Wat ik denk

Hoofdstuk 9: Hier ga ik een paar blauwe plekken aan over houden

WAARSCHUWING: GEWELD

===

Ik: Kan je me niet met rust laten?

Terwijl ik dit stuur, been ik snel de gangen door naar het lokaal waar ik moet zijn.

Er zijn geen tot weinig mensen in de gang waardoor ik nog gehaaster ga wandelen.

Mijn hoofd draait van links naar rechts en dan kijk ik achter me.

Onbekend: Waarom zou ik?
Ik: Ik val niet op jongens.

Doordat ik te fel gefocust ben op mijn gsm en achter me kijk, heb ik niet door dat er plots iemand voor me is gaan staan.

Ik bots tegen die gene op en zet meteen een grote stap naar achter.

De jongen is gespierd en heeft bruine haren die netjes in een kapsel gegoten zijn waardoor hij me aan Arianne doet denken. Hij is groter dan ik en dan Rein.

'Ik val niet op jongens,' herhaal ik mijn bericht.

De jongen grijnst gemeen.

'Dat maakt helemaal niet uit. Iemand die mijn zusje voor schut zet, heeft mij aan zijn broek,' zegt hij en hij zet een stap dichterbij.

Ik slik en zet een stap naar achteren.

'Ik heb Arianne niks misdaan,' zeg ik.

'Het was toch een vriendin van je die een flesje over Arianne heen gooide? Het was toch een vriend van je die haar heeft gedumpt voor heel de school? Jij was het toch die haar niet wou zoenen?' zegt de jongen, Dorian.

'J-ja,' zeg ik en ik maak me heel klein, hopend dat hij me niet gaat zien.

'Wel dan,' zegt hij.

'Maar waarom ga je mij dan achterna?' vraag ik.

Het is niet zo dat ik wil dat hij achter Rein of Ally aangaat, het is gewoon dat ik mezelf niet kan verdedigen.

Ally en Rein hebben zelfs enkele maanden samen taekwondo gedaan toen Rein hier net kwam wonen. Het was een idee van Ally om Rein te versieren.

'Omdat jij de zwakste schakel bent,' zegt Dorian zacht, maar dreigend.

Ik slik, negeer het vervelende kippenvel op mijn huid en draai me om om weg te lopen.

Helaas staat daar ook al iemand. Een andere grote jongen die me ook met zo een agressieve grijns aankijkt.

Op dat moment grijpt Dorian mijn haar vast en trekt me naar buiten. Ik probeer te roepen en weg te komen, maar ik heb geen kans.

Dorian legt zijn hand over mijn mond zodat het schreeuwen gedempt wordt.

Buiten nemen hij en zijn vriend me naar achteren waar niemand ooit komt en waar niemand ooit naar kijkt.

Hij gooit me op de grond en snel krabbel ik terug recht om niet zwak te lijken.

De eerste slag is van Dorian recht in mijn gezicht. Het doet pijn en ik zak kreunend in elkaar.

Hij trapt me daarna in mijn maag en nu slaat zijn vriend me ook.

Ik heb geen idee wat er allemaal gebeurd, maar ik weet wel dat het enorm veel pijn doet.

Mijn buik, mijn benen en mijn rug blijven niet gespaard en mijn gezicht moet ook veel klappen opvangen.

Hier ga ik een paar blauwe plekken aan over houden.

Ik weet niet hoeveel klappen er komen en probeer het ook niet meer te tellen.

Mijn ledematen branden en ik heb moeilijkheden met ademhalen.

'S-stop,' mompel ik en ik probeer mezelf te verweren door mijn lichaam zo klein mogelijk te maken.

Mijn armen trek ik voor mijn gezicht zodat dat al niet meer zoveel rake klappen krijgen.

Helaas moeten mijn armen het daardoor allemaal opnemen.

Als de klappen voor even gestopt zijn, probeer ik mijn ogen te openen. Het lukt me, maar enkel om te zien dat Dorian en zijn vriend een sigaret aan het roken zijn.

Er plakken een paar opgedroogde tranen op mijn wangen waarvan ik niet eens doorhad dat ze mijn ogen ontsnapten.

Ik probeer naar mijn rugzak te bewegen die iets verder van mijn hoofd ligt, maar de jongens hebben me door.

Dorian staat op en gaat op mijn pols staan van mijn arm die ik uit had gestoken.

'Argh,' mompel ik.

'Wou je je rugzak?' vraagt hij en hij trekt mijn hemd een beetje naar beneden en dooft zijn sigaret op mijn huid.

Ik kronkel een beetje en probeer mijn arm weg te trekken, maar hij duwt met zijn gewicht op mijn pols.

Ik knijp mijn ogen dicht als het brandende gevoel mijn huid wegschroeit.

Als ik mijn ogen weer open doe nadat het branden gestopt is, zie ik Dorian naar mijn rugzak knikken.

Zijn vriend komt terug in beeld en hij neemt mijn rugzak vast. Hij draait hem om en alles valt eruit.

Mijn boek valt open en de bladwijzer valt eruit. Mijn huiswerk komt door elkaar te liggen en mijn pennen komen op de tarmac terecht.

Ik zie het schermpje van mijn gsm barsten als het de grond raakt.

Dorian grijpt een pen en neemt nu mijn kin vast. Hij haalt mijn haar voor mijn voorhoofd weg en begint te schrijven.

Ik heb geen idee wat, maar ik weet zeker dat het me niet gaat bevallen. Ik probeer mijn hoofd weg te trekken, maar dat zorgt enkel voor een stevigere grip waarbij hij mijn hoofd ruw tegen de tarmac duwt.

Daarna gaat hij van me af en loopt naar mijn rugzak. Ik zie dat hij zijn aansteker uit zijn broekzak haalt en hij mijn boek optilt.

'O, ben je zo een leesnerd? Ha,' zegt hij en hij draait zich naar zijn vriend om. 'Hij houdt niet alleen van jongens, maar ook van boeken.'

Ze lachen wat en dan steekt hij het boek in brand. Niet veel later steekt hij ook mijn huiswerk in brand.

Dit gaat zoveel problemen opleveren.

Ik probeer iets te zeggen, maar er komt niks uit. Ademhalen gaat nog steeds moeilijker en misschien is het wel het beste dat ik niks zeg.

De tranen prikken aan de achterkant van mijn ogen, maar ik kan nu niet beginnen wenen, het mag niet.

Die overwinning wil ik ze niet gunnen.

'Zeg, flikker,' zegt Dorian vervolgens.

Ik kijk op om te zien dat mijn spullen bijna allemaal tot as vergaan zijn.

Was ik even weg?

Heb ik dat gemist?

'Val mijn zusje niet meer lastig, oké?'

Ik knik en dan vertrekken de twee jongens.

Het is het beste dat ik hier blijf liggen.

===============================
Ik hoop dat het nieuwe verhaal een beetje leuk is! Laat zeker achter als je iets dwars zit.
Have a nice day!