(Mira)
" Çok özür dilerim efendim gerçekten isteyerek olmadı. "
" Tamam kızım tamam, anladım özür dileyip durma."
"Gerçekten üz- bakın bu kremi sürerseniz acısını alacaktır."
Diyerek keremin kapağını açıp uzattım. Gerçekten çok kötü bir başlangıçtı, umarım benim aleyhime olmaz.
"Mira sensin sanırım."
"Evet efendim benim."
" Seni tanımak istiyorum."
Başımı anladım der şekilde salladım.
" Adım Mira Baran, Türk'üm.Kore yaşına göre 24 yaşımdayım. Üniversiteyi burada tamamladım, doktorum."
" Nasıl, ne zaman tanıştınız?"
"Bu yaz, Ankara'da tanıştık ve bazı tesadüflerle birbirimizi tanımış olduk."
" Tesadüf? "
"Şey ben Son Sung Deuk 'ın eşinin kız kardeşiyim yani Son Sung Deuk benim eniştem, BTS de orada olunca tanışmış olduk."
"Demek Sung Deuk' in akrabasının."
"Evet efendim."
"O zaman asıl konumuza gelelim."
Taehyung da ben gibi heyecanlanmış ve gerilmiş olacak ki hemen yanımda durup elimi sıkıca tuttu. Ben de karşılık verip daha da sıkı tutundum elinden.
" Sanırım birbirinizi seviyorsunuz-"
"Hayır PD-nim bu sevmekten öte, bu onun mutluluğu için her şeyi yapabilecek kadar aşık olmak."
"Anlıyorum. Ancak buna izin veremem."
Artık son söylediği cümle vücudumun her yerinde yankı yapıp geri kulağıma geliyor ve bende ağlama hissi uyandırıyordu. Tuttuğum ele bakıp sahibine döndüm. Taehyung'un da bana bakakaldığını görüyordum. Tıpkı benim gibi gözleri dolu doluydu. Bana bakıp kafasını iki yana sallayıp tekrar PD-nim 'e dönmüştü.
" Siz ne diyorsunuz PD-nim sabah konuştuğumuzda ılımlı bakıyordunuz, birkaç saat içinde ne değişti."
" Üzgünüm V ama daha iyi düşününce bunun size oldukça kötü sanuçları olacağını daha iyi fark ettim."
"O-olmaz ben vaz geçemem Mira' dan, yapamam."
" Gerçekten elimden bir şey gelse ne duygularınızı kırmadan ne de gruba zarar gelmeden bir çözüm yolu olsa."
"Hayranlar anlayacaktır lütfen gerçekten hem bu ne zamana kadar sürecek, insanların bizi robot gibi görüp duygularımızın olmadığını düşünmesi."
"Gerçekten bir yolu olmasını ben de senin kadar çok isterdim. Ama Taehyung açıkladığımızı düşün büyük tepki aldığınızı düşün diğerlerine ne olacak, kendini düşünmüyorsun belki ama ailem dediğin arkadaşların ne olacak."
"...."
Haklıydı, maalesef haklıydı. Bencillik yapamazdık. Ayrılmalı ve birbirimizi unutmalıydık, ne kadar zor olsada.
Bundan sonra ne olurdu hiç umudum kalmamıştı. İkinci kez sevdiğimden ayrılıyorum ama ilk kez canımdan vaz geçmem isteniyor.Bir de peşimi bırakmayan sapığım var. Daha çok bana saracağına eminim. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Ağlıyorum ama kalbimdeki ağırlık geçmiyordu. Sessizce çığlık atıyorum ama duyup bana yardım edecek yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökyüzü ๛ KTH
Fanfiction" Biri sana uçabilmek için kanatlarını nasıl kullanacağını öğretir. Uçmaya onunla devam edersin. Ama sonra etrafına bir bakarsın ki kanatlarını senden koparıp gitmiş. İşte o zaman sen hızla yere çakılırsın, ve kendini düşmekten kurtaramazsın. " Başl...