Hoofdstuk 10 - een rare dag

33 4 1
                                    

Ja daar was ik dan…… ik zat op het allereerste plekje in het lokaal. De kinderen kwamen een voor een binnen lopen. "Ach..als dat die arme Lola niet is, die naar een kostschool moet hahahaha" al was ik weg hoorde ik ze nog lachen. Bah! ik voelde me fijn, omdat ik hier eindelijk weg mocht maar het feit dat ik naar een kostschool moest...

De mentrix kwam binnen lopen en ik werd gelijk de klas uitgestuurd. Lola, zei ze, ga je maar melden bij Meneer Braacx (onze teamleider). Ik keek verbaasd en ondanks het mijn laatste dag hier was stond ik op en gehoorzaamde ik. Eenmaal bij Meneer Braacx aangekomen klopte ik op de deur. "Zo Lola, heb je het weer voor elkaar?" waarom hij weer zei snapte ik niet. Hij zag me alleen als ik rapporten op moest halen. Ik ging zitten. "Ga maar aan de slag Lola!" zwijgend ging ik aan het werk.

*Ondertussen in mijn klas (oogpunt docent)*

Zo jongens, wat gaan we eens maken voor Lola? "Moet dat echt?" "Ik heb er helemaal geen zin in!" "we mogen Lola niet." Daar hadden ze wel gelijk in. Vorige weel begonnen ze met stoelen naar haar te gooien. Ik zei: "we moeten toch iets doen. Ze zit niet voor niets bij Meneer Braacx." Mm...zei Rosie, de enige vriendin van Lola, wat dacht je van een gedicht.

"Goed idee Rosie. We bedenken allemaal omste beurt een zinnetje."

Rosie begon en uiteindelijk kwam er een gedicht uit:

Lieve Lola,

Het zijn vaak de kleine dingen die in je herinnering blijven:

de vredige momenten samen, een glimlach, een bepaald gebaar.

Hoe zwaar het nu ook is, op den duur zullen deze kleine dingen het verdriet verzachten.

Mm...ze vonden het super maar lola was er van overtuigt dat dit niet de goede was. Ze begon:

lieve Lola,

Er schuilt een clowntje in mijn hart

Het is iets kleins en heel apart

Het zingt, danst en lacht

En als je eens verdrietig bent

Begin dan niet te wenen

Maar kom het dan gerust eens lenen.

~KNUFFEL VAN DE HELE KLAS~

Ik vond dit ook de mooiste maar mijn klas niet. Dan doen we ze toch allebei! Rosie leest die van zichzelf voor en Mark die andere.

Waarom ik?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu