Her zamanki gibi uyuyordum,uyuyordum,uyuyordum..Uykuyu ve yemeyi seven biriydim.Her şeyden vazgeçer uyku ve yemekten asla vazgeçmez,hatta bana uyku mu yemek mi dediklerinde tercih edemezdim. Of ne saçma bir giriş oldu! Ihm bir dakika annem yemeye çağırıyor hemen geliyorum..Gördüğünüz gibi hiçbir şey yazamıyordum. Farkında mısınız giriş cümlesi bile yapamıyorum. Ve böyle biri nasıl yazar olabilir ki?
Neyse ben Berfin. 17 yaşında hiçbir şey yapamayan Berfin. Okulda ezik konumunda hep ben vardım. İnsanlar benle arkadaş olmak istemiyor adeta ben insan değilmişim gibi davranıyorlardı. Ve ben bunları takmıyordum. Artık hiçbir duyguyu yaşamıyordum. Ağlamıyordum,mutlu değildim,heyecanlı değildim ve uzun süredir kimseyi sevmiyordum. Evet birkaç ilişki yaşadım,ama hep kötü sonla bitti. Erkek arkadaşlarım onların yanında çekindiğim için beni istemediler. Ki belki de beni oyuncakları gibi değilde birer kız arkadaşları gibi görselerdi ben zaten onlara her şeyi sunardım.Onların anlayamadığı şey sevgi. He hepsi için demiyorum ama en azından benim karşıma çıkanlar sevgiden bir gram anlamayan insanlardı.Hatta bir keresinde bunu utanarak söylüyorum,Barış adında sevgilim hatta ona sevgilim demeye bile utanıyorum,bana dokunmak istemişti. Film bahanesi ile çağırıldığım evde az kalsın kötü şeyler yaşayacaktım. Az kalsın diyorum çünkü o sırada eve polis gelmişti. Benim çağırdığımı sanıp kapıyı açmadan bana tokat atmıştı,ses yapamadım çünkü ardından boğazımı sıkıp ''Umarım sen çağırmamışsındır yoksa bunun sonu pek iyi değil diyordu'' Kapıyı açtığında Barış'a hemen kelepçe taktılar ve karakola götürdüler. Karakola gittiğimde benle birlikteyken bir kızı daha rahatsız etmişti,ve üstelik kızı darp edip ormana da atmıştı. Evet tutuklandı hemde 16 sene boyunca tutuklu kalmıştı. O şerefsiz için az bile ama neyse.. O taciz edilen kız bir daha hiçbir erkeğe güvenemedi,hiçbir erkekle dışarı çıkmadı. Beni aldattı ama üzülmedim. Ben onu sevmiyordum çünkü.Belki de şuanda bu okuduğunuz satırlar,size tanıdık gelmiştir :) Her zaman duyduğumuz,belki de duyduğumuzda ''kızsa yerini bilecek,nasıl davrandığını nasıl giyindiğini bilmezse böyle olur'' tarzında cümleler kuruyoruz inkar etmeye gerek yok. İnkar etmeyin çünkü eğer demeseydiniz ve ''o kızsa sende adamlığını bilecektin'' demeyi de bilirdiniz. Çok mu siyasete girdim ne :D
Neyse gene okulun sıradan bir günü. Herkes arkadaşları ile birlikte geziyorken..Tamam tamam doğru tahmin ettiniz bende yalnız oturuyordum. Kapıdan girdiğimde herkes bana bakıyordu,pardon ben bana baktıklarını sanmıştım. Arkama döndüğümde mavi gözlü,sarı saçlı bir çocuk vardı. Allah'ım görseniz tam bir serseri. Neyse tabi ki kızlar hemen etrafını sardı bu çocuğun. Anlamadığım tek şey kızlar sanki ilk defa erkek görüyorlarmış gibi salyaları akarak çocuğa bakıyorlardı. Eminim sevgilisi olanlar bile sırf o çocuk için sevgilisini bırakıp gitmiştir..Komikler,sahteler.Neyse kahvaltı yapmadan çıkmıştım. Hemen kantinde hazır sıra yokken kantine geçmiştim.
-1 poğaça ve 1 su lütfen.
- Berfin?Uzun zamandır uğramıyorsun kantine.
Aha buda yalaka kantinci ablamız. Yalaka demem hoş değil kabul ediyorum ama sırf benim param var diye benle konuşuyor :)
-Aa evet uğramıyorum,evden getiriyorum öğle yemeklerimi artık.
-İyi de kızım benim yaptıklarımda ev yemeği gibi ne var bunlar da he??
-Ablacım bir şey yok elbette ama,pahalı sanki biraz..
