Potterowe Opowiadania Felixa

W marcu jak w garncu

Mówiąc krótko, żeby was nie zanudzić: Ponownie Hogwart i ponownie Tim i przyjaciele. Jak wiadomo, w Hogwarcie (a tym bardziej w SMiC-u) nie może zabraknąć plotek i chaosu, dlatego właśnie powstał ten tekst. Tym razem poznajemy też dwóch prefektów naczelnych naszej internetowej szkoły magii, którzy wspaniale radzą sobie ze swoimi obowiązkami. Miłego czytania!

Merlin 14/03/2020:
https://public.smic.pl/merlin/2020_28RS_4.pdf

Na błoniach leżał śnieg. Nikogo by to właściwie nie dziwiło, ponieważ przelotne opady śniegu zdarzają się w marcu, ale zwykle nie zostaje on na ziemi dłużej niż kilka godzin. W tym roku jednak, pogoda postanowiła zrobić hogwartczykom białą niespodziankę i spore zaspy na dłużej. Niektórzy uznali to za rekompensatę po Bożym Narodzeniu, które musieli obchodzić bez śniegu, a spora część węszyła w tym klątwę. Osoby bez zdania na ten temat zostały chwilowo wykluczone ze szkolnej społeczności, ponieważ Hogwart wrzał od plotek i teorii spiskowych. Timothy Dunhall i jego przyjaciele mieli czasem wrażenie, że ich szkolni koledzy stracili rozum i ich trójka to jedyne normalne osoby w zamku — nie licząc oczywiście nauczycieli, którzy też zdawali się nie radzić z sytuacją w szkole.

Trzem młodym czarodziejom, nie mieściło się w głowie, że śnieg, może spowodować wśród młodzieży aż takie zamieszanie. "Śnieżna zagłada", jak zaczęto to nazywać, trwała ledwo tydzień, a sprawiła, że profesor Blood nie mogła się opędzić od spanikowanych uczniów, którzy przychodzili do niej po wróżby, żeby dowiedzieć się, czy czeka ich szybka śmierć. Było to tak męczące i nachalne, że nauczycielka wróżbiarstwa posunęła się nawet do gróźb, które, krótko mówiąc, zapowiadały wolną i bolesną śmierć każdego, kto przyjdzie do jej gabinetu i poprosi o przepowiedzenie przyszłości. Pierwszy raz nie brzmiało to jak żart. Tim miał wrażenie, że usłyszał też coś na temat późniejszego wróżenia z flaków tych nieszczęśników, ale nie chciał potwierdzać tej informacji.

Od Felixa — prefekta naczelnego — dowiedział się, że nie tylko pani wicedyrektor ma problem z natrętami. Wokół dyrektora Ramsey'a także utworzyło się większe zainteresowanie niż zwykle i, ku jego rozpaczy, uczniowie zaczęli poszukiwać w szkolnej bibliotece informacji na temat znanych czarodziejskiemu światu klątw, które mogły być odpowiedzialne za panującą za oknami katastrofę, a później wysyłali do niego listy, lub zaczepiali na korytarzach, aby podzielić się swoimi nowymi teoriami.

— To dlatego zaczął używać sekretnych przejść. — Zdradził przyjacielowi Felix. — Na korytarzach pojawia się tylko późnym wieczorem, kiedy ma pewność, że nikt go nie zatrzyma. Reszta profesorów też unika częstych kontaktów z uczniami, bo to się pomału robi chore.

— My też nie mamy lekko, — wtrącił drugi prefekt naczelny — część uczniów nas rozpoznaje i przelewa swoje obawy na nas. Kiedyś bym był szczęśliwy, że nie jesteśmy dla nich obojętni, ale teraz zaczynam marzyć o pelerynie niewidce.

— Lucas ma rację — przyznał Felix. Schowali się w piątkę w bibliotece i korzystali z chwili spokoju. Przy paru stolikach siedzieli uczniowie, którzy zdawali się być tak samo zmęczeni całą sytuacją jak oni. — Ale my nie możemy się zaszyć w pokoju nauczycielskim i w spokoju pomyśleć nad rozwiązaniem. — Kontynuował Puchon.

Sytuacja była trudna. Nawet jeśli w Hogwarcie wybuchał jakiś gorący temat, to zwykle po tygodniu zdążył ucichnąć. Tym razem, z każdym kolejnym dniem nabierał na sile i nie było widać jego końca. Głównymi uczestnikami całego zamieszania byli uczniowie z młodszych klas, którzy w większości nigdy nie widzieli śniegu w takich ilościach. Nikt nie miał ochoty wychodzić na błonia, chociaż na początku tygodnia część uczniów i nauczycieli zostawiło na świeżym puchu swoje ślady, powstało też kilka dorodnych bałwanów, które aktualnie zostały przykryte kolejnymi warstwami śniegu. Nawet Hanna, która uwielbiała zimę i zabawy na podwórku, nie wykazała zainteresowania wyjściem po lekcjach przed zamek. Nikt jej się nie dziwił, sytuacja w szkole zabijała zapał każdego.