•Ο κολλητός του αδερφού μου•

11ο κεφάλαιο

Με κοιτούσε στα μάτια και το ύφος του είδε σοβαρέψει αρκετά μπορώ να πω

"Θα μου πεις η θα με κοιτάς έτσι καμιά ωρίτσα ακόμα;"

Τον ρώτησα ενώ εντάξει..είχα ξενερώσει αρκετά

"Κοίτα μικρή δεν θέλω να σε πιέσω για κάτι που μπορεί να μην είσαι σίγουρη ότι θέλεις"

"Κάτσε ρε Γιώργο..με βλέπεις να μην θέλω; εγώ δεν είμαι αυτή που το άρχισα όλο αυτό;"

"Ναι αλλά μπορεί να μην είσαι σίγουρη ακόμα.."

"Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν πρέπει αλλά θέλω πολύ να είσαι εσύ αυτός που θα με κάνει να νιώσω αυτό το συναίσθημα πρώτη φορά"

"Εγώ θα είμαι απλά θέλω να είσαι σίγουρη για εμάς και μετά όλα θα έρθουν στην ώρα τους μικρή μου"

Είπε και ήρθε δίπλα μου..η αλήθεια είναι ότι είχε δίκιο..να είμαι σίγουρη γιατί δεν θέλω να μετανιώσω κάτι και ειδικά μαζί του.. με πήρε αγκαλια και είμασταν ξαπλωμενοι..ένιωθα τόση ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του..ένιωθα ότι όσο είμαι μαζί του ποτέ δεν θα πάθω κανένα κακό..και να πω και την αλήθεια..όλοι μας θα θέλαμε να είμασταν στην αγκαλιά που δεν θα φεύγαμε ούτε με σφαίρες από εκεί..

Ξεφύγαμε ας γυρίσουμε ξανά πίσω..

"Γιώργο να ντυθούμε μην έρθουν οι άλλοι και μας βρουν έτσι"

Είπα και σηκώθηκα

"Δεν πιστεύω να μου θύμωσες;"

Είπε και πήρε αυτό το γλυκό ύφος που δεν μπορώ να πω όχι

"Όχι φάτσα μου δεν θύμωσα αντίθετα..καλά έκανες γιατι θέλω να είμαι σίγουρη μαζί σου.."

Είπα και τον φίλησα

Ντυνόμαστε και σε λίγα λεπτά ακούμε τα κλειδιά στην πορτα

Μπαίνουν μέσα η Αναστασία με τον Χρήστο και κάθονται στον καναπέ

"Σαν πολύ δεν αργήσατε;"

Είπα και τους κοίταξα πονηρά

"Λοιπόν έφερα βότκα και ουίσκι..μικρή φέρε ποτήρια"

"Καλαααα"

είπα και πήγα μέσα στην κουζίνα

Σε λίγα λεπτά εμφανίζεται και η Αναστασία από πίσω

"Αγάπη;"

"Λέγε μωρη γιατί αργήσατε; Κάνατε τίποτα;"

Η Αναστασία με κοίταξε ντροπαλά και κατέβασε το κεφάλι της

"Μελίνα σοβαρέψου εγώ δεν έκανα τίποτα και κοφτό"

Την κοίταξα και της χαμογέλασα

"Δεν είπα ότι έκανες κάτι εσύ κοπέλα μου ο αδερφός μου έκανε..πάμε έξω τώρα και θα τα συζητήσουμε το βράδυ πάνω μαζί"

Πάμε στο σαλόνι και αφήνω τα ποτήρια πάνω στο τραπέζι

"Κορίτσια τι θα πιείτε;"

Λέει ο Χρήστος

"Βότκα αδερφούλη...βότκα.."

Είπα και επέμενα να τον κοιτάω πονηρά

Βάζω βότκα σε εμένα και την Αναστασία και κάθομαι δίπλα της

Το ένα ποτήρι έγιναν δύο τα δύο τρία και πάει λέγοντας

Αργότερα.

"Λοιπόν εγώ λέω να πάμε πάνω να κοιμηθούμε"

Λέω όσο ακόμα μπορούσα να συνεννοηθώ έστω και λίγο

"Πάμε"

Λέει ο Χρήστος και σηκωνόμαστε από το τραπέζι

Ανεβαίνουμε τις σκάλες και φτάνουμε στα δωμάτια μας

"Άντε καληνυχτα"

Λέω και πάω στο δωμάτιο μου

Ο Γιώργος κοιτάει τον Χρήστο

"Επειδή ξέρεις ότι σε ξέρω καλύτερα και από εσένα καληνύχτα όνειρα γλυκά και ήρεμα με την αδερφή μου μπρο"

Ο Γιώργος κοίταξε τον Χρήστο και του έκλεισε το μάτι

"Μην ανησυχείς μπρο η αδερφή σου ξέρεις ότι είναι σημαντική για εμένα

"Εγώ πρέπει να πάω να κοιμηθώ

Λέει η Αναστασία και πάει να μπει στο δωμάτιο μου..εκεί πετάγεται ο Χρήστος

"Δεν θες να κοιμηθούμε μαζί απόψε;"

"Όσο τίποτα.."

......

Γεια σας κοριτσια μουυ

Τι κάνετε;;;

Το ξέρω άργησα να δημοσιεύσω αλλά δεν είχα τον κατάλληλο χρόνο..τον λόγο τον έχω γράψει σε ανακοίνωση μου❤️

Ελπίζω να σας αρεσε και αυτό το κεφάλαιο

Επιστρέφω με την συνέχεια

Φιλάκια πολλααα

❤️❤️