Riley
It was on the night of August 18. I was messaging you like i always do every night. Don't know why tho.
It's like an instinct? Charot. Hahaha. Pero yung na kasi ang nakasanayan ko na kumustahin ka pagkatapos ng araw.
Tuwang tuwa naman ako tuwing mag rereply ka. It clearly shows how much i adore you.
We were just talking about how our day went na parang hindi tayo magkaklase until i asked a question na nakapagbago sa takbo ng ating pag-uusap.
I asked you what's the real score between you two. I mean anong namamagitan sa inyo nung babaeng galing sa kabilang section.
And you answered me na wala. You're just friends. I should've known right then and there.
Sinabi mo na iba ang crush mo. So ako naman si tangang nag expect, tinanong ka kung sino.
You let me play a game in where i would ask a question about the girl. You let me ask three question and after every question, you let me have a guess.
It turns out you had a crush on one of my friends.
At first nabahala ako dahil kaibigan ko ang crush mo. Hindi ko nga siyang masyadong pinapansin pagkatapos kong malaman na siya ang crush mo eh.
I always chat first. Dapat sa ganoon pa lang, dapat alam ko na na wala talagang pag-asa. Pero anong magagawa ko? Nagkagusto lang naman ako sa iyo ng hindi inaasahan.
One more heartbreak? I think i could endure another one. Sanay naman akong pakaging pinapasakitan.
Sa rami na nga ng naging heartbreak ko, malapit na akong susuko sa pag-asang may inilaan na lalaki ang Diyos sa akin.
After na sinabi mo sa akin kung sino crush mo. Nakapag-isip ako na 'mag confess kaya ako'.
I told one of my friends about the thing that i'm gonna do. I was asking for guidance, to have someone to tell me na dapat pigilan ko ang sarili ko at hindi na mag-confess.
Pero ang kabaliktaran nito ang ginawa niya. She said na andito lang daw siya sa gilid ko kung ano man ang mangyari.
Yung nga, nag confess ako sa iyo. Sinimulan ko sa
" Uy, may sikreto din sana akong sasabihin sa'yo"
"Ano naman yun?"
"Wait muna, kinakabahan ako eh"
"Sige lang take your time"
"Eto na"
Crush kita
.
.
"Yun nga iniiwasan ko eh. Hindi
ko kasi gustong pumasok sa
isang relasyon kung hindi pa
ako sigurado sa feelings ko"
"Hindi ko gustong maulit ang
nagawa ko noon."
"Kung ganun, kalimutan mo nalang
ang nangyari ngayong gabi"
"Kalimutan mo din kung sino
ang crush ko"
"Sana sa monday di ka ma wierdan,
feel ko i'm gonna hug you. So
sana hindi mo alintanahin"
"Okay lang, it's a way of making up
to you. Gawin mo lahat ng gusto mo
hindi ako aangal. Pero sana, friends
pa rin tayo pagkatapos nito."
"Sige, thank you ☺️".
Pagkapos niyan ay naiba naman ang tungo ng ating chat. Baka sa side mo, okay lang sa akin ang nangyari. Akala mo siguro na okay lang sa akin ang lahat.
I was sitting/laying on my bed when this happened. You should've seen my pillow after our talk. It was wet. Wet from the tears that fell out of my eyes due to the pain that you've caused me.
I'm not trying to put the blame on you. But damn, it surely hurts. Years and years of being rejected surely took a toll on me.
Dahil sa nangyari, binalikan ko ang mga panahong akala ko ay pagka-crush sa akin pero doon ko lang din na-realize. You were just being the way you are. Baka espesyal ng kaonti ang pinapakita mo sa akin dahil isa ako sa mga unang babeng naging kaibigan mo sa school.
Tanga lang siguro ako pagdating sa mga ganito.
Pero hindi ko din mapigil-pigilan ang crush ko sa iyo. I think it's better to keep this to me and my close friends. In that way, you won't be feeling guilty of the thought na pinaasa mo ako.
And if ever na lilipas ang school year na wala talagang development.
Hindi na talaga ako aasa na may taong para sa akin.
Buti pa siguro kung ilaan ko muna ang pansin ko sa mga kaibigan ko. Hindi pa ako nila sasaktan.
Bakit nga ba ako pilit naghahanap ng tao na para sa akin kung sabi ng mga taona meron daw talagang naka laan na tao sa bawat isa. Baka hindi pa ngayon kundi sa paparating na panahon pa darating.
Pero it doesn't mean na hindi mo maranasan ang masaktan sa daan nito. Nature na siguro ng tao na makaranas ng sakit as part of growing up.
"Being friends is better than ignoring each other after a rejection. Face them and show them how strong you are, we don't know maybe it'll change something" -R
