini eline alıp ağır adımlarla pencereye doğru yürüdü.Yürürken kahvenin dökülmemesine dikkat etti.Her zamanki yerine oturdu ve etrafı incelemeye başladı.Öyle ki nereye bakarsa etrafı buz keserdi.Mavi,donuk gözleri kendisine bakanı anında etkileyecek derecedeydi.Yıllardır bu evden adımını dahi atmamıştı.Annesini kaybetmek onu fena halde etkilemişti.Babası başka bir kadınla birlikteydi.8 yaşında beri bu tek başınaydı.Hiç kimse yanında yoktu.Tek başına hayat sürüyordu,takii o güne dek...

🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪

O sabah kapının sert bir şekilde vurulmasıyla başladı.Kapının sesini duyduğunda çok sinirlenmişti.Uyu-
duğu zaman uyandırılmaktan nefret ederdi.En son böyle ne zaman uyandırıldığını merak ediyordu.Şimdi hatırladı:
Babası ona bağırmaya başlamadan önce!
Yataktan kalktı ve yavaş adımlarla merdivenleri indi.Kapıya her kim vuruyorsa kapıyı her an parçalara ayıracakmış gibi vuruyordu.Tam kapı kolunu çekecekti ki kapıdan "klik"diye bir ses geldi ve kapı kendiliğinden açıldı.Kimin geldiğini görmek için başını dışarıya doğru uzattı.Karşısında duran kişi 7 yaşında iken ilkokula başladığı zaman ilk tanıştığı arkadaşı Kilorn duruyordu.Ne olduğunu anlamadan çocuk onun kolunu çekiştirmeye başladı:

- Çabuk hadi benimle gel,acele et!!

Kilorn kolunu o kadar güçlü ve hızlı çekiyordu ki direnmemek imkansızdı.Bir anda hatırladı!!Kendine verdiği sözü hatıladı.Hayır direnmeliydi.Bunu yapmak zorundaydı.Hızlıca Kilorn'ın güçlü ellerinden kurtulmaya çalıştı.

-Kilorn,bırak......bırak beni!!İstemiyorum dedim,duydun mu beni istemiyorum!!

Haykırmasına rağmen Kilorn onu duymuyor gibiydi.Tek yaptığı Vanessa'yı kolundan çekiştirip sürüklemekti.Sonra bir anda durdu.Kolunu bırakıp döndü.Kırılgan görünüyordu.Etrafta tuhaf bir sessizlik mahkûmdu.Kimse sesini çıkarmıyordu.Herkese bakınca ne olduğunu anlamıştı.Sonra bakışları tekrardan Kilorn'a döndü.Ellerini göğsünde kavuşturmuş,tuhaf bir şekilde bakıyordu.Sessizliği bozan yan komşusu Bayan Cara oldu:

-Vanessa,bu...bu sen misin?

Sesi tuhaf bir biçimde boğuk çıkıyordu.Çok şaşırmış görünüyordu.Tamam yıllardır dışarı çıkmamıştı ama bu kadar da değişmiş olamazdı.Belki değişmiştir çünkü yıllardır anyaya bile bakmaya cesaret edememişti.Kimseye bakmadan ve hiç bir şey demeden arkasına döndü ve eve doğru yürümeye başladı.Herkesin onun hakkında fısıldamaya başladığı gözünden kaçmamıştı.Eve gireceği sırada arkasındaki konuşmalarda "Annesi kaçmış,babası da başka bir kadınla birlikte..."dediğini duyduğunda birden durdu ve hızla arkasına döndü.Dönmesiyle elinden güçlü kıvılcımların çıkması da bir oldu!!!!

1.BÖLÜM
SONU