Author's note: I MADE THIS STORY WHEN I WAS IN HIGHSCHOOL.. THIS IS MY BIRTHDAY GIFT TO MY FRIEND CARYLE.. I JUST WANT TO SHARE THIS TO YOU GUYS.. MAIKLI LANG TO.. I GUESS? BUT IT IS ALSO A GOOD STORY.. SABI NG MGA NAKABASA NA :)
IBA YUNG FORMAT NG PAG TYPE KO DITO HAHA! GANYAN KASI KO MAG TYPE DATI..
AND SORRY SA TYPO ERRORS.. NO TIME TO EDIT E..! THANKS FOR READING ^___^
---------------------------------------------------------------------------------
Start:
Liz - daddy..! mommy..!
Mommy - oh nandito na pala ang princess natin daddy ee..!
Daddy – aba oo nga, so how’s school..?
Liz – Masaya po daddy, mommy..! I met a lot of friends and alam nyo po may isa pong boy dun, tahimik lang sya pero naging close din kami.. kinulit ko sya ng kinulit hanggang sa kausapin nya ako (sabay tawa)
Mommy – (natawa) haay, manang mana ka talaga sa daddy mo… makulit.. diba daddy..?
Daddy – but that was long before mommy, nung nililigawan pa kita noon…
Liz – ayyiiee si mommy oh kinikilig..!
Tandang tanda ko pa ang araw na yun… ang araw ng kahapon kung kailan kasama ko sina mommy at daddy… Panahon kung saan Masaya kami-- ako, si mom at dad… Kahapon na di ko alam kung may pag asa pang bumalik…
Yaya – Liz, kain ka na anak…
Liz – wala po akong gana yaya…
Yaya – huh..? bakit..? di ka na kumain kagabi aa…
Liz – wala po akong ganang kumain mag isa yaya… (matamlay nitong wika)
Yaya – oh.? Saan ka pupunta..?
Liz – sa garden lang po… magpapahangin…
Ito ang aking ngayon… malungkot, mag isa… Naghiwalay sila mom and dad a year ago, si papa pumunta na ng ibang bansa, and wala na akong narinig pa tungkol sa kanya… si mom naman, tinuon ang buong panahon sa pagtatrabaho, ni hindi ko na nga sya
nakakausap ee, tanging si yaya lang ang nakakasama ko…
“hanggang kailan… hanggang kailan ko ma mararanasan ang ganito… kailan ko ba makikita ang bukas na gusto ko..?”
Naging malungkot ang bawat araw sa buhay ko, wala akong naging mga kaibigan, dahil takot akong muling maiwan, gaya ng ginawa ng daddy ko, at parang ganun na din si mommy…Kasabay din nito ang pag alis ni Alex… Yung sinabi kong nakilala ko nung mga bata pa kami…
Liz – aalis ka..? (naluluha)
Alex – Liz kailangan ee..
Liz – iiwan mo rin ako..?
Alex – hindi… kahit kailan hindi kita iiwan… oo aalis ako, pero babalik ako…
Liz – kailan ka babalik..?
Alex – hindi ko pa alam.. pero pangako, babalik ako…
Liz – mami-miss kita… (tuluyang naiyak) lalo ko tuloy naramdamang mag-isa nalang ako…
Alex – (pinunas ang luha ng dalaga) tahan na… kailangan mong maging matapang… para sa akin… (humalik sa noo ni Liz) mag iingat ka lagi…
Liz – (niyakap ng mahigpit ang binata) kung pwede lang kitang pigilan…
