Love And Bullets

Prologue

"And please welcome our guest the one and only Mr. James. He'll be singing to us his song called "In your Arms" the DJ introduced and the artist started to sing.

Huminga ako ng malalim habang ninanamnam ang bawat liriko ng kanta mula sa radyo ng aking minamanehong sasakyan. Hindi ko maiwasang ngumiti ng malungkot sa aking paboritong kanta dahil naalala ko ang mga nakaraan ko sa taong nag patibok ng aking puso.

"....In my arms you'll be safe. In my arms holding you tight, I won't let go ooohh of you" pagsasabay ko sa huling bahagi ng kanta.

I entered the small town where I live. The town of Innsbruck here in Austria. A few hours drive before I reach my house.
Ibinaba ko ang salamin sa aking katabi .
Ang amoy ng basang lupa at malamig na simoy ng hangin ay agad na sumalubong sakin.

In this town, it rains a lot. Malamig ang panahon dito. Just the way I like it.
I turned off the radio and just the sound of the engine and the whisper of the wind are the only ones covering my ears.

"In my arms you'll be safe" I sang softly
"I miss you my love" I wispherd sadly

I parked my car as soon as I entered the gate and reach my house. I'm in the middle of the forest. Binili ko ang lupang kinakatayuan ng aking bahay. Katamtaman lamang ang laki ng aking bahay. My black house. I painted the yellow house to black. Masyadong nakakasilaw ang kulay dilaw. Dahil na rin paborito ko ang kulay itim kaya naman ito ang kulay na ginamit ko para pinturahan ang bahay. And I loved it.

Ang bahay na kasunod ko ay lalakarin pa ng trenta minuto mula dito. Sinandya kong piliin ang wala ako makakasalumuhang  ibang tao dito sa bahay ko. Gusto ko tahimik at walang istorbo.

Tumahol si Rocky nang papalapit ako sa bahay. Ang kanyang bahay ay nasa gilid ng hagdan paakyat ng bahay. Dito sya sa labas dahil sya ang tagabantay dito. He's not friendly. Except to his owner of course

"Rocky my boy" lumapit ako sa kanya at at hinaplos ito. He wiggled his tail. Rocky is a K9 dog, I bought him when I was a teenager.

Pakapasok ko sa bahay, agad ako dumiretsyo sa kwarto at hinubad lahat ang aking kasuotan. Pumasok ako sa banyo at agad na naligo sa ilalim ng shower. The cold water run through my naked body. I felt relieved and at ease. But not until I closed my eyes and pictures showed in motion from my memory.

"Go under the damn water and don't come out empty handed!" madiing hinawakan nito ang aking ulo at nilublob ako upang makabalik sa ilalim. Sa ilalim ng malamig na tubig na animoy tumutusok at tumatagos sa aking buong katawan.

I was trying hard to get the damn doll. A special doll that has a time that represents it's span of life. Kailangan ko itong makuha na may oras pa na natitira. Ngunit laking kamalasan ang inabot ko dahil nabigo ako.
Agad akong umahon at hinabol ang aking hininga habang nanginginig ang aking buong katawan.

"That was an easy task but you failed again!" sigaw nito gamit ang kanyang malalim na boses at bigla ako sinuntok sa tyan dahilan parang niyanig ang buong katawan ko at napadapa sa malamig na sahig.

Agad kong iminulat ang aking mga mata.
Hindi ko namalayan na naka upo na pala ako sa simento at patuloy parin rumaragasa ang malamig na tubig galing sa shower. Every time I close my eyes, those and many more hunts me.

Dinner came and I made myself a simple dinner. A pasta and grilled chicken. For dessert, I baked a cheese cake. Sobrang tahimik ng buong kabahayan. Ako at ang tatlo kong mga aso lamang ang naninirahan dito at wala ng iba, wala rin pumupunta dito. I'm like a ghost in this town. They don't know that I exist in here and I don't know them.
Kahit binili ko ang lupang ito alam kong hindi ako mag tatagal dito at aalis na aalis parin ako. Kailangan umalis ng walang bakas

My dog, Oliver he is a golden retriever. Sya ang kasama ko sa loob ng bahay. Si Titus naman ay nasa likod ng bahay, a K9 like Rocky and not friendly too. Si Oliver lamang ang madaling lapitan dahil sobrang bait nito at malambing.

I'm busy eating my meal because I enjoyed cooking it. Naka focus ako sa pag kain ng biglang tumunog ang telepono sa gilid ng hallway. I stopped and took seconds before I stood up and walk towards the ringing phone. Wala akong hinihintay o inaasahang tawag kung kanino man kaya nag dadalawang isip ko kung sasagutin ko ba ito. Hindi parin ito tumitigil kaya sinagot ko na lamang.

"Hello? Who's this?" My icy voice questioned the unknown caller ngunit walang sumagot. Is this a prank? Fuck I have no time for this!
"Hello?" I asked again. Baka naman namali ito ng numero tsk. Malalim na pag hinga lamang ang aking naririnig kaya naman napag desisyonan kong ibaba na ito ngunit bigla itong nag salita.

Ang kanyang sagot ay parang bala na tumagos sa buong pagka tao ko.

"Beast.... It's been so long. Finally we found you"

Call ended

and the story is yet to come....