~Dangerous woman~

Κεφάλαιο 2

Αχ! Έχει περάσει κιόλας μια βδομάδα από τον αγιασμό και αυτό το πρωίνο ξύπνημα δεν λέω να το συνηθίσω με τίποτα. Θέλω τόσο πολύ να σπάσω το πράγμα που λέγεται ξυπνητήρι αλλά οπως έχω ξαναπεί δεν μπορώ γτ είναι το κινητό μου!!! Ως συνήθως έκανα την πρωινή μου ρουτίνα και βρήκα τι ρούχα θα φορεσω μια μπλούζα λευκή με στάμπα vans, μια ζακέτα oversized και τα vans old school μ. Μαρεσει πολύ να ασχολούμαι με τα ρούχα, από μικρή το έκανα. Βέβαια δεν έχω σώματαταρα κατατάσομαι στις ζουμερές κοπέλες αλλά δεν έχω πρόβλημα, πότε δεν είχα. Όπως κάνω πάντα χαιρετησα τους δικούς μου και έφυγα για την Δανάη. Στο σχολείο οι ώρες πέρασαν γρήγορα και έφτασε η ώρα για σχόλασμα. Βγήκα έξω να περιμένω τα παιδιά. Εδώ και μια βδομάδα την μηχανή την βλέπω στο ίδιο σημείο κάθε μέρα και η αλήθεια είναι πως μου έχει κινήσει την περιέργεια. Έτσι δίχως πολλές σκέψεις βρέθηκα έξω από το σχολείο να την παρατηρώ. Ήταν τόσο όμορφη, καθαρη τόσο προσεγμένη που ομολογώ πως όποιος την έχει κάνει πολύ καλή δουλειά γτ φαίνεται σαν καινούρια. Χωρίς να το καταλάβω μουρμούρισα ωραίο εργαλείο. Όση ώρα σκέφτομουνα, ο ιδιοκτήτης της είχε φτάσει και γω δεν είχα πάρει χαμπάρι. Ασυναίσθητα γύρισα γτ ένιωθα κάποιον να με κοίταει και δεν έπεσα καθόλου έξω. Ένα αγόρι γύρω στα 18, ύψους περίπου 1,80-1,85 καθόταν πίσω μου με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και κρατώντας το κράνος με παρατηρούσε. Ήταν ψηλότερος από μένα και ποιο γεροδεμένος. Είχε έντονες γωνίες στο πρόσωπο και στο αριστερό του φρύδι διέκρινα ένα σκουλαρίκι. Φορούσε ένα τέλειο δερμάτινο και ένα μπλε τζιν με σταρακια μαύρα. Και ενώ εγώ περίεργαζομουν το άτομο που είχα μπροστά μου, μου μίλησε.
? - Ωραίο εργαλείο έτσι? Μου κάνει, σίγουρα με άκουσε.
Κ-ναι πολύ ωραίο θα έλεγα...του απαντησα χωρίς να χάσω χρόνο
? - Το ξέρω. Είναι δικό μου εξάλλου. Είπε με άλλαζονικο υφος ανεβαίνοντας πάνω στην μηχανή, φορώντας το κράνος του.
Κ-καλά ηρεμισε λίγο, υπάρχουν και καλύτερες!!! Του απάντησα με λίγη ειρωνεία στη φωνή μου.
? - Δεν νομίζω να έχει κατασκευαστεί ακόμα!!!! Μου ανταπαντα καθώς έβαζε μπρος κοιτάζοντας με, με ένα αλαζονικό - σκανδαλιαρικο ύφος.
Pov ?
