Ondan Yoksun

Süpriz

Eve geleli üç saat geçti ama genede telefonuma bir tane bile geçmiş olsun mesajı gelmedi. Evet illaki herkes bana geçmiş olsun mesajı atsın hediyeler,çiçekler yollasın demiyorum ben onları istiyorum çocukluğumu paylaştığım insanları ,ilk aşkımı istiyorum. Ama artık umudum kalmadı ya beni cidden unuttular yada ben bilmeden onların kalbini kırdım bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey bunun bedelini en çok ödemeyen benim. Annem ikide bir başımda belirip "Nasıl oldun ?" "İyi misin?" Diyip duruyordu. Kalkmaya çabaladığını sırada telefonuma mesaj gelmesiyle yerime oturup telefonu elime aldığımda "BİZİMKİLER GRUBUNDAN ÜÇ YENİ BİLDİRİM" bunu okur okumaz aklım hayalim durdu gruba girdiğim zaman Mete " sana mesaj yazamadık seni unuttuğumuzu sanıyorsan yanılmışsın başımıza çok ama çok büyük bir bela aldık, seni korkutmak istemem ama sonumuzu iyi görünmüyor" dediğinde mutluluk ve korku arasında gidip geldim. Beni unutmamışlardı ama ne olmuştu, benden sonra ne yaşamışlardıda benden habersiz kalmışlardı başlarına ne gelmişti kaçırıldılar mı? Acaba diye düşündüğümde koskoca insanlar nasıl kaçırılsınlar ki. O sırada bir mesaj daha geldi ama aşırı derecede uzun bir mesajdı galiba başlarına ne geldiğini anlatıyordu ". Sensiz günler çok zor geçti bizim için her şeyi baştan anlatmaya başlıyıcam. Senin yola çıkacağın gece biz aramızda plan yaptık sizden önce yola çıkıp evde sizi bekleyip sana odanda ufak bir sürpriz yapacaktık her şey yolunda gidiyordu aslında bizim yola çıktıktan birkaç saat sonra yolda giderken araba bozuldu ama normal bir bozulma değil benzini yeni doldurmamıza rağmen hala arabada benzin yok uyarısı vardı bir kaç dakika gidelim sonra gösterir dedik ama gebede olmadı aradan on beş-yirmi dakika geçti hala aynı uyarı vardı arabada inip baktığımızda araba bildiğin yanıyordu ama öyle böyle değil içinde biraz daha fazla dursak belki araba birden patlayacaktı. Arabanın içindeki suları alıp arabanın üstüne falan döktük ama genede fayda etmedi. O sırada garip bir şey oldur yandan etraf karanlık oldu ve yere yığıldım o sırada bir iki adamın beni tutup arabaya bindirdiklerini hatırlıyorum ama Mete ve Umut'a ne olduğunu bilmiyordum ama benle aynı durumda olduklarını biliyordum" O sırada içimde bir şeyin koptuğunu hissetim benim için kendilerini ne olduğunu bilmediğim herkesin tehlikede olduğu bir şeyin içine düşmüştük benim için. Sonra Mete uzun uzun yazdı ama ben o sırada hıçkıra hıçkıra ağlıyordum mesaj gelindiğinde hemen okumaya başladım ilk cümleyi okumadan vücudumun ağırlaştını hissetim mesajda " Gözümü açtığımda yanımda Umut ve Onur'u gördüm baygınlardı boş bir depodaydık çocuklara seslendim ama beni duymadılar bağıra bağıra bir adamı getirttim o sırada Umut ve Onur uyandı ve en az yarım saat boyunca bağırdık ve birileri geldi en sonunda takım elbise giymiş bir adam içeri girdi bize çok yanlış işlere bulaştığımızı ve asla ama asla bundan sonra olacaklardan kimseye bahsetmememiz gerektiğini söylediğinde duymaya hiç alışık olmadığın bir küfür savurdum içeri başka bir adam girdi ve elinde silah vardı. İlerleyip bize yanlış işlere bulaştığımız için artık yaşamamızın doğru olmadığını söyledi sonra durup bize. Bizi kuru kuruya değilde daha zevkli bir şekilde öldürmek istediğini söyledi o yüzden bizi şimdi değil de daha daha yavaş ve acınası bir şekilde öldüreceğini söyledi günlerce dövdüler bizi ne yaptığımızıda söylemeden günlerce dövdüler ağzımız yüzümüz kanarken ellili yaşlarda bir adam geldi bunun çok büyük bit risk olduğunu ve yaşamak istiyorsak hemen orayı terk etmemiz gerektiğini söyledi. İplerimiz çözüldüğü an zorda olsa orayı terk ettik ormanlık bir yola çıktık en sonunda saatlerce yürüdük ve en sonunda bir yere geldik küçük kasaba gibi bir yerdi telefon vardı ama şarjlarımız yoktu" Kan beynime sıçradı o mesajları görünce. Her şeyden önce korkuyordum ama genede mutluyum. Kendime gelmem uzun sürdü ve Mete bana diğer olaylarıda anlattı orada yaşlı bir teyze ile tanıştıklarını ve nerede olduklarını sormuşlar Şile tarafında biryerlerde sonra babalarını arayarak onlara bir araba göndermelerini istemişler ve tekrar buraya dönmüşler hayatımın en büyük süprizini yedim diyebilirim