'Katja! Je moet me gewoon weer terugnemen want ik ben hot!'
Lola zuchtte en rolde met haar ogen voor de tienmiljoenste keer.
'Je kan niet eens namen uit elkaar houden. Ik snap echt niet dat ik mijn tachtig vriendjes voor je gedumpt hebt. Zelfs je zoon is volwassener dan jij.'
'Tyfuszooi!'
Jorrit rende huilend naar het vliegveld. Dat kon hij, want door het strippen waren zijn beenspieren drie keer sterker dan van een normaal mens.
Aangekomen bij de balie keek hij de medewerkster verward aan.
'H-hello, ken ai hev a pleentiket plies?'
'Where would you like to go sir?'
Waar was hij ook alweer? Oh ja, Miami. Kut Bas.
Maar wer woeld hie laik to go?
Hij dacht aan Nederland. Wat een smerig kutland was dat eigenlijk. Hij zou dat land wel wat mooier kunnen maken met zijn glimmende sexy lichaam.
Wat was de smerigste, lelijkste plek in Nederland?
'Ai woeld laik to go to Rotterdam plies.'
YOU ARE READING
Onze Jongens In Rotterdam
PoetryJorrit heeft het helemaal gehad met Miami. Hij heeft weer een relatie naar de tyfus geholpen, en zijn zoontje is brutaler dan ooit. Dus hij besluit nu naar Roffa te vluchten. Maar natuurlijk laten Onze Jongens hem niet gaan.