🪷ALEYNA🪷
Seneyi devriyesi doluyordu annemle , babamın . Ablamla tek başımıza kalışımız Annem ve Babamın ölümünün üzerinden bir yıl geçmişti Annemi o kadar özlüyordum ki her gün yokluğuna alışmak zorundaydım. Ablam kendini daha güçlü tutmak zorundaydı çünkü benim sorumluluğumu üstlenmişti . Benim için başka bir eve taşınmak istemişti eski evimizden eski arkadaşlarımızdan kurtulmamın daha iyi olacağını düşündük. Annem ve babam öldüğü için bana acıyarak bakan komşulardan kurtarmak için yeni bir eve taşınmıştık . Ablamın kendi nedeni işine daha yakın olduğunu söylese de inanmadım. Zilin sesini duyunca olduğum yerde sıçradım çünkü kimseyi beklemiyordum. Kapının deliğinden baktım tanımadığım biri kapının önündeydi. Kapı açınca suratıma boş boş bakan biri vardı elinde de bir tabak börek . Açıkcası böyle bir çocuğun elinde börek olması ve bu saatte kapımda olmasına çok şaşırmıştım arkadan bir kadın sesi duyuldu.
- Merhaba kızım . Buraya yeni taşınmışsınız yemekle uğraşamazsınız diye börek yolladım
-Evet yeni taşındık. Börek çok güzel görünüyor teşekkür ederim .
-Aileni göremedim kızım tek mi yaşayacaksın ?
-Yok efendim Ablamla beraber kalacağım.
-Peki kızım iyi akşamlar daha fazla rahatsızlık vermeyelim size
-Estağfirullah. Tekrar teşekkür ederim.
Çocuk tek kelime etmemişti. Korkuluk gibi kapımın önünde tabağı verip gitmişti . Annesi çocuğa sitem ediyordu " niye kıza bir selam bile vermedin ayıp oldu ..." sonrasında kapı kapandı . Sahiden ne görgüsüz çocuktu insan ufak bir tebessüm ederdi. Çokta meraklısıyım diye iç geçirdim. Yok meraklısı olmak değil bu , bu nezaketsizlik tabi kibarlık okullarda zorunlu ders niyetine verilmeli.
Pek umursamamaya çalışırken börekleri yemeye başladım. Umursamamış halime bakar mısın ? Müfredata bile karıştım şu anda. Halime gülsem de
sahiden çok yorulmuştum ablamı beklemeden uyuyabilirdim.
🌄🌄🌄🌄🌄
Sabah olduğumda gardolabıma yapıştırılmış bir not gördüm anlaşılan ablam eve geç gelmişti. Not da
" ablacığım masaya paranı bıraktım eve geç gelebilirim " yazıyordu. Üzerimi değiştirip evden çıkmam lazımdı eski dairemize gidip resimlerimizi almam lazımdı. Benim için bu evi ev yapacak şeyler aile fotoğraflarımızdı. Koridora çıktığımda o çocukla ile karşılaştım asansöre benden daha yakın olduğu için kabine ilk o girdi ve kapakları kapattı , Öküz oğlu öküz diye arkasından söylendim. Hiç üşenmeden merdivenleri kullandım aşağı indiğimde bir adamla kapıda konuşurken gördüm onu tam o esnada telefonum çalıyordu , arayan eniştem ablamın nişanlısıydı. Kendisi çok yakışıklı , çok aşık , çok mafyatik ama devletle de çalışıyordu.
-Efendim enişte
- Nasılsın küçük ?
-İyiyim enişte .Sen nasılsın ?
- Bildiğin gibi , gecen nasıl geçti evde korktun mu ? Gözüne çarpan bir şey oldu mu ?
- Yok her şey normaldi.
-Tamam küçük kendine dikkat et Ablanla eve geç gelebiliriz
" Peki enişte " diye cevap verip kapattım telefonu yoluma devam ettim . Evime geldiğimde yanımda getirdiğim kutulara çerçeveleri , bibloları yerleştirdim bu eve son girişimdi. Sanki duvarlardan annemin sesi geliyordu. Annemle babamın atışmalarını duyar gibi oldum onlarla son anlarımdı. Kutuları kucağıma alıp evden çıktım yol boyunca bütün çocukluğumu hayal ederek ağladım taksici ise dikiz aynasından beni izlediğinden emindim, sormak istesede çekindiği belliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON-BAHAR
RomanceHER AŞK SINAVA TUTULUR. Seni ilk gördüğüm anda senden deli gibi kaçmak istedim. Biliyordum ki senden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı. Ben güneşini kaybetmiş bir adamdım yada öyle sanıyordum. Yalancı güneşe kanıp yaşamaya çalıştım , o gün...
