Kekre

56. Bölüm

Selamun aleyküm.

Bölüm Şarkısı:
Elyas&Taha/ Gece Mavisi

🥀

"Bu kehribarlar benim çıkmaz sokağımdaki sokak lambaları, gecemdeki yıldızlar oldu."

🥀

Kaderin benim için hazırladığı sürprizlerden biri daha karşımdaydı. Ensar'ın babası... Abdullah Evran.

Onu bırakan, sırtını dönen adam. Ona düşman değildim. Ama kızgındım. Yaralarını sarmak istediğim adamın en büyük yarasıydı. Bu ona duvarlar örmeme sebep oluyordu.

"Neden burasınız?" Adam kafasını kaldırıp yüzüme baktı. Ensar tamamen babasına çekmiş olmalıydı. Yüz hatları, mimikleri, duruşu çok benziyordu. Sadece göz rengi... Babasının açık kahve gözleri vardı.

"Gelinimle tanışmak istedim." Yüz ifadem nasıldı bilmiyorum ama korkmuyordum. Sadece Ensar'ın vereceği tepkiyi bilmediğimden biraz tedirgindim.

"Ensar'ın hakkınızdaki tutumunu biliyorsunuz. Buna rağmen onun damarına basmakta ısrar ediyorsunuz." Söylediklerimi duymamış gibiydi.

"Beni içeri davet etmeyecek misin Gülce?" Sıkıntılı bir nefes aldım. Kocamın öz babasını kapının önünde bekletmem doğru değildi. Onların arasındaki meseleye karışıp buna binaen tavır takınmam doğru değildi.

"Buyrun." Ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. Önüne misafir terliği bıraktım. Terliği ayağına geçirip salona doğru yürüdü. Salona girdiğinde Asaf abim ayaklandı. Sorgulayan bakışları gözlerime kenetlendi.

Ensar'ın babası, dedim dudaklarımı oynatarak. Kaşları çatıldı. Yinede elini uzattı. "Hoş geldiniz." Ensar'ın babası karşılık verip elini sıktı.

"Teşekkürler." Asaf abim bana döndü. "Bir servis çıkarsana canım..." Ensar'ın babasına döndü. "Buyrun lütfen." Babası masa başına otururken mutfağa döndüm. Ela ayağa kalktı.

"Ensar abimin babası mı gerçekten?" Dedi kulağıma doğru fısıldayarak. Yemek tabağı çıkarıp tezgaha bırakırken konuştum. "Sanırım. Telefonum rafta. Ensar abine mesaj atsana. Müsaitse arasın beni." Bize bakan Büşra'ya döndüm.

"Canım sen yemeğine başla. Ben kayınbabama servis çıkarayım. Size katılacağım." Tebessüm etti. "Peki Gülce Hanım."

🥀

Yemek servisini yapıp döndüğümde Ensar arıyordu. Telefonumu alıp diğer misafir odasına girdim. Kapıyı kapatıp telefonu açtım.

"Gülce?" Derin bir nefes alıp konuştum. "Baban olduğunu söyleyen biri geldi Ensar. Korumalar onu içeri aldığına göre o baban olmalı. " Kısa bir sessizlik oldu.

"Babam mı?"

"Evet. Ben de içeri aldım."

"Kim var evde peki?"

"Abim, misafirlerimiz falan. Gelecek misin?"

"Geleceğim. Yirmi dakikaya orda olurum." Sesi fazla ifadesiz geliyordu.

"Onu içeri aldığım için kızmadın değil mi?" Nefeslendi.

"Kızmadım. Neden sana kızayım? Gelme, dediğim halde gelen o." Kapıya yaslandım.

"Tamam. Bekliyorum."

Telefonu kapatıp içeri geçtim. Salona uğramadan mutfağa girdim.

🥀