NefMuz ve Can eve gelmiştir. Muzaffer eve geldiğinden minik bebeğiyle uğraşıp duruyordu. Uğraşıcak birşeyide yoktu ki. Küçük prens uyurken Muzafferde oğlunu seyr ediyordu. Nefise 1 saattir aşağı inmeyen kocasının arkasınca yukarı odaya çıkar. Gördüģü manzara onu ne kadar mutlu etsede yinede bu durum canını sıkıyordu. Eve geldikleri 1 saat olmuştu Muzaffer Canın yanından ayrılmıyordu. Biraz daha böyle devam etse hem Emiri hem Elayı unutacak Cana fazla alışıp onuda kendine bu kadar fazla ilgiye alıştıracaktı. Ama Can onların ilk çoçukları yok üçüncü çoçuklarıydı.
Nefise: Muzaffer napıyorsun birtanem? Muzaffer Nefiseye bakar.
Muzaffer: Canı izliyorum. Çok güzel uyuyor Nefise. Dokunamıyorum ona. Kıyamıyorum. İkimizin bir parçası oğlumuz. Oğlum. Aslan parçam. Nefise üzülür.
Nefise: aşağı inelimmi? Nefise bilerek Muzafferi Candan uzaklaştırmaya çalışır.
Muzaffer: o olmaz ki. Uyanırsa. Ağlarsa nasıl olucak? Nefise yatağa yaklaşıp Muzafferin yanına oturur. Minik bebeklerine bakar. Muzaffer Canı yataģın ortasına koymuştu. Cansa öyle tatlı uyuyordu ki. Ve daha yeni yemeğini yiyip uyumuştu. 2-3 saate ancak uyanırdı. Altını batırsaydı. Yoksa öyle tüm gün uyurdu küçük bey.
Nefise: uyanmaz hadi gel. Ela Emir seni özledi. Hem Can yemeğini yeni yedi. 3-4 saate ancak uyanır. Hadi gel inelim aşağı. Muzaffer Canın parmaklarına dokunur. Eğilip parmaklarından öper.
Nefise: eldivenlerini tak istersen.Muzaffer onaylar. Maviş eldivenleri Canının ellerine takıp hafif yatakta doğrulur.
Muzaffer: yalnızmı bırakalım onu? Muzaffer Nefiseye bakar.
Nefise: bebek telsizi var. Ağlarsa duyucaz. Muzaffer mecbur onaylar.
Muzaffer: peki. Babacım. Paşam benim. Tatlı rüyalar. Eğilip Canın beresinden öper. Öyle güzel kokuyordu ki. Bir kaç saniye sonra Nefisenin sesiyle oğlundan ancak ayrılıp odadan çıkarlar.
Nefise: Canı görüp çoçuklardan ilgini eksiltme Muzaffer lütfen. Muzaffer offlar.
Muzaffer: offf Nefise. O ailemizin yeni üyesi dikkatli davranıyorum diye ne Elaya ne de Emire dikkatsiz olmam ki.
Muzaffer salona gelip çoçukların yanına oturur. Emir kanepede kalkıp Muzafferin üzerine gider. Muzaffer Elayla konuşurken gömleğinin yakasının çekiştirilmesiyle yana bakar.
Muzaffer: asla parçam. Babayımı özledin sen. Gel bakiyim paşam. Muzaffer Emiri kucağına alıp yanaklarından öper. Nefiseyse kanepede bu güzel manzarayı izler. Muzaffer çoçukların arasında kalmıştı. İkiside kıskançtı. Ve babalarını paylaşamıyordu. Hele küçük oğlan. Gücü yetmese bile Elayı ittirip duruyordu. Babacığının kucağı ona aitti yaa.
Muzaffer: çok kıskanç bu Nefise. Napcaz? Nefise omuz silker.
Nefise: sen yaptın. Şimdide cezanı çek. O kadar nazıyla oynarsan şimdide bak böyle tepene çıkar. Tam olarak Emirde şuan babasının saçlarını karıştırıp ara sıra çekiştiriyordu.
Muzaffer: ahh birde üçüncüde böyle olursa yandın Muzaffer. Muzaffer Emiri kucağına alıp dizine oturtur.
Muzaffer: otur şuraya bakıyım. Çokmu şimarttı baba seni acaba. Şimdide tepeme çıkıyorsun. Emir Muzaffere bakar.