Aman öleydim de pahalı diye bir cümle kurmayaydım. Bir baktım bağırmaya başladı
-Ne! Ne pahalısı. Kızım sen özel okuldasın kendine gel,fiyatlar tabi böyle olacak.
Araya giriyorum çünkü duydunuz ''özel okuldasın''. Başta şunda anlaşalım,her özel okulda okuyan insan ZENGİN olmuyor. O özel okullara burs imkanı ile girenler var. Şunu kafanıza sokun!BİZ ZENGİN DEĞİLİZ. Tek fark siz Devlet biz Özel. Aynı dersler,aynı konular,aynı imkanlar. Bizi sırf özel okuldayız diye yargılayan insanlara sesleniyorum,çalışın kazanın okuyun :)
-Tamam ablacım iyi işler,dedim ve kantinden uzaklaştım. Herkes bana bakıyordu her zamanki gibi. Ders zili çalmıştı ,ilk ders matematikti. MATEMATİK hayatımın kabusu :D düşündüm de ne sorunlu kızım ben hahaha! Arkamda bir ses duymuştum hemen arkamı döndüğümde okulumuzun çetesi lakabını alan kızlar az olsa bile konuştuğum bir kızı herkesin önünde rencide ediyordu. Evet başta şimdi yapacağım şeyi çok düşündüm,çünkü beni kimse dikkate almıyordu en azından deneme şansım vardı. Tüm cesaretimi toplayıp kızlara seslendim
-Hey siz baksanıza bana
-Ahahaha kız baksana bizim kezban gelmiş :D
-Kezban mı? Ben olsam benimle düzgün konuşmanı tavsiye ederim. Okuldaki insanlar ilk defa beni biriyle kavga ederken gördükleri için şaşırmışlardı,ama belli etmemeye çalışıyorlardı ne kadar başarısız olsalar da
-Sen,sen kimsin ki bana tavsiye veriyorsun demişti aralarında en sinsi olanı
-Ben insanım ama senin insan olduğundan şüphe ediyorum dediğimde tüm okuldan ''oo'' ''duydunuz mu fena koydu'' sesleri yükselmişti
Anlayacağınız kız utanıp yanıma yaklaştı.Döveceğini sandım ve evet kabul ediyorum korktum ama bende ona bir adım attım ve
-Evet dinliyorum?
-Bana bak Berfin,ben senin tanıdığın o ezik arkadaşlarına benzemem ha pardon ahahahha arkadaş mı dedim senin arkadaşın yok ki?
-Evet cidden iyi ki yok Ceylin. Senin gibi insanlarla tanışmadığım,arkadaş olmadığım için aşırı mutluyum :)
Hım evet o kızın ismi Ceylin. 3 kişiler. İkisi bunun yancısı gibi,isimleri Merve ve Nur. Nasıl yılan isimleri ama :D
-Neyse tatlım seninle sonra görüşeceğiz demişti Ceylin
-Korkma gel görüşelim demiştim bende. 3'ü kantinden ayrıldılar,ve ayrılmaları ile kantinde bir alkış sesleri kopmaya başladı. Önce ne olduğunu anlamadım ama sonra beni alkışladıklarını fark ettim. Kurtardığım kız Buse ismi yanıma geldi
-Çok çok teşekkür ederim Berfin,cidden sen olmasaydın şuanda herkes bana gülüyor olacaktı.Cidden sen nasıl kızmışsın ya ara ara değilde artık hep takılmalıyız bence.
O sırada artık bir arkadaşımın olduğunu anlamıştım ve azıcık hava atmıştım.
-Teşekkür etmene gerek yok kim olsa aynısını yapardı.
-Evet Berfin kim olsa aynısını yapardı ama sen yapmazdın. Ama beni şaşırttın tüm ön yargılarımı sildin. Özür dilerim
-Ön yargı iyi değildir Buse ama özür dilemene gerek yok affediyorum.
O sırada kantinde duran herkes yanıma geldi,ve hepsi beni tebrik ediyordu. Anlamıyordum neden tebrik ediliyordum. Ama herkese teşekkür ettim ve kantinden ayrıldım.Tam ayrılacakken bir çocuk bana seslendi. Aslında başta gördüğüm serseri çocukta diyebiliriz
-Şey bakar mısın?
-He bana mı dedin buyur dinliyorum
-Neden kantinde duran herkes sen öyle davranınca şaşırdı?
-Uzun konu hiç girme bile
-Hayır kısaca özet geçer misin merak ettim de
-Ya ben öyle kavgacı biri değilim,okulda ezik durumuna düşmüştüm bu zamana kadar.Herkes benden hep ayrı takılırdı. Ama şimdi her şey değişiyor.
-Her şey?
-Evet her şeyin başladığı yer. HER ŞEY değişiyor :)
