Waarom ik?

Hoofdstuk 8 - Tot mijn verbazing

Ik bleef verbaasd staan. "Robin?"

hij was nog knapper geworden zei ik in mijzelf.

'Hai'…'Robin.'

Hey Lola! hoe is het?

'Had ik je daar geen antwoord op gegeven vorige keer?' (Gelukkig wist hij waar het allemaal over ging, want ik had geen zin om alles weer uit te gaan leggen)

'we moeten wat bedenken Robin!' ik begon te snikken……

Hij sloeg zijn arm om mij heen en samen bestelde we wat te drinken. Robin en elke scheelde 4 jaar en lag huilend tegen hem aan!...maar ach, ik ben toch niet verliefd!!!

"Wat denk je er aan te kunnen doen Lola?" ik weet het niet gaf ik als antwoord en zwijgend dronken we verder.

*vanuit oogpunt van Robin*

ik wist niet hoe ik Lola kon helpen. Ik voel me zo hulpeloos... wat kan ik doen? ik merkte wel wat anders……

Lola word wel met de dag knapper, hoe oud zou ze nou zijn? 18? 19?

Ze is volgende week jarig dat weet ik wel. maar verder weet ik niks over haar.

"Ik kan met je ma gaan praten en mijn pa? Zei ik" Lola reageerde verbaast. 'Je spreekt toch niet meer met je pa'?

"voor jouw doe ik alles Lola! dat weet je toch!"

*vanuit het oogpunt van Lola*

(wat is hij eigenlijk lief he! ;) )

ik voelde me veilig bij hem. Hij is nu als ik het goed heb 23 jaar.... beetje oud, of niet? Ik voelde me wel op mijn gemak..was ik dan toch verliefd?

We stonden op en liepen naar het strand. Het was ondertussen al donker geworden. We gingen naast elkaar zitten en genoten. Genoten van elkaar.

Reacties en suggesties altijd leuk en welkom :)