Gece olunca insan sevdiğini daha çok özler derlerdi de inanmazdım
Gerçekten insan sevdiğini gece olunca daha çok özlüyormuş artık bende anladım
Böyle başını yastığa koyup uyuma planları yaparken gözlerini yumduğun gibi keşke şu an yanımda olsa düşüncesi sarıyor birden
Ve eğer şu an yanımda olsaydı ne olurdu diye düşünmekten uyumayı unutuyor sonra insan
Hayaller kuruyorsun peşi sıra
Ardı arkası kesilmiyor o hayallerin sağına dönüyorsun soluna dönüyosun yok çıkmıyor aklından düşünmeden yapamıyosun
Sonra birlikte yaşadığınız anlar geliyor aklına yorganın ucuna sanki ona sarılmışsın gibi sımsıkı sarılmış halde aptal aptal gülerken buluyosun kendini
Öyle dalıp gidiyosun ki o anılara sanki gerçekten yanındaymış sanki o anları yeniden yaşıyomuşsun gibi hissediyosun
Ve sonra gözlerini açıp yanında olmadığını anlayınca derin bi iç çekip tavanla bakışırken gözlerinden yanaklarına doğru yavaş yavaş yaşlar süzüldüğünü fark ediyorsun bu sefer
İçinde fırtınalar kopup aklın ve kalbin deli gibi onun adını haykırırken sen sessiz sessiz gözlerini yumup uyumaya çalışıyosun sadece...
...TUĞBANUR KARATAŞ...
