Stone Heart

chapter 31

Khen's P.O.V.

Its been a month since i got discharged from the hospital. Everything seems to be back to normal except for one thing. Hanggang ngayon palaisipan parin sa akin kung paano bumagsak ang LED screen nung gabing yun. Ang sabi nila hindi maganda ang pagkakalagay ng screen, pero may bahagi ng isipan ko na hindi naniniwalang hindi sinadya iyon. Anyway, tuloy parin naman ang imbistigasyon. Knowing my parents,i know very well na hindi sila titigil hanggat hindi nila nalalaman kung ano talaga ang nangyare.

"Ang lalim nanaman ng iniisip mo ija. Iniisip mo parin ba ang tungkol sa nangyare nung ball" tanong ni Mommy na hindi ko na namalayan na nakalapit na pala.

"Hmn, sort of, nakangiting sagot ko saka muling ibinaling ang tingin sa tubig na dumadaloy mula sa man made falls, na bumabagsak sa swimming pool.

"Khen, anak. Accidents do happen sometimes. Walang sino man ang may gusto nang nangyare". Kaya kalimutan mo na ang nangyare. Ani mommy kasunod ng pag upo nito gaya ko sa tabi ng pool at nilaro laro ang paa sa malamig na tubig nito.

"I know Mom. That's why I am trying so hard to forget about what had happened. Pero may bahagi ng pagkatao ko na hindi mapalagay. I want to know the truth behind what happened.

"I know. I know,But let me and you're Dad handle it okay". For now focus on your self. Malapit na ang final exam nyo. At kailangan mo makahabol. Dahil sa nangyare, kinailangan mong u mabsent sa school ng matagal.

Hindi na ako nagsalita. Tama si Mommy. Kailangan ko mag focus ngayon sa pag aaral ko at sa resto.

Speaking of resto. Kailangan ko nga palang pumunta ngayon doon para sa food tasting para sa catering service na gaganapin sa anniversary ng magulang ni Yohan.

"Ahm, mom. Kailangan ko nga po palang pumunta sa Sheyli's ngayon para sa food tasting. Paalam ko dito.

"Oh my! Muntik ko nang makalimutan!, kakatawag lang ni Yohan, papunta na raw sila sa resto ng parents niya sa resto. Kanina ka pa daw niya tinatawagan pero cannot be reach ang phone mo kaya sa akin siya tumawag".

Huh? Mom! Bakit hindi mo agad sinabi?. Na drain ang battery ng phone ko kaya iniwan ko sa kawarto para i charge. Natatarantang maktol ko saka dali daling tumayo at nagtatakbo papunta sa aking silid.

"Gosh! Bakit ang aga naman ata nila, eight a.m. palang. Eleven am pa ang napag kasunduan namin." Bulong ko sa sarili habang paakyat ng hagdan.

Agad kong tinungo ang malaking cabinet na nasa aking silid at agad na dinampot ang damit na siyang una kong nakita. Saka dali daling nagbihis.
Nag lagay ng pulbo at nagpahid ng lipgloss saka lumabas ng silid. Ang buhok ko ay basta itinali ko lang at hindi na nag abala pang sukalyin ito.
Mabuti nalang, nakagawian ko ng maligo agad sa umaga pagka gising kaya hindi ko na kinailangang maligo bago magpalit ng damit.

"Mom, aalis na ako! Sigaw ko habang pababa ng hagdan. Deretso sa garahe at lumulan sa sarili kong kotse.

Matapos ang halos kalahating oras ay narating ko rin ang Sheyli's. Palapit palang ako sa parking area ay tanaw ko na ang kotse ng mga Lim. Napakagat labi nalamang ako at ipinarada ang kotse ko katabi ng kotse nila.

Halos patakbo akong pumasok sa loob ng resto at hindi na nag abala pang gumanti ng bati sa mga taong naroroon para kumain ng almusal dahil sa pagmamadali ko.

"Sorry! Ah-hah- i- im late! Hunihingal na bungad ko sa mga taong abala sa pag luluto sa kusina. Pero ang ipinagtaka ko ay wala manlang sumagot sa akin. Kaya nag angat ako ng tingin pero......

Mga nagtatakang muka ng mga kitchen staff at kunot na nuo ni mamita at ng iba pa ang nakita ko.

"Anyare sayo anak bakit hingal na hingal ka? Nagtatakang tanong ni Mamita. Sabay abot nito ng tubig.

"Huh? Ahm, diba po ngayon ang food tasting? Tumawag si Yohan kay Mommy sabi niya papunta na daw sila kaya nagmadali akong makarating dito.

"Ahh,no wander ganyan ang ayos mo" nakangiting ani chef Adel habang sinisipat nito ang kabuuan ko.

"Why? What's wrong with my- natigilan ako ng sipatin ko ang suot ko. At nanlalaki ang mga matang nilingon ang mga tao sa paligid ko. Lahat sila ay pawang mga nakangiting nakatingin sa akin.

Naka suot lang naman ako ng oversize t-shirt at napaka ikling maong shorts na halos hindi na makita dahil sa haba ng t- shirt na suot ko, kaya hantad na hantad ang makikinis at mapuputi kong legs na ni minsan ay hindi pa nakita ng mga staff ng resto. Kaya natatarantang hinila ko pababa ang t-shirt na suot ko.

NAKAKAHIYA!

"My Gosh! This is embarrassing! Nahihiyang bulong ko saka nagtakip ng muka.

"Hahaha! Bakit ka mahihiya? You actually look good in it!. Hindi ko akalain na nagsusuot karin pala ng short shorts hahahaha" ani Mamita na hindi ko alam kung sincere ba or nang aasar lang.

"Come on Khen, wag ka ng mahiya. Bagay sayo. Nagulat lang talaga kami hahaha" ani Rai saka lumapit sa akin at inayos ang T-shirt na suot ko. Kinuha nito ang laylayan sa bandang likuran at ibinuhol sa bandang bewang kaya lalong nahantad ang mga hita ko.

"Huyy anong ginagawa mo!? Pigil ko dito ng iaangat pa nito ang tshirt dahilan upang mahantad ang pusod ko ng bahagya.

"Kalma ka nga dyan! Alam mo kase, ang mga ganitong katawan hindi dapat itinatago sa madla. Dapat ipinag mamalaki. Bulyaw pa ni Rai habang itinutupi ng bahagya ang manggas ng tishirt ko.

"Huy ano ba! Tigilan mo nga ako. Sige na pupunta na ako sa locker para magpalit. Para makapagsimula na tayo." Nahihiyang paalam ko saka dali daling nagtungo sa locker para magpalit ng uniform.

"Ano ba yan! Nakakahiya! Anas ko ng makapasok ako sa locker room.

"Anong nakakahiya?