Part-37💖🌟💖🌟💖🌟

477 21 16
                                    

"ဒုန္း..ဒုန္း..ဒုန္း..!!"

နားရက္ျဖစ္၍...ေအးေဆးအိပ္ေနသည့္ ထက္ေကာင္းယံတစ္ေယာက္...ျပင္းထန္လွသည့္တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္..လန္႔ႏိုးသြားရသည္......

"ဟာကြာ...က်စ္..7နာရီခြဲပဲ႐ွိေသးတာကို...လေရာင္ျခယ္ပဲျဖစ္မယ္..."

ထက္ေကာင္းယံ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္...တံခါးကိုသြားဖြင့္ရင္း.. အေပါက္ဝမွာပိတ္ရပ္ၿပီး လေရာင္ျခယ္အား...ေကာေတာ့သည္...

"ေစာေစာစီးစီးဟာ...ဘာလာလုပ္တာလဲဟ..အိပ္ေကာင္းတုန္း႐ွိေသးတယ္..နင္တို္႔ေတြကေလ..-.."

"ဖယ္စမ္းပါဟာ...ဘယ္မွာလဲဘုန္းေနေသာ္.."

ထက္ေကာင္းယံ..သူ႔အား တြန္းဖယ္ၿပီး ဝင္လာေသာ လေရာင္ျခယ္အား...နားမလည္သလိုလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္...။အိပ္ေနသည့္ ဘုန္းေနေသာ္ အား..အတင္းသြားႏိႈးေနေသာေၾကာင့္လည္း...ထက္ေကာင္းယံ ေခါင္းကုပ္ရျပန္သည္....

"ဟဲ့...ႏိႈးမေနနဲ႔...အဲ့ေကာင္ညက ျပန္လာထဲက...ဘာေတြစဥ္းစားၿပီး စိတ္ညစ္ေနလဲမသိဘူး...ေတာ္ေတာ္နဲ႔မအိပ္ဘူး...အခုေန ဆင္တက္နင္းေတာင္ ႏိုးမယ္မထင္..."

"ဟင္း...ဆင္တက္နင္းလို႔မႏိုးရင္လဲ...ငါတက္နင္းၾကည့္မယ္ေလ..."

လေရာင္ျခယ္..တစ္ကယ္တက္နင္းေတာ့မည့္ပံုစံျဖင့္...ထလိုက္ေတာ့မွ...အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည့္ ဘုန္းေနေသာ္တစ္ေယာက္...အျမန္တားရေတာ့သည္.....

"ဟဲ့..!ယြျခယ္မ...နင္းရဲနင္းၾကည့္ေနာ္...ငါထကန္မွာ..."

"ေအး..နင္မထရင္ ငါတစ္ကယ္နင္းမွာ...ထစမ္း...ညကဘာေတြျဖစ္တာလဲ...ငါ့ကိုမေျပာပဲျပန္သြားလို႔ စိတ္ပူေနတာ...ဖုန္းေခၚေတာ့လဲစက္ပိတ္လိုက္တယ္...၊ငါ..ဇြဲဆီကေန အကုန္ၾကားၿပီးၿပီ...ထစမ္းဘုန္းေနေသာ္ရာ...အပ်င္းက်မေနနဲ႔..."

"ေအးဟာ...ထၿပီ..ထၿပီ...ခ်ီးပဲ.."

ဘုန္းေနေသာ္...႐ႈပ္ေနသည့္ဆံပင္တို႔အား...စိတ္မ႐ွည္စြာျဖင့္...ပိုၿပီးဖြပစ္လိုက္သည္....။ကိစၥတစ္ခုခုအား သိခ်င္ၿပီဆိုလ်ွင္...ဘယ္လိုမွေ႐ွာင္ေျပးလို႔မရသည့္...လေရာင္ျခယ္အား...စိတ္ထဲကေနသာ ေမတၱာပို႔လ်ွက္......

⚠BECAUSE...⁉   {U+Z} (Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora