Ben Ela...
Daha küçücük yaşında hayatın nasıl bir şey olduğunu bilmeden kimsesizliğe mahkum edildim.
Yalnızlık ve sevgisizlikle büyütüldüm.
Tam her şeyin değiştiğine inandığım, sevileceğimi sandığım anda bir kez da parçalara ayrıldım.
Ama bu kez öyl...
Ömer'in geçirdiği kazanın üzerinden dört gün geçmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şu an çok daha iyi olsa da eve dönmemem için devamlı bahaneler uyduruyor, ağrısı olduğunu söylüyordu.
Numara yaptığını bilsem de onun bu masum haline kıyamadığım için şimdilik sesimi çıkarmıyordum.
Belki sonsuza dek bu evde kalamam ama en azından birkaç gün daha hem onu hem de kendimi rahat bırakabilirdim.
Ömer ile bu evde kalmaya başladığımdan beri küçük bir balonun içine hapsolmuş gibiydik. Sanki sadece Ömer'in ve benim olduğum, bize mutluluk ve huzurun eşlik ettiği minicik bir balondaydık.
Bu histen uzaklaşmaya tıpkı bende Ömer gibi hazır değildim. O yüzden de onun hastayım diyerek yaptığı numaralara inanıyormuş gibi yapıyordum.
"Güzelim neredesin?" Ömer'in seslenmesi ile oturduğum mutfak sandalyesinden kalkıp hazır olan kahveden ona da doldurdum.
Ömer duş almaya gittiği için bende kendime bir kahve yapıp mutfakta oturmaya başlamıştım.
"Kahve yaptım." Salona geçtiğimde Ömer koltuğa kurulmuştu.
Saçlarını ıslak görünce kaşlarımı çattım.
"Ömer neden saçını kurutmadın? Hasta olacaksın."
"İnanır mısın yaralı kolum nasıl ağrıdı nasıl ağrıdı. Acaba sen mi kurutsan?" Dudaklarını büzerek konuştuğunda kızmak yerine kahkaha attım.
Koca adamdı ama küçük bir çocuktan farkı yoktu.
"Öyle olsun bakalım." Kahvemi sehpaya bırakıp banyoya geçtim.
Kurutma makinesini alıp Ömer'in yanına döndüğümde parlayan gözleriyle beni izlemeye başladı.
Makineyi prize takıp saçlarını kurutmaya başladım. Ömer elbette ki uslu durmayıp beni kucağına çekti.
Yan bir şekilde kucağına oturmak zorunda kalırken;
"Maşallah bu nasıl ağrı ise beni taşırken hiç olmuyor." Diye söylendim.
Ömer yine çocuk gibi dudağını büzünce dayanamayıp minik bir öpücük kondurdum sıcak dudaklarına.
Kucağından kalktığımda sırıtan yüzü asıldı. Gözlerimi yüzünden ayırmadan kucağına ata biner gibi oturdum.
Ömer kocaman açtığı gözleriyle bana bakarken onu takmadan saçlarını kurutmaya başladım.
"Ne oldu koca adam kal mı geldi?" Ben alayla konuşurken kolları belime dolandı.
"Beni şaşırtmaktan asla vazgeçmiyorsunsuriçkimi." Eğilip burnumu burnuna sürttüm.
"Bu daha başlangıç..." Dedikten sonra kulağına eğilip;
