49 Gün

1. Bölüm / 1. Kısım

1. Bölüm / 1. Kısım

 Şehri yine yoğun bir trafik sarmıştı . Herkesin yetişmesi gereken bir yer var, herkes bir sabırsızlık içerisindeydi . Bu kişilerden birisi de Melek'ti . Bu gün nişanı vardı ama trafiye sıkışmıştılar . 

 " Ne olacak ya ? Nişana geç kalacağım . " diyerek tedirgin bir şekilde dert yanıyordu . Yanında en yakın arkadaşları olan Defne ve Yağmur da vardı . Defne saatine göz attı . Bu arada Melek dert yanmaya devam ediyordu . " Defne, ne olacak ? Ne yapayım ? " Melek neredeyse ağlayacaktı . 

 Bunu anlayan Defne hemen konuşmaya başladı . " İn . "

 " Ne ?! " .

 " Arabadan in dedim ! " Defne'nin ne düşündüğünü tam anlamasada arabadan indiler .

 ***

 Aynı sıralarda Samet çizimleri ile meşguldü . Samet işinde çok becerikli bir mimardı . Ama pek fazla proje üstlenmezdi . Ama yinede tasarlamayı severdi . O sırada içeriye İbrahim amca girdi . Gerçek amcası değildi ama ondan yaşça büyük olduğu için ona böyle sesleniyordu . " İşte ... giy bunu . "

 " Amca, bunu giymemi mi istiyorsun ? "

 " Bu bir nişan daveti . " 

 " Nişan daveti için böyle bir şeyi giymem şart mı ? " Samet ne kadar istmesede takim elbiseyi giymek zorunda kalacağını şimdiden biliyordu . Ne zaman tartışsalar hep o kazanırdı .

 " Giy işte . Davete geç kalacaksın . " dedi sırıtarak . Samet buna sinir oldu, ama yinede giymek zorunda kaldı  .

 ***

 Bu arada Melek ve arkadaşları koşa koşa nişana yetişmeye çalışıyorlardı .

 " Çabuk ... çabuk ol ! " diye hızlandırmaya çalışıyordu Yağmur diğerlerini . Melek'se gülerek onları takip ediyordu . " Melek Sagen ! Böyle bir durumda gülebiliyor musun ? "

 " Ama çok komik ... Sanki filmde gibiyiz, değil mi ? " bir yandan gülüyor bir yandan da koşuyordu . Sokaktan geçenlerse onları izliyordu . Tabi her zaman nişanlıklarla koşan birini görmeyiz . 

 Defne tamamen saat'te odaklanmıştı . " Sadece 10 dakika kaldı . " tam o sırada Melek'in ayağı bir şeye takıldı . İki arkadışı bir anda Melek'i tutmaya çalıştılar . " Oy babam ! " zor kuvvet Melek düşmeden kalktı ve birden yine gülmeye başladı . " Şu anda elim ayağıma dolaşmış durumda ! "

 Konuşmasını dinlemeyerek Yağmur " İyi misin ? Bir yerinde bir şey var mı ? " diye tedirgin bir şekilde sordu . 

 Melek ise hala gülüyordu, gülüşlerinin arasında zar zor cevap vererek . " Ayakkabım ! " diyebildi . Defne hemen ayakkabısını çıkarttı . Topuğu kırılmıştı . Melek ağlamaksı bir ses ile " Ne olacak ? Ne olacak ya ? "

 Yağmur " Defne . Ağlıyor, ağlıyor . " diyere Defne'ye yöneldi . 

 " Ağlak bebek . Kes şunu, kes . " dedi ve ayakkabılarını ayağından çıkararak Melek'ye uzattı . " Giy . " Melek ona şaşkın bir şekilde bakarken, defne " Çabuk giy . " diye tekrar etti .

 " Ya sen ? " dedi ve biraz itiraz edişten sonra sonununda ayakkabıları giydi . Ve tekrar koşmaya başladılar .

 " Koş, koş ! " Yağmur onları hızlandırma çalışmalarına devam ederken, Defne de Melek'in annesi ile konuşuyordu . " Giriş kapısına vardık anne . Şimdi giriyoruz . " telefonu kapatım tekrar Melek'e döndü . " Çabuk ! "