Üniversiteye gireli bir saat geçti . Ama ben hala onu göremedim ! Nerede bu çocuk ? Allah aşkına biri bana söylesin , amacı ne bunun ha ? Artık dayanamıyorum . Telefonu elime alıp yazmaya başladım:
" Zayn , nerdesin sen ? "
Ardından telefonum çalmaya başladı . Zayn arıyordu .Açtım ve tam bağırıp çağıracaktım ki...
-Buradayım ya işte...
Arkamı döndüm ve onu elinde telefonuyla her zamanki muzip bakışını atarken buldum . Yüzünü gördüğüm an yumuşayıverdim .
-Neredesin sen ? Sabahtan beri okulu turladım . Hemde 5 kez ...
O an onu bir gülme krizi tuttu . Tam sebebini soracakken lafa başladı .
-Ciddi olamazsın . O okul turlarının hepsinde senin arkanda yürüdüm .Beni aradığını düşünmedim . Çünkü etrafı o kadar ince detaylarıyla inceliyordun ki ... Beni gördün sanmıştım...
Şoke oldum . O sabahtan beri beni mi izliyor yani ! Hem de her gittiğim yerde ... Aman Tanrım . Pekala . Bu hayatımın en aptalca şeyiydi .
Neyse . Konunun üstünü kapamalıyım . Hemen söz değiştirdim .
-Peki . Bu hayatımın en mühim sorusu . Oda numaran kaç ?
Sorudan önce katılaştı , sorunca rahatladı .
-Oh ... Bende şeyi sorucaksın sandım . Şeyi işte... Şeyi ... Neyse boşver sen onu . Oda numaramız 557 .
Yüzüm bir anda gerilmeye başladı . Hiç bu kadar olmamıştım .
-Hayır . Bizim oda numaramız değil . Senin ki ! Benimki 334 !
Onunda yüzü buz tuttu .Ve o yakışıklı surat bir anda kıskanç , korkulu , nefret saçan bir surat oldu .
-Yo yo yo yo yo... Ben o odada kimin olduğunu biliyorum...
Korkmaya başlamıştım .
-K - kim peki ?
-Abim...Zack...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌑AY IŞIĞI ALTINDA🌑 [ALIM KAPANDI] ~ASKIDA~
ChickLitAy ışığı altındayız... Ama şuan birbirimizi göremiyoruz . Peki ne zaman göreceğiz ?...