Akumi Kobayashi 19-nasto letnia dziewczyna, artystka pracująca w restauracji jako kelnerka. Wiodła normalne życie studentki aż do czasu uratowania przed bandytami zwykłego kota, który okazał się nie być w cale takim zwykłym kotem.
Życzę miłej zabawy...
Minąłjużtydzień odkąd Akumi uratowała i postanowiłaprzygarnąćkota. Futrzak okazałsiębyć strasznie puszystym i leniwym pół persem. Akumizabieram ze sobą kota, nawet do pracy, do restauracji z obaw, że kotu staniesięcoś pod jej nie obecnosci. Szef Akumi nie zauważył jeszcze codziennej obecności kota na zapleczu restauracji, a inni pracownicy restauracji bardzo sięspodobał.
"16:37" Restauracja
Naglektoś wszedł na zaplecze, gdzie byli wszyscy pracownicy, a połowa z nich głaskała śpiącego kota. Akumi w tym czasie przebierała się by iść do domu. Osobą którą weszła na zaplecze był szef restauracji. -Szef- Rozgląda się po pomieszczeniu. -Panno Akumi, proszę do mnie podejść... -Akumi- Dziewczynaszybko skończyłasięprzebierać i podeszła do szefa. -Właśnie miałam wychodzić do domu. -Szef- -Doskonale Pani wie, że do pracy nie przynosimy swoich zwierząt, to nie jest zoo ani sklep zoologiczny tylko restauracja. -Akumi- -Wiem... Ale... -Szef- -Jeszcze raz przyniesienie pani do pracy swojego kota, a panią zwolnię. -Zrozumiano? -Akumi- -Tak proszę Pana... -Szef- Wychodzi z zaplecza. -Akumi- -Ehhh... -No cóż, następnym razem trzeba wymyślić coś innego ^^" -Idziemy do domu! Akumi wzięła kota na ręce i powędrowali do domu, po drodze zachaczyli o sklep spożywczy.
"18:36" W mieszkaniu
-Akumi- Dziewczyna poszła do kuchni rozpakować zakupy, kiedy kot spokojnie śpi w salonie. -Dobra... -Wszystko wzięłam... -Ramen, jajka, jogurty, zupki chińskie, karma dla kota... -Wszystko jest ^^ Z pokoju zaczęły dobiegać odgłosy stukania i przesuwania czegoś na półce. -Akumi- -Kiciak pewnie się obudził. Dziewczyna poszła w jego stronę. Zauważyła go na jednej z półek ze zdjęciami, kot popychał łapką najbliższe zdjęcie do krawędzi. Nim dziewczyna podbiegłam do niego szklana ramka roztłukła się na podłodze. Dziewczyna zaczęła strzepywać lekko kawałki szkła ze zdjęcia w środku, podniosła je. Ukazana jest tam Akumi w młodszym wieku z jej kuzynem i pięknym kotem rasy Maine Coon w różowej obroży ze złotym dzwoneczek i trzema kolcami po obu stronach dzwonka. W tym momencie nad Akumi zaczęły oddziaływać silne emocje, zaczęła się trząść a po jej twarzy płyneły łzy. Akumi przypomniała sobie co się z nimi stało. Pewnego razu, ( w tedy ten Maine Coon był jej kotem) wraz z kotem przyjechała do kuzyna, do innej części miasta. To była jedyna osoba z rodziny, z którą miała najlepszy kontakt. Wiedziała jak bardzo lubił, gdy przyjeżdżała do niego z swoim pupilkiem, razem mogli się z nim bawić, uwielbiali to. Tego dnia zaproponowała mu żeby poszli z kotem na jego podwórko, że tam bardziej będą mogli z nim szaleć, zgodził się. Po ok. 15 minutach kiciak zauważył motylka, za którym natychmiast pobiegł przeskakując przez ogrodzenie. Kuzyn Akumi szybko ruszył w jego stronę tak samo przeskakując przeszkodę. Akumi w tamtych latach nie była taka zwinna wiec pobiegła na około do furtki. Gdy biegła zauważyła kuzyna skręcającego w wąską uliczkę. Zmachana oparła się ręką o początek jakiejś kamienicy. Spojrzała w uliczkę. Przeszły ją dreszcze. Zobaczyła faceta, ubranego całego na czarno, z jakimiś srebrnymi dodatkami, z chustą, która zasłaniała mu usta. Blisko niego zobaczyła swojego kota, leżał bez ruch w kałuży krwi. Jego dolna część szczenki była prawie wyrwana, na głowie nie zauważyła dużych wystających uszów, zamiast nich ujrzała dwie czerwone kreski, jego kręgosłup był złamany w kilku miejscach, łapy odtrącone, a ogon został skrócony. Kuzyn zaczął szarpać się z napastnikiem, kiedy nagle mężczyzna wyjął z kieszeni nóż i wbił go kilka razy w brzuch kuzyna, po czym szybko uciekł. W tym samym czasie Akumi zadzwoniła pod numer 112, podbiegła do kuzyna i dokładnie opisałam operatorowi całe zdarzenie. Starała się pomóc kuzynowi, słuchała poleceń operatora, dzięki niej jego stan był stabilny... Lecz... Jednak w szpitalu zmarł... Po tym kiedy się o tym dowiedziała, bardzo mocno ucierpiała na tym jej psychika. Nic nie robiła, leżała u siebie i w ogóle nie wstawała... W jednym dniu straciła ceną osobie i zwierzaka... -Akumi- Otarła oczy i otrząsła się z tych wydarzeń. Wzięła szczotkę i zamiotła szkło. Zaczęła grzebać głęboko w szufladach, udalo jej się wygrzebać obroże poprzedniego pupilka, wzięła ją i założyła na szyi nowego kociaka. -Nigdy nie wiedziałam jak nazwać swojego poprzedniego kota, wołałam na niego różnie, lecz ty musisz mieć jakieś imię. -... -Trochę mi go przypominasz... -Z zachowania i swojego charakteru... -... -Shogun..? -Tak... -To będzie idealne one dla ciebie. -Dla takiego niesfornego kotka jak ty... Głaszcze kićka po głowie i uśmiecha się w jego kierunku. -Nie pozwolę żeby stało ci się coś takiego... -Obiecuje...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
