"Belki sana güvenmiyorum belki de sen güvenmemi istemiyosun." dediğinde adeta yıkıldım. Bi an sanki hiç sevmiyomuşum gibi sanki yıllardır senden nefret ediyomuşum gibi hissettim. Bazen öyle kırıyosun ki beni...
Aynen böyle yazmıştı mektupta... Sevmiyorum dememişti ama sözlerinden sanki sevgisini kaybetmişim gibi geldi. Belki de ben çok çabuk güvendim ona. Belki de şu an olmaması gereken bir şeyi yaşıyorduk. O gün yani onu söylediği günden beri böyle hissetiyordu her sözü... O gün o berbat gün "SEVMİYORUM HİÇ SEVMEDİM SENİ, HİÇ ÖZLEMEDİM, HİÇ KENDİMİ SANA AİT HİSSETMEDİM..." dediği gün sanki bi anda yok oldum kayboldum kendi benliğimde... Nasıl olur yaa. Nasıl olur da "SEVMİYORUM..." dersin "SONSUZA DEK SEVECEĞİM..." diye söz verdikten sonra. Gideceken niye geldin, gideceksen neden "SEVİYORUM..." dedin.
Bilmiyorum... Ben seviyor muyum?? Bilmiyorum... Ama artık bi önemi yok çünkü... Bi sebep bile bulamıyorum gidişine... Herkes "BIRAK GİTSİN... ZATEN BİR BAŞKASI MUTLAKA GELECEK..." dediler. Ama hiçbiri gelen bir başkasının onun yerini doldurmayacağını... İstersen git, istersen de kal... Umrumda değil artık... Sen beni unuttuktan sonra ben seni neden düşüneyim kii...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hissetmiyorum...
RomanceBu hikaye tamamen kendi hayatımda yaşadığım ve kendi ilişkimden parçalardır. Uzun süren bir ayrılıktan sonra kavuşmanın ve olan şeylerin kısa özetlerini sizlerle paylaşacağım...
