Wat ik denk

Hoofdstuk 22: Ik weet wat je meemaakt

Ally en ik liggen in haar tweepersoonsbed. Ze heeft haar nachtkleed weer aan en ik heb een shirt en een broekje van Kasper gekregen.

Vreemd genoeg hebben we dezelfde maat alleen ben ik een beetje groter. Zelfs Ally's kleine broer heeft haar voorbij gestoken in lengte.

'Stop met denken en ga slapen,' zegt Ally zachtjes en ze neemt me in haar armen.

'Sorry,' zeg ik en ik sluit mijn ogen, probeer te slapen, maar het lukt niet.

===

Het is nu bijna één uur en ik kan Ally's ademhaling horen. Ze slaapt al zeker twee uur en eigenlijk zou ik dat ook moeten doen.

Het is gewoon dat steeds wanneer ik mijn ogen sluit, ik Reins handen over mijn lichaam voel gaan en vervolgens voel ik me heel schuldig en ellendig.

Ik vond het leuk, maar voor Rein was het gewoon een troost die ik hem kon bieden. Hij ziet me niet op die manier en ik kan er niks aan veranderen.

Rond half twee stap ik uit bed en ga een verdieping naar beneden naar de badkamer.

Ally heeft dan wel een badkamer in haar slaapkamer, maar ik ben bang dat ik haar wakker maak en ze door mij een slecht humeur heeft morgen.

Ik wil niet dat zij onder mijn gevoelens leidt.

Langzaam ga ik de trap af en vervolgens ga ik de hoek om, maar bots tegen iemand op.

'Sorry,' fluisteren we tegelijk en dan merk ik pas dat het Kasper is.

'Kasper? Waarom ben jij nog wakker?' vraag ik met een frons.

Hij legt zijn vinger voor mijn mond en neemt daarna mijn pols vast om mij met zich mee te trekken naar zijn kamer.

Ik ben er nog nooit geweest. Het is een zone waarin ik niet hoef te komen. Ik weet wel waar de kamer ligt, maar het is niet zo dat ik er om de haverklap voorsta vermits Ally op zolder slaapt.

Het is een echte jongenskamer. Blauwe muren en witte meubels. Hier en daar hangen wat foto's op en in de hoek staat een gitaar.

Ally heeft me ooit verteld dat Kasper gitaar is gaan spelen, maar ik wist niet dat hij het nog deed.

'Omdat ik hetzelfde als jou meemaak,' zegt Kasper als hij de deur achter zich dicht trekt.

Ik frons.

'Ik weet wat je meemaakt,' zegt hij vervolgens.

Zijn grote groene ogen lijken zo hard op die van Ally.

Ik lach schamper.

'Dat betwijfel ik,' zeg ik en ik stap verder zijn kamer in.

Het is best een lange kamer.

'Je bent toch verliefd op een jongen?' vraagt hij en ik sta terug stil.

'Heeft Ally het je verteld?' vraag ik en ik draai me naar hem om.

Ik heb het gevoel dat ik een beetje verloren sta en aan het wachten ben op iemand die me zijn hand reikt.

'Nee, ik kan het aan je zien,' zegt hij.

Ik zucht.

'Sorry, het wordt me gewoon allemaal te veel,' zeg ik en ik voel de tranen weer tegen mijn ogen duwen.

Nu is het Kasper die er een beetje verloren bij staat en dan schiet het me te binnen.

'Wacht,' zeg ik en ik kom dichterbij. 'Je zei dat je weet wat ik meemaak. Ben je dan -