White Midnight

White Midnight - 1.

Het einde van White Alpha.

'En zal ik je nog eens wat vertellen?' ging de leider verder. Hij had totaal niet door dat ik aan het praten was met oma. 'Dit gaat zoveel verder terug dan jij ook maar weet'. Verder terug? Waar heeft hij het nou weer over?

'Ik weet dat jij afstamt van de Midnight Arrow' zei hij. Wat! Hoe weet hij dat nou weer?! Hij schoof dichterbij en raakte mijn kop nog net niet aan met zijn gezicht.

'Ik weet dit omdat mijn voorouders de Shadows waren' fluisterde hij. 'En dat betekent dus, lieftallige Alex' en hij gaf mij een aai over mijn kop. Als het kon trok ik mijn kop weg of beet ik zijn vingers eraf.

'Dat jij nog lang niet van ons af bent'.

White Midnight - 1.

Ik keek toe hoe hij maar heen en weer liep. Dit was bijna een dagelijks ritueel aan het worden. Afwachten op een teken van haar. Ik voelde me zo machteloos, ik had haar net en nou is ze me weer afgenomen. Ik zou niet weten hoe hij zich moest voelen.

'Ga zitten Evan, dat geijsbeer van je gaat echt niet helpen'. Ik hoorde gesnuif en hij liep richting het raam en staarde wat voor zich uit. 'Volgens mij doet die Alfa van je niks Abigail. Hij heeft zich nog steeds niet laten horen' zei hij wat kortaf.

'Kijk uit met wat je zegt jongeman. Hij is mijn Alfa en staat boven jou, wel respect blijven tonen' zei ik snel terug. Ik zag dat hij zijn schouders liet zakken en zijn hoofd voorover liet vallen. Wallen waren goed zichtbaar toen hij vanmorgen naar beneden kwam. Ikzelf had gisteren al een slaappil moeten nemen want de vorige nachten had ik ook niet veel geslapen.

Ik hoorde voetstappen en wist dat Mario deze kant op kwam. De deur werd nog net niet open gegooid dus keken we allebei zijn kant op. Hij stond in de deuropening met een dienblad in zijn handen waar sandwiches op lagen en een kan met drinken.

'Nou hebben jullie zo'n goed gehoor, een oude man met zijn handen vol kunnen jullie dan niet even helpen?' mopperde hij een beetje. Zelfs hij was uit zijn doen en dat was hij nauwelijks. Hij gaf de deur nog een heupstoot want die wou alweer dichtvallen. Ik stond op en pakte de kan met drinken er al vast vanaf en zette die op de tafel neer.

'Eten jullie' bromde hij en hij ging zelf ook zitten toen hij het dienblad erop had gezet. 'Jullie zijn slechte eters' zei hij voordat hij een bordje pakte en een sandwich erop legde. Hij keek ons om de beurten aan en begon pas met eten toen Evan onze kant op kwam en ook ging zitten. We aten in stilte want niemand van ons had zin om wat te zeggen. En als we wat zeiden dan ging het over Alex en dan zou de wanhoop weer zichtbaar zijn op onze gezichten.

'Ik ga zo naar Joshua' gooide ik eruit toen ik klaar was. Ik had met moeite, anderhalve sandwich naar binnen gekregen. 'Dan ga ik mee' zei Evan resoluut. 'Ik had ook niet anders verwacht jongen' zei ik tegen hem. Wat hij net had gezegd baarde me zorgen. Joshua had inderdaad nog steeds niks van zich laten horen en dat had wel gemoeten. Waar is hij mee bezig? Is hij wel bezig? En dat ging ik hem dus vragen.

We hielpen Mario met opruimen en toen dat klaar was gingen we met z'n drieën hun kant op. Mario ging alleen mee om desnoods Evan tegen te houden als er dingen werden gezegd die hem niet aan zouden staan. Heel veel zou hij denk ik niet mee krijgen aangezien hij maar een gewoon lid is en verder niks anders. Ik klopte aan en wachtte totdat de deur werd geopend.

'Abigail, hallo, kom binnen' zei Maria en ze deed de deur verder open en liet ons binnen. 'Hoe gaat het met jullie?' vroeg ze toen we even stil stonden in de gang. Evan en Mario zeiden niks. 'Het gaat' maakte ik er dus maar van. 'Waar is Joshua?' vroeg ik daarna meteen. 'In zijn kantoor' zei ze. Ik bedankte haar en liep die kant op gevolgd door de twee mannen. Weer klopte ik op een deur en wachtte ik totdat ik wat hoorde.