𝐄𝐤𝐢𝐦' 𝐢𝐧 4 𝐊ı𝐳ı

6~

Elleri sıcaktı ve güzel  bir his  veriyordu. Benim ellerimi bıraktığında  büyü  bozuldu. Ve yemyeşil gözleri ile kalakaldım.

Rüzgar "Bu kadar takılma  ,şu ukalaya " dedi.
Konuşmadım  çünkü  farklıydı o an .  Ama  İdil aniden Rüzgar yanağından  öpmesiyle 
herşey bitti. Çok mutlu iken anımı bozmuştu  .
Rüzgar 'ın  gözleri  gözlerimden  ayrılmıyordu.  Ona baktığımda  bana aşık olduğunu  anlıyordum. Ama olamazdı . Idil' ın onu sevdiğini bildiğimden  ona birsey hissetmiyordum. Yada kendimi kandırıyordum. Her ask gibi değil  de her plotonik gibi vazgeçer . Belki  yanlış  olduğunu  anlar diye bekledim ama arttı.

Seist'e girerken İdil'in can çekişmesi  bile vazgeçmeme bedeldi.

İdil " ee? Ne yapıyoruz?" Dedi .

Rüzgar  derin bir of çekti  ve şehir  meydanına  yürümeye  başladık. Rüzgar'a uzak olmaya gayret ediyordum.

İdil" Dolunay, sen önden  git . Biz konuşup geleceğiz."

Pek istemsizce gittim . Bir hediye dükkânına  girip kameraları  kontrol ettim. Ne konusuyorlardı? Beni ilgilendirmezdi ama yani Rüzgar ' ı sinirlice , İdil'i ağlarken görünce  herşeyi  anladım. 

Rüzgar içeri girip " gel " işareti yaptı.  Yutkundum ve ayağı  kalktım oradaki çekmeceyi  kontrol amaçlı açtığımda  bir zırhlı  bıçak vardı.  Çantama koyup Rüzgar'ın yanına  gittim . Pek sinirliydi. O konuşmaya hazır değildim.

Rüzgar " bak istesemde istemesende bunu artık diyeceğim.  Ben seni...

İdil" Rüzgar" diye arkasından  sarıldı. 

Rüzgar " Sus! Dolunay ben seni ...

Çığlıklar nedeniyle duyamadım ama ona sımsıkı sarıldım. İdil ile onu korurmuşcasına  sarıldık .  Çığlıklar  kesilince  sustu şehir  . Rüzgâr'ı  bırakıp 

- ne diyecektin
İdile baktı. 
Rüzgar" Ben seni ... korurum ." Dedi

Diyeceği bu muydu? Dalga mı geçiyordu? Olmadığını  biliyordum .
Sanki hayal kırıklığına  uğramış  bir kız  gibi ;
" t-tamam hadi gidelim " 

Önden  giderken ne diyecekti diye düşündüm?  İdil bir ara tuvalet için bir binaya girdi. Yalnızdık.  Boğazımı  temizledim. Pek mutlu değildi.  Yüzüme  dahi bakmıyordu.  Konuşmalıydık  ama nasıl? Düşündüm ve karar verdim .

- Rüzgar dedim . Yüzüme  baktı ama gözlerime  bakarken acı ile bakıyordu. 

- Senin bana verdiğin kolye çok güzel yine teşekkürler 

Saçma bir konuydu. Sessiz bir ses tonu ile ;
- önemli değil  dedi.

Elini tuttum  ve gözlerine  baktım  .

- ne olursa olsun yanındayım  . Bana orada " ben seni koruyacağım " demeyecektim. Söylesene ne diyecektin ?

Dudağını  ısırdı ama cevap vermedi . Vazgeçmişti  demek ki  bu aşktan  , bu yıldızlı  aydan . Ellerini ellerimden çekti  ve cebine  koydu.  İdil'i bekledik dakikalarca  . Üzülsem  mi sevinsem mi bilemedim . Bundan  vazgeçmesi için aylarca beklemiştim ama demek ki varlığı  mutlu ediyormuş.  Onu ve sevgisini kaybedemezdim. Tam birşey demeye niyet edecekken İdil geldi ve Rüzgar'ın koluna girip  önden  gittiler .  Arkalarından geleceğime  öyle emindiler ki arkalarına bile bakmadılar  .  Ben ise  Rüzgarın beni bıraktığı  yerde kalmıştım.  Hızlı hızlı  onlara yetiştim ve onların önüne  geçip karar verdikleri yönden farklı yöne saptım.