The Cop Who Stole My Heart

Chapter 9

Bumalik nako sa apartment pagkatapos naming gawin ang project. I take a shower at nagsuot ng black tank top at black shorts. Nagpaorder ako sa mg guards ko ng pizza kase di sapat ang pinakain sakin ni Amber sa bahay nila.

Habang nasa kusina kumakain at nanonood ng Maleficent sa loptop ko, my phone ring.

Mommy calling.....

Sinagot ko ang tawag at niready ang sarili ko sa mga pwedeng sabihin sakin ni Mommy.

Pinakalma ko ang sarili ko bago ako magsalita."Mom? Napatawag po kayo?"

"Raine tinakasan mo na naman daw mga guards mo, alam mo bang may pwedeng mangyareng masama sa ginagawa mo?"

I rolled my eyes dahil sawang sawa nako sa mga paulit ulit niyang sinasabi."Mom nothing is wrong okay? Calm down"

"Kailan ka paba matututo? Baka nakakalimutam mo, anak ka ng Daddy mo? The most famous entrepreneur in Asia? "

As if namang makakalimutan ko yun. Alam kong sikat ang daddy ko pero di yun dapat maging dahilan para di nila ako payagang lumabas manlang.

"Bumalik ka na dito sa China kung gusto mong maging malaya, buti dito maaasikaso kapa namin, unlike there napakapanganib"

"Mom you can't just decide whenever you like" tinapos ko na ang tawag sa pwede pa niyang sabihin.

She always controls and decide for me. I know she's my Mother at responsabilidad niya yun. Pero sumosobra na siya, unlike Daddy hinahayaan niya kong gumala without my guards basta maging maingat lang ako.

Habang kumakain pumasok si Matheo, one of my guards. Tumayo sa sa harap ko at inabot ang isang yellow envelope at umalis.

Curiousity ang nararamdaman ko ngayon."Ano to?" I opened the envelope at inaalala ang mga ginawa ko noong nakaraang araw. My yes settled on the picture of me sleeping on that bed. Ako to? I flipped the picture. Theres a note written.

Hi Sweetheart it's me. You look cute there by the way. Kinunan kita habang natutulog ka and you're more beautiful when you're sleeping. You forgot your phone in my condo anyway, meet me at Cafe Resto, 11 p.m.
Loveyah

              
Wtf

What's with this guy? Mas bumilis ang tibok ng puso ko sa last words na sinabi niya. Wala naman sigurong masamang mangyayare sakin, he will just return my phone and that's all.

Habang tinititigan ang picture i can hear footsteps sa likuran.

"May gustong makausap ka Ma'am Raine" Boses yun ni Rudolf, isa sa mga guards ko.

Nilingon ko siya pati narin ang taong gustong makausap ako.

Lash

He stepped forward."Raine gusto lang kitang makausap"

Naalala ko ang sinabi nitong gusto niya ko pero it ends up na nasaktan niya ko. Kailangan kong ipakita sakanya na di nako apektado, na lasing lang ako kaya ko sinabi yun lahat kagabe.

Tumayo ako sa pagkakaupo at inayos ng sarili ko."Anong ginagawa mo dito?"

I can see to his eyes that he is sad.
"Raine about last night i didnt mean it, Lauren was the one who texted you, diko alam kung bat niya ginawa yun kaya ako na ang magsosorry sayo"

That woman! I realize that walang kasalanan si Lash. Diko dapat siya inaway kagabe, wala siyang kasalanan kung di niya ko nagustuhan, he is just honest to his feelings.

I sighed. "About last night din Lash, i'm sorry, sinigawan kita at kung ano ano yung pinagsasasabi ko kagabe at pinagsisihan ko yun"

He hugged me and i hugged her back, gosh i miss this guy. Naisip kong mas mabuting maging friends nalang kami for good "It's okay baby girl, bati na tayo hah?"

I hugged him and starts to cry. I know i'm so emotional pero si Lash naman ang nasa tabi ko ngayon at alam niya kung ano ang mga bagay na nakkasakit sa akin. "Yah alam mo namang di kita matiis diba?"

