ထမင္းစားပြဲေပၚ...ထမင္းဟင္းေလးေတြခ်ရင္း...မင္းသခင္..ေနဘုန္းခနဲ႔ဖိုးကစ္ကိုၾကည့္ၿပီး..ျပံဳးလိုက္မိတယ္...ေနဘုန္းခက..ဖိုးကစ္ေလးကို...ထမင္းေကြၽးေနတာေလ...ဖိုးကစ္ကေတာ့အေဆာ့တစ္ဖက္အစားတစ္ဖက္ေပါ့...သီဟတို႔ရဲ႕ အသုဘလည္းမေန႔ကပဲ ၿပီးခဲ့ပါၿပီ...ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕အၾကံေပးမႈ...ႏွစ္ဦးသားတတ္သမွ်နဲ႔ဝိုင္းဝန္းလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကေပမယ့္...အသုဘၿပီးေတာ့..ႏွစ္ဦးသား...ဖတ္ဖတ္ကိုေမားလို႔....တစ္ေနကုန္နားလိုက္ရတယ္...ဒီေန႔လည္းကိုယ္စီ..ခြင့္ယူထားလိုက္ၾကတယ္ေလ....ဒါေၾကာင့္..အိမ္မွာႏွစ္ေယာက္သားကေလးထိန္းေပါ့.....ဖိုးကစ္ေလးကိုသနားတဲ့သူကလည္းသနားၾက...စိတ္မေကာင္းျဖစ္တဲ့သူေတြလည္းျဖသ္ၾကနဲ႔....အသုဘကေတာ့...နည္းနည္းလူစည္ခဲ့ပါတယ္....
”ေအာ္..ေနဘုန္းခ...ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက..ငွါထားတဲ့စာပြဲဝိုင္းေတြ..ဒီေန႔ျပန္ေပးမွာလား....”
ဟင္းပန္ကန္ေလးခ်ရင္း..မင္းသခင္ရဲ႕အေမးေၾကာင့္..ေနဘုန္းခလည္း..ကေလးထမင္းေကြၽးေနရာမွ.ေခါင္ေထာင္ၾကည့္ၿပီး....
”အြန္း...ဒီညေန..ပို႔ဖို႔..စီစဥ္ထားတယ္....ပန္ကန္ေတြေရာေပါ့.....”
”အင္းေကာင္းပါတယ္...ကဲ...ထမင္းစားရေအာင္....”
”ကဲ..သားဖိုးကစ္ေရ....ဦးဦးမန္းစားမယ္ေနာ္..ကဲ..ဒီအ႐ုပ္ေလးေတြနဲ႔ေဆာ့..ဟတ္လား....”
ေျပားလဲေျပား...ဖိုးကစ္ေလးလက္ထဲအ႐ုပ္ထည့္ေပးရင္း...ထမင္းဝိုင္းဘက္ လွည့္လာေသာ..ေနဘုန္းခကိုၾကည့္ကာ...မင္းသခင္ရယ္လိုက္ရင္း....
”တကယ့္ကေလးအေဖၾကေနတာပဲ...ဟက္ဟက္...”
”ဘာျဖသ္လဲ..မၾကာခင္..ငါတို႔ကေလးျဖစ္ေတာ့မွာ..မင္းလည္း..ကေလးအေမျဖစ္ေတာ့မွာဗ်...ဟိဟိ....”
”ေကာင္စုတ္...ကဲစားစား..ေရာ့..ငါ့ထက္..တစ္လႀကီးေတာ့..အရင္ဦးခ်ရတယ္...မင္းႀကိဳက္တဲ့..ၾကက္သားတံုး...”
VOUS LISEZ
မေတ္တာရဲ့ထုထည် ေမတၱာရဲ႕ထုထည္ [Complete]
Roman d'amour"ငါကေတာ့..အခ်စ္ဆိုတာ..ဖတ္ထားျခင္းပဲလို႔ျမင္တယ္... ေသခ်ာေျပားျပရရင္ဟာ...လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိၿပီဆိုရင္..သူ႔အနားမွာပဲ..အျမဲေနၿပီး..သူ႔ကိုေႏြးေထြးစြာဖတ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး.... ေနာက္ေက်ားမွာဓားလာစိုက္လဲ....မလႊတ္ဘူး... ျမႇားလာစိုက္လဲ...