Güzel Taktik [Tamamlandı✔]

6.Bölüm: Ölüm Emri

6.Bölüm: Ölüm Emri

Neden bilmiyordum ama hiç korkmuyordum.

Bedenimden adlandıramadığım bir cesaret, bir heyecan dalgası yayılıp gidiyordu ve ben bundan keyif alıyordum. 

Dışarıdan nasıl göründüğümü bilmiyordum ama Uğur'un bana olan bakışları da tuhaflaşmaya başlamıştı. Abisi ile olan atışmalarından sonra, belirli bir şekilde yüzünün rengi değişmişti.

Aralarında geçen diyalogda az çok ne söylemek istediklerini anlamıştım ama sanki bu iyi bir şeymiş gibi geliyordu bana. Sanırım üst üste fazla adrenalin yaşamak bünyeme iyi gelmemişti.

Bir iki dakika sonra Uğur'un abisinin telefonu çalmıştı. 

"Alo?" demişti, telefonu kulağına götürüp. Bende bu arada Uğur'a dönmüştüm. Hiç gözünü kırpmadan gergin bir şekilde abisini izliyordu.

"Evet, yanımda." karşıdan gelen soruya cevap vermişti.

"Tamam, geliyoruz baba." demiş ve telefonu kapatmıştı sonra. Abisinin 'Baba' dediğini duyduğunda, Uğur daha da gerilmişti.

"Babam seni bekliyor." demişti, dikiz aynasından Uğur'a bakıyordu.

"Neden bu yola girdin?" Uğur abisinin ne söylediğine duymamış gibiydi. Dikkatini gittiğimiz yola çevirmişti. 

"Babam böyle istedi, çiftlikteymiş."

"Uraz! Ciddi olamazsın?" Uğur birden bağırınca gerilmiştim. Üstelik ilk defa abisine ismi ile seslenmesine de şaşırmıştım.

"Çok ciddiyim kardeşim."

"Durdur arabayı! Hiçbir yere gelmiyorum ben."

"Mümkün değil! Hem bak, geldik bile." yolun sonunda görülen çitlere gittikçe yaklaşıyorduk. 

Burası ormanın içinden giden patika gibi toprak bir yolun sonundaki tek yerdi. Çevresi duvarlarla örülüydü. Dışarıdan bakan birinin burasının çiftlik olduğunu anlaması zordu. 

Girişteki büyük demir kapı arabanın yaklaştığını görünce kendiliğinden açılmıştı. Muhtemelen çevrede kameralar vardı ve aracı tanımıştı. Bir çok koruma yolun iki tarafında,  elleri arkalarında bekliyorlardı.

Biraz ilerledikçe ev de görünmüştü. İki katlı ahşap bir yapıydı ve oldukça gösterişli görünüyordu. Evin sağ tarafında kumdan bir arsası ve biraz ilerisinde de yine ahşap bir yapı duruyordu. Muhtemelen orada atlar yaşıyordu. Buranın bir at çiftliği olduğunu anlamak zor değildi.

Evin önünde de dört takım elbiseli adam, dik bir şekilde duruyordu. Gerçekten garibime gidiyordu bu durum. Filmler de gördüğüm bu ürkütücü ortamın içinde oluşum beni hiç etkilememişti.

Araba durduğunda, adamlar arabaya yaklaşıp benim olduğum ve Uğur'un olduğu tarafın kapısını açmıştı. Uraz ise kendi inmişti arabadan.

Uğur'a bir bakış atmıştım. Ondan gelen bir desteğe ihtiyacım vardı.

Uzanıp kısaca elime dokunmuş ve dönüp arabadan inmişti. Arkasından bende çantamı boynuma asıp inmiştim.

"Hoş geldin Abi." demişti, Uraz'a adamlardan biri. 

"Hoş bulduk İhsan. Babam nerede? Bizi bekliyordu." konuştuğu esmer adamın belindeki silaha ister istemez gözüm kaymıştı. İçimde bir ürperdi dolaşırken, az önce yaşadıklarım aklıma gelmişti. Korku değildi bu, başka bir şeydi.