He breaks the hug and wipes all my tears, and kiss my forhead. "Coffee? Balita ko masarap dun sa Cafe Resto dun tayo?"

Naalala ko ang nakasulat sa picture, Cafe Resto is the same place na pupuntahan ko mamaya.

I bit my lip."About that"

He looked me with those ocean eyes."What is it baby girl?"

I sighed."May gagawin kasi ako eh sa susunod nalang"

He looks sad, maybe because tinanggihan ko ang offer niya."Okay pero siguraduhin mong importante yan dahil tinanggihan mo ang alok ni Lash"

Natawa ako dahil kahit kelan,bolero talaga tong lalaking to."Ano kaba, syempre mas importante ka"

He kissed again my forhead and ready to go."Sige na Baby girl aalis nako, susunduin kolang si Lauren sa Salon"

Sa pagkabanggit ni Lash kay Lauren naalala ko ang ginawa nito. Bat naman niya maiisipang gawin yun? Umalis na si Lash at nagsimula nakong ligpitin ang pinagkainan. I checked the time and it's already 10:13 a. m.

Nagmamadali akong pumunta sa kwarto at nagsuot ng red checkered na pinares sa high jeans at black converse. Nagpahatid ako sa Cafe Resto kay Rudolf dahil alam kong magsusumbong na naman tong mga to kung magisa lang akong lalabas.

Nasa Cafe na kami at nagsimula nakong hanapin ang lalaki. And there, my eyes settled on the guy sitting on his Police Uniform. He's so handsome always, with those green eyes. Papalapit na sana ako pero napansing kong may kausap itong babae. The girl is young and beautiful di malayong magka edad lang kami nito, she is wearing a red t shirt paired with black skirt and red white shoes.

I can see to his face that she is happy talking to this girl. They are both laughing at diko maiwasan ang magalit ng konti. Diko alam kung anong nangyayari sakin pero i'm irrated seeing him laughing beacuse of that girl.

Papalapit nako sakanila nung biglang tumayo ang dalaga at binigyan siya nang flying kiss at umalis. Anong meron tong mga to?

Nagbabasa siya nang dyaryo pagkatapus nun. I get his attention by slamming my bag to the table.

I can see to him na nagulat siya ng konti dahil sa ginawa ko."Hey sweethheart you're 20 minutes late"

I rolled my eyes."Sweetheart mo mukha mo" and with that tinalikuran ko siya at maglalakad nako palayo pero he grabbed my arms and stop me from going.

He pulled me to him dahilan para mas mapalapit ako sakanya."Where are you going? Leaving me again?"

Bumilis ang tibok ng puso ko sa sobrang lapit niya sa akin. I can smell his axe cologne, and its chocolate. My favorite.

Sinubukan kong tanggalin ang kamay nito sa braso ko pero masyado siyang malakas."Bi-bitawan mo nga ako"

Lumapit si Rudolf. "Is something wrong Ma'am?"

"Nothing is wrong dude, give us a minute" Dahil dun umalis na si Rudolf at pumunta sa labas.

Umalis na si Rudolf. I dont know kung bat hinayaan lang ni Rudolf ako sa lalaking to, dahil siguro pulis siya at alam niyang walang gagawin ito sa akin.

He looked again with those beautiful green eyes."Mag-uusap lang tayo saglit then you are free to go"

I stepped backwards, madaming nakatitig na mata sa amin kaya nakakahiya naman kung gagawa ako ng eksena dito."Then let's talk" i sit to a chair facing him.

Okay guys it's already Chapter 10, alam niyo yung feeling na ang saya saya mo dahil kahit papano may nakakaappreciate ng gawa mo? At yan yung pinaparamdam niyo sa akin. I know iilan lang pero shout out sa supportive kong classmate na si Clarise. She is reading until now, at ang ganda lang sa feeling kasi may nag eefort na magbasa although it's not that you know good HAHAHA. SEE YOU SA NEXT CHAPTER MGA READERS!!!! 💞💞