Το αφεσου και χασε μας ξεκινάει δίνοντας μας εικόνες από το παρτυ του Βασιλείου . Εγώ σε αυτό το κομμάτι καταλαβαίνω μια έκπληξη (ευχαριστη) από τον Μανώλη καθώς αντικρίζει αυτός και όλο το Βασίλειο για πρωτη φορα μετά από αρκετά χρόνια (υποθετο) και τους δυο πριγκηπες μαζί μας διηγηται οπότε πως ήταν ζωή του από την στιγμή που έφυγε πόσο άδεια και μουντή μπορεί να είναι η ζωή ενός μικρου παιδιου που "χάνει" Τον αδελφό του , τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ από τους στοιχους "Οι σκελετοί βγαίνουν από την ντουλάπα μου και εγώ λεω παλι καλά χρειαζόμουν να την παρεα " Μας δείχνει την μοναχικότητα που διαπερνά την ψυχή ενός μικρό παιδιου μετά από αυτήν την απώλεια. Συνάμα έχει μια χαρουμενη νότα καθώς βλέποντας πως ο ενήλικας πρίγκηπας κατάφερε να επιστρέψει στο Βασίλειο επαρχη μια ελπίδα πως θα καταφέρουν και αλλα άτομα να επιστρέψουν από την εξορία.
Θέλω την γνώμη σας στα σχολια!