Έχω σηκωθεί εδώ και μισή ώρα, έχω φτιάξει καφέ και παίζω στο κινητό. Σε κάνα δεκάλεπτο πρέπει να ντυθώ. Γίναμε πάλι λιαρδα χθες και έχω ένα γαμωπονοκεφαλο που δεν λέει να φύγει. Και αυτές οι γκόμενές ρε πουστη μου όλο κωλουριβοταν και δεν λέγαν να ξεκολλήσουν. Όχι ότι με χάλαγε αλλά να τα τα αποτελέσματα... Ποιος πάει σχολείο γαμω! Έχει αρχίσει εδώ και μια βδομάδα αλλά η μαλακία είναι ότι κατάφερα να μείνω στη δεύτερα ενώ φέτος κανονικά τελείωνα. Καλά τα κατάφερα πάλι αλλά επιπλέον έχω αλλάξει και σχολείο γιατί πήρα αλλαγή περιβάλλοντος. Πάω να ντυθώ και αφού φορεσω ένα μαύρο μπλουζάκι το δερμάτινο μου, ενα μπλε τζιν και τα σταρακια μ, παίρνω τσάντα (όσο περίεργο και αν ακούγεται)κλειδια και φεύγω. Παρκάρω την μηχανή μου στο σημείο που την αφήνω τελευταία και μπαίνω στο σχολείο. Τα παιδιά τα ξέρω όλα λίγο πολύ λόγο του Διονύση του κολλητού μ. Η μέρα κύλησε χαλαρα και όταν τελείωσα κατέβηκα να φύγω. Πήγα να πάρω την κούκλα μ(έτσι λέω την μηχανή μ). Ξαφνικά στο άκυρο βλέπω μια κοπελα να την παρατηρεί και να ψιθυρίζει ωραίο εργαλείο. Μου κανε χαζι οπότε έκατσα με σταυρωμένα χέρι και κοιτούσα. Μετά από λιγο με κατάλαβε και γύρισε να με κοιταξει. Μάλλον της ήρθε ξαφνικό και κομπλαρε. Είναι σίγουρα μικρότερη αλλιώς θα την ήξερα. Μου έκανε εντύπωση το στυλακι της άγριο βλέμμα, σκουλαρίκι μπαρα στο δεξί αυτί. Μεσαία κανονική σε ύψος και με πιασίματα. Ομολογώ ξαφνιάστηκα και για να την ψαρώσω της μίλησα. Της ανέφερα την φράση που είπε πριν. Κατάλαβε ότι την άκουσα. Απάντησε αμέσως ότι της αρέσει, με αυτοπεποίθηση. Απάντησα ότι το ξέρω αφού είναι δικιά μ. Και εκεί έκανε κάτι που δεν περίμενα... Με άδειασε κανονικότατα. Μου είπε να ηρεμισω και ότι υπάρχουν και καλύτερες μέσα στην ειρωνεία . Κανονικά μπορεί να νευριαζα αλλά δεν το έκανα και χωρις να της αφήσω περιθώρια της είπα ότι δεν έχει κατασκευαστεί ακόμα και έφυγα κοιτώντας την στα μάτια. Είναι σίγουρα η πρώτη γκόμενά που μου μιλάει έτσι ενώ δεν με ξέρει. Με κούφανε για τα καλά η τύπισσα!!!!
Pov Κωνσταντίνας
Και ενώ τον έβλεπα να ξεμακραίνει, επεξεργαζομουν τι είχε γίνει. Τα παιδιά ήρθαν μετά από λίγο, δεν ανέφερα τίποτα σε κανέναν. Αργότερα γυρνώντας σπίτι, λίγο πριν αφήσω την Δανάη, κοντοσταθηκα.
Κ-Δανάη θέλω να σου πω κάτι.
Δ-κατάλαβα ότι κάτι τρέχει από την ώρα που φύγαμε. Τι έγινε?
Τότε της εξήγησα τι είχε γίνει. Κακά τα ψέματα, θα ήθελα να τον ξανασυναντησω κι'ο λόγος αυτό το μυστήριο-αναρχικό στυλακι που τόσο πολυ με τραβάει. Άφησα την Δανάη και πήγα σπίτι. Η ώρα ήταν 8 και καθόμουν στο κρεβάτι μου φορώντας ακουστικά. Έχω τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου και καθησα να χαλαρώσω. Όπως σκεφτόμουν τα γεγονότα της ημέρας ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα εκείνου του αγοριού που συνάντησα το μεσημέρι. Άθελά μου έφερα την εικόνα του στην μνήμη μου. Στη θυμιση αυτή χαμογέλασα ασυναίσθητα. Ήταν τόσο περίεργος και μυστήριος που μονο αυτά τα δύο σε μαγνητιζαν πάνω του εκτός από το πόσο ομοεμρφος ήταν. Το σκουλαρίκι στο φρύδι ήταν κάτι το οποίο του έδινε ένα περισσότερο αναρχικό στυλακι. Υπό άλλες συνθήκες όσο απίθανο και να ακουστεί δεν θα του έδινα σημασία αλλά είχε κατι τόσο τραβιχτικο επανω του. Άδικα ασχολούμαι έτσι κι αλλιώς δεν θα τον ξανασυναντησω. Μ'αυτες τις σκέψεις λοιπόν με πήρα ο ύπνος.
Έτοιμο και το δεύτερο κεφάλαιο. Πως σας φάνηκε? Θέλω εντυπώσεις. Θα χαρώ πολύ αν κάνετε σχόλια ή ακόμα να μο επισυνάψετε αλλαγές ή λαθοι που κάνω. Φιλιά τα λέμε στο επομενο💋!!