SİYAH VE BEYAZ

HER GÜLÜMSEMEYE KANMA

Arkadaşlar bu benim ilk yazdığım fic yani saçma olursa bu yüzden yinede umarım beğenirsiniz neyse daha fazla uzatmayacağım iyi okulamalarr~♡

"Evet işte kalacağın yer burası."

  Bakışlarımı yanımdaki görevliden ayırıp karşımdaki iki katlı duvarlarının boyası kalkmış ve bazı yerlerinde çatlaklar olan eski yurda çevirdim. Bir süre inceledikten sonra görevli beni içeri, kalacağım odaya getirdi. İçerideki bir kaç cocuk bakışlarını bana çevirirken kendimi rahatsız hissetmiştim. Görevli çocuklara dönüp tanışmamızı söyleyip gittiğinde hiçbiri umursamadan sohbetlerine devam etmişlerdi. Evet, yine yalnızdım. Başımı eğmiş bilekliğimin ipiyle oynuyordum. Aklıma eski güzel günlerim gelmişti. O zamanlar babam iş adamı annem ise modeldi. Ben ise şımarık, her dediğini yaptıran bir çocuktum. Fakat şirket iflas edince babam da tabi bir sürü borca girmişti. Sonunda da beni anneannemin yanına, Busan'a göndermişti ve o sırada olan olmuş, babam önce annemin sonra da kendi canına kıymıştı. Anneannem de bu haberi duyunca kalp krizi geçirmişti ve ben hepten kimsesiz kalmıştım.
  Ben bunları düşünürken yanıma bir çocuk gelip oturmuştu. Simsiyah gözleri, kahverengi saçları ve esmer teni ile harika görünüyordu küçük bir çocuğa göre. Bana elini uzatınca bir eline bir ona baktım. Beni rahatlatmak ister gibi gülümsedi.

"Ben Taehyung.. Sen?"

Gülümsedim sanırım uzun zamandır ilk defa bu kadar mutluydum. Nihayet bir arkadaşım olmuştu. Gülümseyerek cevap verdim.

"Bende Jungkook"

Bununla beraber bir anda başımdan aşağı bir şişe soğuk su dökülmesi bir olmuştu. Minik bir çığlık attım. Taehyung gülerek elini omzuma koydu.

"Her gülümsemeye kanma Jungkook."

Gözlerimin doldugunu hissedince kalktım. Koşarak odadan çıkıp tuvalete gittim. Yine kandırılmıştım. Hala mutsuz ve yalnızdım.

İlk bölüm biraz kısa oldu ama sonraki bölümler daha uzun olacak oy ve yorum istiyorum tabi bir de takip canlarım💕💕