Yeni şehir,yeni okul,yeni yerler çok zor olacak idi bizim için. Annemle yaşamaya alışmam gerekiyordu. Ben bunu hiç istemiyordum. Zaten annemde pek sevmezdi beni , anlaşamazdık. Neden bir çocuğun velayeti istediği kişiye verilmez ki? Alışmam gerekiyordu babamı ve arkadaşlarımı özlüyordum. Bir daha böyle ortamı nerede bulabilirdim ki.
''Nefise!!!! Hazırlan okula geç kalmak istemezsin herhalde ilk gününden.''
''Tamam anne,geliyorum.''
''Okulumun ilk günü başlıyordu.''
Korkuyordum.
''Anne ya beni sevmezlerse?''
''Saçmalama nefise. Bir kişi sevmez , üç kişi sevmez ama elbet birini bulursun kızım bu kadar büyütme''
Sınıfa girdiğimde herkes bana bakıyordu. Ee doğaldır her insan sınıfına yabancı biri gelince öküzün trene baktığı gibi bakar . Çantamı en ön sıraya koydum dolu muydu boş muydu bilmiyorum heyecan işte ne yapabilirdim. Utanmıştım hemen dışarı çıktım. İşlemlerimizi tamamlamak için müdür beyin odasına gittim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZIM OLUR MUSUN?
RomanceÇirkindim,biliyordum. Üzerime geliyordu annem. Babamı özlemiştim. Alışamıyordum. Beni neden kimse sevmiyor? Şişman. Mutsuz. Acı çeken. Sara hastası olan bir kız. Ön yargılı insanlarla dolu olan bir okuldaydım. Herkes zengin insanlardı. Çoğuda havalı...
