DİKENLİ YOLLAR (BXB)

9.Bölüm 🦋

'Okula geldim ve arabayı bahçeye park ettikten sonra okula doğru ilerledim.Binadan içeri girdiğimde ise gördüğüm manzara karşısında başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki.'

Doruk bir çocukla çok yakındı ve gülüşüyordu.Herif kolunu Doruğun omuzuna atmış ve çok samimilerdi.Kalbim sızım sızım sızladı.Doruğun bakışları beni buldu.Yüzündeki mutlu ifade bozulmadan seslendi bana."Hey!Derin gelsene buraya."diye seslendi bana doğru.Keşke görmezden gelip uzaklaşsaydım ordan.Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip yanına doğru yürüdüm.Adam hala istifini bozmamış,kolu hâlâ Doruğun omuzundaydı.Yanlarına varınca gözlerim istemsizce Doruğun omuzundaki kola takıldı.Bakışlarımla kesip atmıştım kolu ordan."Merhaba Derin."dedi Doruk yüzündeki pırıl pırıl ve tatlı gülümsemeyle."Merhaba."diyebildim gülümsemeye çalışarak."Sizi tanıştırayım.Ozan benim kuzenim olur.Ozan,buda benim en yakın ve en iyi arkadaşım Derin."dedi.Kuzenim mi demişti o?Yüzümde istemsizce kocaman bi gülümseme oluştu."Memnun oldum Ozan."dedim oda gülümseyerek aynı şekilde cevap verdi."Bende memnun oldum Derin."dedi ve tokalaştık.
"Bu okulda mı okuyorsun?Seni daha önce hiç görmedim de."

"Yok ben iki sene önce mezun oldum.Doruğu görmeye geldim sadece." dedi sonra Doruk sözü devraldı.
"Ozan 3 yaş büyük benden 25 yaşında.Bu akşam beraber takılacağız.Sende bizimle takılmak ister misin işin yoksa?"diye sordu Doruk.Kalbim hızlanmaya başladı."Olur tabi.Herhangi bir işim yok." dedim ve kekelemeden konusabildiğim için kendimi tebrik ettim."Tamam o zaman akşam saat 7 de sahilde buluşmak üzere konuşmuştuk Ozan'la.Sende sahile gelirsin,olur mu?"dedi Doruk."Bana uyar."dedim ve sohbet etmeye devam ettik bi süre daha.

Dersten sonra Dorukla karşılaştık fakültenin koridorunda.Birbirimizi görünce anında gülümsedik."Selam."dedim hemen."Selam."dedi o da.Bi süre bakıştık.Ne diyecegimizi bilememiştik.Senelerce bakabilirdim beni alıp götüren mavilere.O an tekrar farkettim ki ben bu çocuğa deli gibi aşık olmuştum.Aramızdaki sessizliği bozan o oldu."Ee şey akşam geliyorsun değil mi?"diye sordu yüzünden eksik olmayan gülümsemesiyle.

"Geliyorum tabiki." Dedim aynı şekilde gülümseyerek.

"Tamam o halde.Akşam görüşürüz..." dedi ve duraksadı bikac saniye.Biseyler diyeceğini anladım ve bekledim."Akşam seni almamı ister misin?"diye sordu.Yüzüme gülümseme yayıldı istemsizce."Olur.Gelince mesaj atarsın o zaman."dedim."Tamam."dedi ve arabasına doğru gitti.Bende arabama bindim.Kalbim maratona çıkmış gibi atıyordu.Bu çocuk bana ne yapıyordu hiç bilmiyorum.Umarım kalp krizinden ölmeden kavuşurdum Dorukla...

Doruk
Kuzenim sürpriz yapıp beni görmeye gelmişti.Çokta iyi olmuştu.Uzun zamandır görüşememiştik.Tam o yanımdayken Derinde gelmişti.Tanışmış olmuşlardı.Derinin ailemle tanışması hoşuma gitmiyor değildi.Şu ana kadar babamla ve kuzenimle tanışmıştı.Zaten hayatımda pekte değerli kişi yoktu onlardan başka.

