Öhöm... Size de klip, sarayda veya saray dekorasyonu olan bir yerde çekilmiş gibi gelmedi mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İsteklerinizi dikkatealacağımısöylemiştim. Bu bölüm __welon__ isimli okurumuzun isteğiüzerineyazılmıştır.
Guests
Prens Jeon Jungkook
Böyle söyleyince ne kadar da havalı geliyor kulağa öyle değil mi? Keşke görseler gerçeği, aslında hiçbir şeyin mükemmel olmadığını ve nasıl kenara itilip ötekileştirildiğimi. Annem olsaydı belki de tüm bunlara dur derdi ama yoktu, yıllar önceki saldırıda hayatını kaybetmiş beni babamın acımasız ellerine mahkûm etmişti. Kral olabilirdi ama ondan nefret ediyordum, bu yaşıma kadar beni kendimden başka hiç kimse yetiştirmemişti. Kütüphaneye kapanıp araştırarak, okuyarak kendimi büyüttüm ben. Yani kimseye ihtiyacım yoktu. Ne üvey kardeşim olan Prens Taehyung'a ne de yeni bir Kraliçe'nin sevgisine. Halk benden korkuyordu, babam beni görünce gözlerini kaçırıyordu daha ne isteyebilirdim ki(!) Ben zaten içimdeki sevgiyi uzun zaman önce annemle beraber kül edip gökyüzüne yolladım. Bu nedenle korkmakta haklıydılar belki de? Kaybedecek hiçbir şeyim yok.
Hatırlıyorum, çocukken henüz kendimi yeni yeni tanıdığım vakitler, bahçede beni görüp de kaçan diğer çocukları, eğitmek için ebeveynlerin evlatlarını nasıl benimle tehtit ettiğini, askerlerimizin önümde eğilirken korkuyla titrediklerini, Kral diyip baş tacı ettikleri babamın bana gerekmedikçe yaklaşmadığını, her şeyi hatırlıyorum.
Neden korkuyorlardı? Babamın öz oğlu olduğum için mi? Annem gibi büyücülükte usta olup, yetenekli olduğum için mi? Yoksa yalnız büyümek zorunda olan benin diğer herkese karşı nefret besleyerek yetişmesi yüzünden miydi? Sanmıyorum, her şey Bilge denilen aptal bir adam yüzündendi. Ah, bir de onun kehanetleri...
Farklılıktı belki de onları korkutan, bilmedikleri şeyden korkan aciz insanlar. Her şeyi hak ediyorlardı, bu yüzden yakıyordum canlarını. Evlerini gece vakti yakarak, çocuklarını korkutarak, öldürerek, savaş başlatarak... Ancak böyle biraz da olsa içten gülümseyebiliyordum. Benden çaldıkları ne varsa geri alacaktım. Çocukluğumu, duyguları, sıcak aile ortamını, tahtı...
"Bu gece özel misafirlerimiz gelecek, odana gitmek ister misin?"
