Ondan Yoksun

YENİ HAYAT

    (Bir hafta sonra)
            Eve tamamen yerleştik. Bazen annemle bana yeni bir okul arıyoruz ama benim beğendiğim okulları annem, annemin beğendiği okulları ben beğenmiyorum. Ama en sonunda "YILDIZ KOLEJİ"diye bir okul bulduk annem tek kelimeyle okula bayıldı "Burası geleceğin için çok iyi" "İyi bir yabancı dile sahip olacaksın" diyip durdu. Doğal olarak annem okulu beğendiği için bende o okula gidicem. Akşam eve döndüğümüzde annem ve babam bu okul işini epey bir ciddiye almış olmalılarki sürekli kavga ettiler ve en sonunda yarın annemle gidip kaydımı yaptıracağız. Odama gidip telefonla uğraşırken buraya geldiğimizden birkaç gün önce konuştuğum dostlarım beni be aramış ne de mesaj atmışlardı,evet bende yazmadım ama insan sonuçta ne yaptı bu kız, alışabildimi yeni hayatına. Hiç akıllarına gelmemiş miydim , dostlukları bu kadar mıydı peki ya Mete o bana bunu nasıl yapardı diğerleriyle olan arkadaşlığımdan sonra Mete elimi tuttuğu ve o gün hiç konuşmadığımız aramıza gereksiz bir soğukluk giren Mete neredeydi sanki beni bulmak istiyorda bulamıyor gibi hissediyorum, arıyor ama göremiyor gibi hissediyorum  WhatsApp' a baktığımda üçüde "çevrimiçi" olarak görünüyordu. Benimde çevrimiçi olduğumu görünce saniyesinde çevrimdışı oldular. O an hiç olmadığım kadar sinirlendim telefonu yerden yere vurmak istedim ana olmadı , bağırmak istedim hepsine ama olmadı , nerdesiniz diye sormak istedim ama soramadım . Annem yemeğin hazır olduğunu söyleyince toparlanmaya çalıştım aynanın karşısına geçip dakikalarca kendime bakarken tekrar annemin sesiyle irkildim " Kızım sinyal gelmiyor mu oraya , göbeğim çatladı sana sesimi duyurana kadar anlamıyorum kapıda kitli sanki ne gizlin saklın varsa" dediği an yüzümde bir gülümseme belirdi ve toparlanıp kapıyı açtım annem söylene söylene beni masaya oturttu. Çorba içtim ve tatlımı yiyip kalktım. Odama gidip ışığı kısıp yatağıma uzandığımda istemsizce WhatsApp'a girdim ve üçününde çevrimiçi olduklarını gördüm ve sinirden çatlamamak için duvarı yumrukladım en son benim çevrimiçi olduğumu anladıkları an çevrimdışı oldular. İstemsizce hüngür hüngür ağlıyordum          Benim için zordu ama yapacak birşeyim yoktu onlar beni ayrılır ayrılmaz yok saydılarsa bende öyle yapacaktım zor ama onlar bana yaptıysa bende yapardım yapabilirdim Mete'yi unutmak zor olacaktı ama başka çarem yoktu. Biraz film izledim telefona baktım hayret çevrimdışıydı üçüde. Yarın okul olduğu aklıma gelince kalkıp çantama kitaplarımı tıkıştırdım ve yorganın altında ağlayarak uykuya daldım. Ben hayatım boyunca onlara önem vermişken nasıl nasıl yaparlardı bana bunu uykuya dalana kadar hep bu kelimeyi tekrarladım içimden
"NASIL"
"NASIL"
"NASIL"