Akşam Ozanla buluşmak için sözleşmiştik ve Derinde yanımıza gelince onuda bu plana dahil etmiştik.Hep beraber takılacaktık.Bunu düşününce bile heyecan yapıyordum.Evde hazırlanırken aklımdan geçen düşünceleri odama adeta dalan Ozan böldü.Genişce sırıtarak;"En sevdiğim kuzenim nasılmış?"dedi ve bu benimde gülümsememe sebep oldu.Çünkü bu sarı kafanın benden başka kuzeni yoktu.Annesiyle babası ailesinin tek çocuğuydu.Teyze çocuğu falan yoktu.Sadece amca oğlu vardı oda bendim."Sen nerden geldin kardeşim?Niye odaya fuhuş baskınına gelmiş polisler gibi dalıyorsun?"dedim ve devam ettim."Ayrıca senin başka kuzenin yok ki sarı kafa.Tabi en sevdiğin kuzenin ben olacağım.Gerçi başka kuzenin olsaydı da farketmez.Yine en olacağıma eminim."dedim yandan sırıtarak."Hah egona söyle de çekilsin önümden."dedi ve kahkaha atarak odamdaki geniş koltuga uzandı.O böyleydi işte.Espri yapardı herkesten çok kendi gülerdi yaptığı espriye."Sence bu gömlek oldu mu bu tişörtün üstüne?"diye sordum.Icimde koyu yeşil bi tişört vardı üstüme de yeşil siyah kareli bi gömlek tutuyordum.Hala uzanırken başını bana doğru çevirip baktı."Çok güzel bence.Derin beğenir."dedi.Ne dedi o?Nerden anlamıştı ki?

"A-anlamadım?"

"Nasıl anlamadın?Birbirinize nasıl baktığınızı gördüm."

"Ne diyorsun sen?Nasıl bakıyormuşuz birbirimize?"

"Bak canım kuzenim.En sevdiğim kuzenim.Ya sen çok körsün,yada ben çok dikkatliyim.Birbirinize bakarken gözlerinizden kalpler çıkıyor nerdeyse."dedi sırıtarak.Ama bu dediği olamazdı.Derin düzdü.Yani düzdü değil mi?Ben öyle biliyordum en azından.

"Saçmasapan konuşma Ozan.Derin düz." dedim gömleği giyerken.

"Hı hı eminim öyle olduğuna." dedi.Ses tonu adeta,'Sana inanmıyorum!'diye haykırıyordu sanki.Bi süre sonra hazır olduğumda aşağı indik.Babama Derinle buluşacağımızı söyledikten sonra çıktık evden.Arabaya doğru giderken konuşuyorduk Ozanla.Ben telefonumu çıkarıp Derine evden çıktığımız dair mesaj attım.Hazır olması için.Ozan elini omzuma koyup telefona doğru baktı."Kimle yazışıyorsun?"diye sordu.

"Derine hazır olması için mesaj atıyorum.Geçerken onu da alıcaz.Aynı yere gidiyoruz zaten."dedim.

"Anladım."dedi sırıtarak.

"Ne sırıtıyorsun lan?"

"Aaa kim ben mi?Hiçte bile."dedi ama hala sırıtıyordu.Sarı kafa.Ben şoför koltuğuna geçince oda arkaya bindi.
"Niye arkaya bindin?"

"Burası daha rahat.Hem Derin otursun yanında."dedi.Yüzünü göremiyordum ama güldüğüne emindim.Bunun diline de düşmüştüm,artık zor kurtulurdum.

Derinin evine doğru sürüyordum arabayı.Bir yandan da aklımı Ozanın dedikleri kurcalıyordu.Acaba olabilir miydi?Derin cidden bana öyle güzel mi bakıyordu?Bu akşam odaklanmam gereken bir çift yeşil göz vardı...

Burda kesmeseydim daha uzardı.

Yeni bölümde veya diğer kitaplarımda görüşürüz  :)

Bu arada medyadaki şarkıyı dinleyin derim.Skam izleyenler şarkıyı bilir zaten :))

Sizleri seviyorum 💙

İyi okumalar 🦋