KIRILDI GÖKYÜZÜM

5. BÖLÜM "UÇURUM"

...

"Madem ben kendimi öldüremiyorum. Sen öldür o zaman..."

Duyduklarına bir anlam veremeyen Hazar onun böyle davrandığını anlamdı. Derdi neydi? Durup dururken neden ağlıyordu?

"Ne saçmalıyorsun sen..."derken bile sesinin yüksek çıkmamasını sağladı. Ama Azra'nın yaptığı tek şey ağlamaktı. Dizlerinin üzerine çöktü. Hazar bir an nefes alamadığını düşündü ama Azra ağlasada içini dökücekti.

"Yapamıyorum...

Görmüyor musun nefes alamıyorum. Gücüm kalmadı"bu Azra'nın haklı isyanıydı. Yıkıldı , çöktü, darmadağın oldu. Şu an yaşadığı acıyı daha fazla hissediyordu.

"Ne oldu sana böyle birden bire"Hazar sorgulamaya devam etti. Sadece anlamaya çalıştı.

"Canım acıyor...

Senin ve herkes yüzünden. En çokta kendim. Bedenimi taşıyamıyorum artık.."her sözünde hıçkırıklara boğuldu. İlk defa birinin yanında kendini bu derece savunmasız bıraktı. Ve bu yine oydu.

"Kalk ayağı..."dediğinde artık Hazar'ın da sabrı tükendi."Sana kalk dedim"Hazar kolundan tutarak zorla kaldırdı. Bu hareketi Azra'nın canını acıtsada sesini çıkarmadı."O gün çatıda olanlar hatırlıyorsun değil mi? O gün yapamadın. Hiç bir zaman da yapamyacaksın"yine acımaz ve sertti. Ama Azra onun gözlerine yalvarırcasına baktı.

"Sen yap..." dedi kızaran gözleriyle ona yalvardı. Gözlerine bakarken bir an olsun gözlerini kırpmadı. Yalvarıyordu... Ona bile bile yalvarıyordu. Nefret ettiği adamdan kendini öldürmesini istiyordu.

"Birine iyiliğim dokunucak olsa. İnan ilk kendime ederdim..."bu sözlerini Azra'nın gözlerinin içine bakarak söyledi."Belki de yüküm senden daha ağırdır..."dediğinde Azra haklı olabilceğini düşündü ama şu an tek kendini düşündü.

"Ben babamı kaybettim..."dedi gözyaşları içinde.

"Bende kayıp verdim. Zor olduğunu bende gayet iyi biliyorum.

O yüzden bu kadar bencil olma. Kimse kolay bir hayat yaşamaz"Hazar'ın sözleri Azra'yı incitmişti. Öfkelendi kolunu ondan geri çekti.

"Sen nerden bileceksin? Benim neler çektiğimi sen nerden bileceksin?"dediğinde öfkeliydi. Hazar onun öfkeli olmasına rağmen gayet sakince cevap verdi.

"Sen biliyor musun ki?

Benim. Ya da bir başkasının. Sen nerden biliyorsun belki de onların ki daha zor..."Azra onun haklı olmasından nefret etti.

"Sus... Sus artık yeter.

Yeter...

Bencilim evet. Güçlü değilim hiç olmadım da. Acılar insanı güçlendirir ama beni yok etti anlamıyor musun?"derken elini kalbine koydu. En çokta orası acıttı. Hemde çok. Gözyaşları hiç durmadan akarken. Hazar elini sinirle yumruk yaptı. Kolunu sinirle tutarak ayağa kaldırdı.

"Gel benimle..."diyerek odadan zorla dışarı çıkardı.

"Bırak..."Azra kolunu kurtarmaya çalışırken. Hazar kopartacakmış gibi tutmaya devam etti.

"Gel benimle dedim sana..."merdivenleri de indikten sonra Hazar dış kapıyı da açarak onu arabasına doğru çekiştirdi. Daha sonra arabaya sertçe fırlattı. Kendi de hiç vakit kaybetmeden arabaya binerek gaza kökledi.