Muzaffer: uslu dur böyle. Dediğinin ardından 5 saniye geçmez. Emir kendi alemindeydi. Şimdide Muzafferin kemerini tutup çekiştirerek ayağa kalkma peşindeydi.
Muzaffer: bırak oğlum onu. Açıcan şimdi. Bir rezillik çıkarıcan. Muzaffer Emiri dizinden alıp kanepeye bırakır. Ayağa kalkar. Nefise Muzaffere bakar.
Muzaffer: 1 hafta sana mühlet. Şu çoçukları terbiye et. Nefise şaşkınca Muzaffere bakar.
Nefise: sen nereye? Nefise ayağa kalkar.
Muzaffer: daraldım bir dışarı çıkıcam. Nefise Muzafferin elinden tutar.
Nefise: hayır öyle kaçmak yok. Nefise Muzafferi kanpeye oturtur yeniden.
Nefise: sen o kadar şımarttın tamam. Ama birlikte onları yalnız şımarık bir çoçuk olmadıklarına alıştırmamız lazım. Onlar tek çoçuk yok 3 çoçuklar unutma bunu Muzaffer. Muzaffer başıyla onaylar.
Muzaffer: nasıl yapıcaz? Nefise gülümser.
Nefise: zamanla görüceksin.
Aradan 3 hafta geçmiştir. Artık Can evine ailesine en çokta annesine alışmıştı. Oda kardeşleri kadar huysuzdu.
Gece saat 02:30 du. Canın ağlama sesiyle Nefise hafif kıpırdar. Ama kalkmaz. Bugün sıra Muzafferdeydi. Hafif Muzafferi dürter. Ama Muzaffer oralı olmaz. Yastığına sarılmış uyuyordu.
Nefise: Muzaffer. Muzaffer. Muzaffer uyanmaz. Duysa bile kalkmıyordu. Nefisede ondan beter inatçıydı. Muzaffer bacağına yediği tekme ve kulağının dibindeki bağırtıyla uyanmak zorunda kalır.
Muzaffer: napıyorsun yaaa. Muzaffer eğilip ayağını ovar hafif.
Nefise: Can uyandı hadi kalk bak.
Muzaffer: sen niye bakmıyorsun yaaa. Nefise başını hafif kaldırıp Muzaffere bakar. Muzaffer asık suratla ona bakıyordu. Nefise Muzafferi yola getirmek için azcık ona yaklaşıp boynundan öper. Fazla kalkmaz. Uykusu kaçardı yoksa.
Nefise: hadi aşkım benimm. Git bak bebeğimiz aç. Acıkmış. Yarın Ayşen bakıcak. Birlikte vakit geçiricez. Muzaffer sevinir.
Muzaffer: gerçektenmi? Nereye gitcez? Muzaffer Nefiseye yaklaşıp öpmek ister. Nefise izin vermez.
Nefise: Can ağlıyor Muzaffer. Hadi ilgilen artık. Bak uykum kaçtı zaten. Muzaffer sinirle yataktan kalkar.
Muzaffer: kaçsın banane. Benim uykum kaçıyorsa seninkide kaçsın. Ben bu çoçuğu yalnız yapmadım ki. Niye her gece ben uyanıyorum acaba. Nefise yastığına sarılır.
Nefise: her gece değil. Dün sıra bendeydi. Hiç geceyi uyanmadın. Canın sesini bile duymadın. Hep mızmızlanan sensin. Bir mamasını hazırlayıp vereceksin. Muzaffer oflayarak beşikte ağlayan oğluna bakar. İkiside zar zor gözlerini açıyordu.
Muzaffer:acıktınmı sen? Ama daha erken. Muzaffer Canı kucağına alır. Can hiç susmaz odadan çıkana kadar. Odadan çıkınca azcık sakinleşir. Muzaffer Cana bakarak merdivenleri iner.
Muzaffer: ne kadar huysuzlukta annene çeksende seni çok seviyorum be. Birde annen babacığının mükemmel planından habersiz. Muzaffer güler. Muzaffer Canla birlikte mutfağa taraf ilerler.
~~~ Umarım beğenirsiniz. 😊 Yorum yaparsanız sevinirim. 😊🙏 İki bölüm sonra final olucaktır. 😊~~~~
